23 ตุลาคม 2554 14:30 น.
ตราชู
แช่งทรชน
กลอนบทละครขนาดสั้น
มาจะกล่าวบทไป
ถึงเวียงไทยไหวทั่ว น้ำรั่วท่วม
ธารบุกทุกข์บ่าเร่งมารวม
เข็ญ เศร้า เข้าสวมอยู่ร่วมเรือน
ธานินถิ่นนี้อารีล้น
ช่วยดลชนดาษโศกคลาดเคลื่อน
ไมตรีมีตรึงคำนึงเตือน
หมดยั่น หมั่นเยือนไป่เชือนแช ฯ ๔ คำ ฯ
บัดนั้น
ลางเผ่าเหล่าภัยจังไรแผ่
จิตไหม้ใจมั่ว มืดชั่วแล
ปราดรี่ปรี่แร่รังแกคน
ยกเค้าเหย้าคามเมื่อยามขัด
เยี่ยงสัตว์ ยัดทรัพย์อยู่สับสน
บึ่งมา บ้ามารร่านรน
ยื้อแข่งแย่งขน โอ้คนพาล ฯ ๔ คำ ฯ
บัดนั้น
คนไทยไข้ท้นทุกหนสถาน
ด่าช่วยด้วยชังโจรรังควาน
ชัดข่าวฉาวขานทั่วบ้านเมือง
เลวทรามลามซวยโปรดช่วยส่ง
ตกแหลกแตกลงเจาะจงเนื่อง
ถูกจับทับจุก สิ้นสุขเรือง
แน่นเคืองเนืองคั่งคุกขังเทอญ ฯ ๔ คำ ฯ
(๒๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔)
หมายเหตุ
ผมฟังข่าวโจรชั่วลักทรัพย์ซ้ำเติมบ้านผู้ที่ประสบอุทกภัยแล้วทนไม่ไหว เหลืออดจริงๆ จึงขออนุญาตแสดงความรู้สึกสักหน่อยครับผม
21 ตุลาคม 2554 16:21 น.
ตราชู
กระสอบใจ
เป็นเรื่องจริงยิ่งใหญ่เหมือนในฝัน
จารึกวันงดงาม เปี่ยมความหมาย
เมื่อผู้คนล้นหลากล้วนมากมาย
บรรจุทรายใส่ถุง ต่างมุ่งทำ
ฉันพบเธอเลอเลิศเพราเพริศพักตร์
สู้งานหนัก เต็มกมลมิบ่นพร่ำ
ตาสบตาพาให้หัวใจจำ
คำทุกคำปลอบปลุก ความทุกความ
แม้ธารามหาศาล ต้องต้านสู้
อย่าคุดคู้โค้งค้อม อย่ายอมขาม
รวมเป็นหนึ่งพึ่งพา พยายาม
เราจะข้ามทุรยุค สร้างสุขคืน
คือเริ่มวันฉัน/เธอเสนอถ้อย
จากนั้นค่อยใกล้ชิดสนิทชื่น
ต้นรักเริ่มเผดิมหยั่งรากยั่งยืน
ผลิดอกดื่นตรงนี้...ฤดีดวง
วันกรอกทรายหลายระลอก รักกรอกซ้ำ
กรอกย้ำย้ำยองใยยิ่งใหญ่หลวง
เมื่อกรอกทรายหมายบอก รักกรอกทรวง
ทรายเต็มตวงเสน่หาตวงมาเติม
ขอจำนรรจ์สัญญา เธออย่าแหนง
ทรายจะแพงหรือถูกลง รักคงเพิ่ม
คงคาลัยไหลจาก รักหลากเจิม
บรรจุเสริมส่งมอบกระสอบใจ
กระสอบนี้ที่เนาเธอเท่านั้น
กระสอบสรรค์มธุรสรื่นสดใส
กั้นหญิงอื่นหมื่นพันกีดกันไป
เก็บรักใหม่มั่นเหมาะจำเพาะเธอ
(๒๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔)
18 ตุลาคม 2554 18:38 น.
