23 เมษายน 2547 10:28 น.
ตฤณ
เพราะฐานะเธอตอนนี้เป็นคนอื่น...
ฉันถึงไม่สามารถหยิบยื่นความหวังดีให้ได้
และคงเพราะเราสองคนพบกันช้าเกินไป
ช่องว่างของหัวใจ .. จึงมีใครต่อใคร .. เข้ามา
เพราะตัวเธอนั้นแสนดี...
ผู้หญิงคนนี้จึงต้องคอยหลบหนีหน้า
กลัวความรู้สึกข้างในจะทะลักไหลออกมา
ไม่อยากให้เธอรู้ได้ว่า ~คิดตรงกัน~
ขอบคุณนะที่ยังบอกกล่าว
เรียงร้อยเรื่องราวของเธอและฉัน
แต่ในวันนี้ .. ฉันมีเขา .. เราไม่มีกัน
ไปเถอะนะ .. อย่าทำสีหน้าอย่างนั้น ฉันใจคอไม่ดี
23 เมษายน 2547 10:22 น.
ตฤณ
ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ
อย่าเพิ่งนึกโกรธอะไรกันหนักหนา
รู้ตัวว่าผิด ทำตัวไม่ดี อย่าเพิ่งด่วนลา
เพราะไม่เคยรู้ว่าเธอรักตลอดมา .. และตลอดไป
ฉันตอบแทนรักด้วยการมีคนอื่น
หัวเราะระรื่น หน้าตายไม่หวั่นไหว
เพียงเพราะเธอไม่พูดถ้อยคำในหัวใจ
ว่ารู้สึกอย่างไร รักมากน้อยแค่ไหน .. ไม่รู้เลย
บางคราการกระทำก็สำคัญ
พูดว่าคิดถึงกัน ก็ยังดีกว่านิ่งเฉย
แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ทำละเลย
เหมือนไม่เคยรู้สึกดี ดี ให้แก่กัน
ประกาศสถานภาพว่าควงคนใหม่
คนที่ได้ดั่งใจ .. รู้สึกอย่างไรแสดงออกไปตามนั้น
ย้อนกลับไปมองเห็นคนดี .. ในความรู้สึกที่แตกต่างกัน
เธอไม่ใช่คนในฝัน หากแต่เป็นคนที่ฉันต้องการ
เธอยินยอมจากไปด้วยดี
และเอ่ยถ้อยคำเหล่านี้ ถ้อยคำหวานๆ
~รักเสมอมา~ และขอให้รักฉันยืนนาน
ฉันทำได้เพียงยืนไว้อาลัยกับวันวาน .. ที่เสียไป
เพราะฉันไม่ใช่พระพุทธเจ้า..
ที่ตรัสรู้คาดเดาทุกสิ่งทุกอย่างได้
การกระทำไม่เคยบ่งบอกถ้อยคำไม่เคยพูดไป
แล้วจะให้ฉันรู้สึกได้อย่างไร .. ว่าเธอรักกัน ..
18 มิถุนายน 2556 15:56 น.
ตฤณ
ในฐานะแฟนเก่า...
ฉันกับเขาไม่มีอะไรกันอีกแล้ว
เปรียบรักดั่งรอยร้าวของขวดแก้ว
ไม่มีหนทาง และวี่แวว จะหวนไป
จริงอยู่ไม่ใช่ธุระอะไรของฉัน...
แต่การกระทำงี่เง่านั้นใจสั่นไหว
เขาฟูมฟาย ตีโพยตีพาย .. ใจเลยห่วงใย
จึงต้องเป็นฉันที่คอยเติมเต็มให้ .. ทุกที
แค่ไม่อยากเห็นคนรักเก่างี่เง่า
แล้วนำเอาเรื่องน้ำเน่ามาตีซี้
พบกันแต่ละครั้งปัญหาเพิ่มขึ้นทุกที
เบื่อเหลือเกินต้องเล่นบทเดิมๆ แบบนี้ ซ้ำมา - ซ้ำไป
เคลียร์ซะ .. ทำให้แล้วนะทุกอย่าง
ฉันไม่ได้ใจกว้าง..แถมยังโมโหง่าย
รังจะอยู่ในฐานะเพื่อนหลังจากเลิกคบกัน .. ก็จำเอาไว้
ฉันจะไม่ไปอธิบายกับใครต่อใคร .. ว่าเราอยู่ในฐานะอะไร
แฟนเก่า ..หรือเพื่อนใหม่ ..พอที..
21 เมษายน 2547 15:08 น.
ตฤณ
ถ้าหากฉันมีมนต์เวทย์...
อยากจะเสกให้เธอรูปไม่หล่อ
หน้าตาดำกลายร่างเป็นเจ้าเงาะ
แล้วก็เหมสะเจาะกับรจนา .. เวอร์ชั่นฉัน
แต่ความจริงมันไม่ใช่...
เพราะเธอยังเป็นผู้ชายแบบที่ใคร ๆก็ใฝ่ฝัน
ลำบากแฟนอย่างฉัน ต้องคอยบริหารแบ่งปัน
เผื่อเวลาและคืนวัน .. ต้องหมั่นดูแล
เหนื่อยเท่าไรก็เท่ากัน...
แต่ไม่นึกไม่ฝันว่าคนของฉันจะแสนดีไม่มีข้อแม้
เอาอย่างนี้แล้วกัน ไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่
เพื่อแฟนคนเดียวและรักแท้ ... ฉันจะไม่ยอมแพ้แน่นอน
21 เมษายน 2547 14:22 น.
ตฤณ
แสนดีไม่ได้นานหรอกกับความรู้สึก
ถึงแม้จะรักเธอเป็นปึกแผ่นเป็นแก่นสาร
ให้นิ่งเฉยเป็นนางเอกคงจะไม่ได้การณ์
แล้วปล่อยให้แมวขโมยปลาย่าง ... ได้ยังไง
เวลาฉันรักน่ะ .. ก็รักนะ..
เวลาร้ายแล้วน่ะ เธอจะเสียวใส้
เห็นฉันเงียบ ๆ อย่างนี้เวลาร้อนทีก็เป็นไฟ
ไม่เชื่อใช่ไหม ..เธอถึงได้ลองของกัน
ได้ฤกษ์ดีแหะวันนี้...
ตำตาอย่างนี้ แก้ตัวสิ เอาสั้น ๆ
เลือกฉันงั้นเหรอ ใครบอกจะเป็น ก ข ค ง ให้เลือกกัน
ให้แก้ตัวนะ ไม่ได้ให้เอาฉันไปร่วมสัมพันธ์กับใคร
ควรไหม .. ทำอย่างนี้
เห็นแก่ตัวที่มี .. แล้วก็ตีปีกหาใหม่
คาราคาซังกับฉัน แล้วจะยังรักกันทำไม
ไม่ใช่เรื่องเก่า แล้วเอามาเล่าใหม่ที่ไหนเธอ
` ใคร ใคร .. เขาก็ทำกัน`
เออ คำแก้ตัวสั้น ๆ ดันเป็นเหตุผลเพ้อเจ้อ
ถึงจะรักเธอได้แค่ตายแต่จะใส่สมองไว้อย่างนะเออ
ศักดิ์ศรีของฉัน .. กับผู้ชายอย่างเธอ สามัญสำนึกที่ค้นเจอ
....มันต่างกัน...
หน้าส่วนตัว
802
