20 พฤษภาคม 2545 11:35 น.
ตฤณ
เพราะกลัวหัวใจตัวเอง...
จะไม่กล้าเก่งเหมือนอย่างที่เคยผ่าน
หม่นหนาวกับความรู้สึกที่อ้างว้าง
หลายครั้งที่หัวใจพาลอ่อนแอ
เพราะคิดว่าความรักก็แค่นี้
เลยไม่เผื่อใจไว้เจ็บยามที่พ่ายแพ้
ความเป็นจริงไม่ใช่อย่างที่คิดว่าเพียงแค่
เจ็บ เจ็บ จบ จบ แต่ ยิ่งกว่าร้าวอาวรณ์
17 พฤษภาคม 2545 00:53 น.
ตฤณ
อย่าทำร้ายใจกันได้ไหม
แค่เธอจากไปหัวใจก็อ่อนล้า
ทุกคำพูดต่างกับการกระทำที่ผ่านมา
ทำเอาหัวใจปวดปร่า ไม่มีชิ้นดี
ผิดเพราะฉันใช่ไหม
ถึงทำให้เธอร้างไกลไปอย่างนี้
หรือผิดเพราะเธอไร้เยื่อใย- คนดี -
ถึงทำกันได้อย่างนี้ ลงคอ
ฉันเป็นแค่วันวาน
เขาเป็นปัจจุบันให้เธอสานต่อ
แล้วทีนี้จะเอายังไง ทำไมต้องให้รอ
เมื่อกล้ารักคนอื่น ก็ต้องกล้าขอแยกทาง
หยุดทำร้ายใจกันนะคะ
แล้วฉันจะปล่อยให้ไปไม่บาดหมาง
ที่ผ่านมาก็แค่ความรักมันจืดจาง
ไม่จำเป็นต้องไกลห่างร้างคำลา
16 พฤษภาคม 2545 12:47 น.
ตฤณ
นี่คือความรักของเธอใช่ไหม
การที่มาทำร้ายใจกันอย่างนี้
แยกแยะไม่ออกว่าดีหรือไม่ดี
จะตบหัวฉันทั้งทีแล้วมาลูบหลังกันอย่างนี้ทำไม
ในเมื่อเธอหมดรักในตัวฉัน
ตกลงเรื่องกันแล้วเลิกลาก็ได้
แต่นี่ทำร้ายฉันด้วยคำพูดพร่ำไป
แล้วสุดท้ายก็มาปลอบใจ - ขอโทษ - ขอโพย - กันยกใหญ่ ฉันต้องอภัยให้ใช่ไหมเธอ
เพราะเธอรู้ว่าฉันรักมาก
สิ่งไหนที่ออกจากปากต้องได้อยู่เสมอ
อะไรให้ได้ก็ทำตามใจ ให้ไม่ได้ก็ยังตามใจเธอ
จะเอาอะไรกับผู้หญิงคนนี้อีกเหรอ - คนดี -
รู้ตัวดีว่าอ่อนแอ...
และคงพ่ายแพ้แก่ความรู้สึกเหล่านี้
จะเป็นอย่างไรถ้าไม่มีเธอ - คนดี -
ไม่อยากคิด ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้ เลยต้องยอมแต่โดยดี -เพื่อเธอ-
15 พฤษภาคม 2545 15:43 น.
ตฤณ
..ก็เรารักกันใช่ไหม..
เริ่มไม่แน่ใจ..ก็เธอกุมมือเขาแน่นออกอย่างนั้น
ต้องมีการเข้าใจผิดเสียงหัวใจบอกอย่างเงียบงัน
เมื่อเธอเจอฉัน..คงไม่ไหวหวั่น ถ้าฉันจ้องตา
..เธอไม่ยอมปล่อยมือเขา..
แต่กลับยิ่งกำแน่นกว่าเก่า เหมือนกลับกลัวว่า
เขาจะเข้าใจผิด และจากไปไกลลับตา
โดยไม่เห็นคนที่เคยสำคัญตรงหน้า..เสียใจ..
..เพราะเขากับเธอรักกัน..
ถึงได้ทำร้าย คืนวัน อย่างโหดร้าย
ฉันคงอ่อนแอ และคงทำใจต่อไปไม่ได้
ที่จะเห็นคนที่รักหมดเยื่อใย..ไร้วาจา..
..เหตุผลมีให้คิดมากมาย..
ทำไมนะ ทำไม ใจถึงวุ่นวาย อ่อนล้า
- เขามีคนใหม่ - เราต้องรักตัวเองให้มากกว่า
การต้องมาทนเสียน้ำตาจนไม่มีค่าน่าจดจำ
14 พฤษภาคม 2545 17:57 น.
ตฤณ
คืนฝนโปรย...
หัวใจโรยรากับความเหงา
ฟังเสียงฝน เหมือนความมืดมนในใจเรา
เศร้า เศร้า แสนเหงา เดียวดาย
ฟ้ากระหน่ำ...
หัวใจเกือบพังเมื่อนึกถึงคนของความหมาย
เขาจะทำอะไรอยู่นะ..ทั้งที่ตอนนี้ฉันเจ็บเจียนตาย
อาจจะร่าเริง..หรืออาจจะร้องไห้..แต่คงไม่ใช่คิดถึงกัน
เมื่อไหร่นะใจ...
จะเปลี่ยนค่ำคืนที่โหดร้ายให้กลายเป็นแค่ฝัน
- เพราะไม่รัก - เพราะไม่ห่วงใย - เป็นเหตุให้ต้องเลิกลากัน
คงไม่มีอะไรมากกว่านั้น หรือเพราะว่าตัวฉันไม่ดีพอ
ฝนเริ่มซา...
หัวใจต้องการอะไรมากไปกว่าการร้องขอ
ไม่ต้องการคำตอบใด ใด เพียงอยากถามหัวใจทำไมต้องรอ
ทั้ง ทั้ง ที่ เขาไม่ดีพอที่จะสานต่อ..รักเรา..
หน้าส่วนตัว
607