ตราชู
คุยกับน้ำ
ยิ้มเยื้อนเอื้อนถาม...น้ำจ๋า
หลั่งมาล้าเมื่อยเหนื่อยไหม
กรรชากกรากเชี่ยวเกรี้ยวไกร
ท่วมไทย ท่วมฟ้าธาตรี
หลายเมืองเนืองนับรับน้ำ
ยังร่ำไล่รุกทุกที่
จวนถึงเทวาธานี
ถิ่นนี้เคยล้นชลนอง
เชิญเยือนเรือนย่านบ้านเก่า
พวกเราคับคั่งทั้งผอง
แม้แย่ แม้กลัว หัวพอง
เราต้องรับท่าน...ทานทน
คงเห็นเช่นตอนก่อนบ้าง
เรือจ้างลอยล่องท้องถนน
คนกรำทำงาน/ทำงน
ดั้นด้นลุยน้ำฉ่ำแด
ป้องกันท่านไว้ไม่หยุด
เราอุด ท่านพลั่งพังแน่
คนฤาดื้อรั้นผันแปร
ธรรมชาติคือแม่แท้เทียว
เอื้อนเผยเอ่ยพร่ำ...น้ำจ๋า
แม้นล้า เชิญพักสักเดี๋ยว
ถ้าดีมีแรงแกร่งเกลียว
อย่าเหนี่ยวหน่วงเนิ่นเกินนาน
เครียดขึงตึงที่ศีรษะ
อยากดูวาระอวสาน
อั้นอ้นทนรอทรมาน
เชิญท่านเข้า กทม.
(เขียนเพื่อคลายความเครียดของตัวเอง เมื่อคืนวันที่ ๑๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ ครับผม)
15 ตุลาคม 2554 10:00 น.
ตราชู
เผชิญอุทก
อีทิสังฉันท์ ๒๐
ปีเถาะวาระน้ำกระหน่ำประนัง
ประณตสวรรค์ประหวั่นจะหวัง
สลิลวาย
ไยพิรุณแหละลมถล่มทลาย
อุทกเขย่าระเร่าขยาย
ยะเยียบครอง
เจ้าพระยาฉะนี้นทีคะนอง
ผิยลขยาดฉกาจสยอง
ยะเยือกเย็น
อัมพุนัยน์กระสินธุรินกระเซ็น
ประชามิขาดอนาถปะเข็ญ
เขดาใจ
คนเผชิญอุทก ดิลกฤทัย
เจอะน้ำจะหนุนวิบุลไฉน
ผนึกแรง
มาเถอะธารฤดีระรี่แสดง
มิเคยสยอน บห่อนแสยง
สยบ เยง
เจตนาชวาลอุฬารเชวง
วิบากระบมระดมระเบง
ก็เบาลง
คือฉกรรจ์มนัสถนัดทะนง
ลุสุขประสิทธิ์ศฤษฏ์ประสงค์
สถาวร
(เขียนขณะฟังเสียงสายฝนกระหน่ำ ค่ำวันที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ ครับผม)
9 ตุลาคม 2554 17:04 น.
ตราชู
ขอฟ้า ขอฝน
กลอนกลบท มยุราฟ้อนหาง
ก่อนก่อนมา ฟ้าร้องก้องคึกคึก
หมั่นหมั่นนึกเร่งฝนหล่นซู่ซู่
ซ่าซ่าดังฟังกราวพราวพรูพรู
ชื่นชื่นชูฉ่ำจิตนิตย์เนืองเนือง
แสนแสนห่าบ่าไหลให้หนักหนัก
ร้อนร้อนนักเคืองขุ่นหนุนเนื่องเนื่อง
เห็นเห็นฝนหล่นปรายคลายเคืองเคือง
ค่อยค่อยเปลื้องโกรธา ฮาเฮเฮ
เดี๋ยวเดี๋ยวนี้มีฝนหม่นครึ้มครึ้ม
ชักชักขรึมเครียดใจไขว้เขวเขว
แหยงแหยงฝนบนฟ้าบ่าเทเท
เดินเดินเตร่ดูน้ำย้ำตรองตรอง
หวิวหวิวไหวให้พรั่นหวั่นมากมาก
ยุ่งยุ่งยากแล้วผู้อยู่หมองหมอง
หลายหลายคนขนทรัพย์สรรพกองกอง
เร็วเร็วต้องหนีน้ำทำลนลน
ฟังฟังฟ้ามาร้องก้องถี่ถี่
เหมือนเหมือนมีอสูรน้ำพร่ำบ่นบ่น
โปรดโปรดด้วยช่วยข้าคราจนจน
ขอขอฝนอย่าร่วงฟ้าข้ากลัว กลัว
(เขียนขณะได้ยินเสียงฟ้าร้อง บ่ายของวันที่ ๙ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ ครับผม)
หมายเหตุ:
กลอนกลบท มยุราฟ้อนหาง มีปรากฏทั้งในวรรณคดีไทยเรื่อง สิริวิบูลย์กิตติ์ ของ ท่านหลวงศรีปรีชา (เส้ง) แหละในประชุมจารึกวัดพระเชตุพน ผมศึกษาแบบแผนและตัวอย่าง จากหนังสือกวีนิพนธ์ชื่อ รอยทราย ของท่านอาจารย์วันเนาว์ ยูเด็น ครับผม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตราชู
หน้าส่วนตัว
1136
