วันทาครู

ตราชู

เป็นไรมีที่ตรงจะยงยุทธ์
การบุรุษรู้สิ้นทุกถิ่นฐาน
อันแยบยลกลศึกสี่ประการ
เป็นประธานที่ในกายของนายทัพ

	ประการหนึ่งถึงจะโกรธพิโรธร้าย
หักให้หายเหือดไปเหมือนไฟดับ
ค่อยคิดอ่านการศึกให้ลึกลับ
แม้จะจับก็ให้มั่นคั้นให้ตาย

	อนึ่งว่าข้าศึกยังฮึกฮัก
จะโหมหักเห็นไม่ได้ดังใจหมาย
สืบสังเกตเหตุผลกลอุบาย
ดูแยบคายคาดทั้งกำลังพล

	อนึ่งให้รู้รบที่หลบไล่
ทหารไม่เคยศึกต้องฝึกฝน
ทั้งถ้อยคำสำหรับบังคับคน
อย่าเวียนวนวาจาเหมือนงาช้าง

	ประการหนึ่งซึ่งจะชนะศึก
ต้องตรองตรึกยักย้ายให้หลายอย่าง
ดูท่วงทีกิริยาในท่าทาง
อย่าละวางไว้ใจแก่ไพรี

	คือคำขานกานท์กลอน สุนทรภู่
ท่านพ่อครูใคร่ครวญครบถ้วนถี่
บันทึกไว้ใน พระอภัยมณี
จะต่อตีต้องจำเป็นตำรา

	คนยากเย็นเข็ญรุมไข้รุ่มเร้า
ทุกข์รวมเข้าอักขูคือภูผา
ครั้นรุกรบทบทับถอยกลับมา
พวกหรูหราเริงร่านสำราญรวย

	ช่างกรากกรำลำบากผู้ยากไร้
ถูกลวงใช้วังชา เรียกมาช่วย
โศกาแสนแกนนำไม่อำนวย
แตกแยกหน่วยเห็นฉะนั้น แย่งกันนำ

	ประเมินผิดคิดพลั้งก็พังพลาด
เอาอาฆาตแค้นหนักเข้าหักกระหน่ำ
กลวิธีมีกระไรมิใฝ่จำ
เขาลึกล้ำเล่ห์กว่าจึงล่าลาญ

	จงคะนึงซึ้งซึกเรื่องศึกสู้
เหลียวมองดูรอบคอบ ทั้งรอบด้าน
อย่าหุนหันหั่นห้ำเหิมรำบาญ
รู้ทะยาน รู้ยั้ง รู้หยั่งเชิง

	มวลประชาสามัญควรหมั่นนึก
ว่าใครคึกขี่คอหัวร่อเหลิง
พึงฟันฟาดฉาดฉะจนกระเจิง
แต่ อย่าเพิ่งเชื่อใครพูดไพล่แพลง

	ระลึกร่ำคำกลอน สุนทรภู่
ท่านนำสู่แสงทองทาบถ่องแสง
ศึกชนชั้นนั้นเรื่องต้องเปลืองแรง
ยังขัดแย้งยุทธ์ขยายอีกหลายยก

	น้อมบูชาคารวะวรรณตระสัก
กราบลายลักษณ์ดำริงามดิลก
ศิษย์ขอจำคำเขียนไม่เวียนวก
ยี่สิบหกมิถุนาวันทาครู

(๑๙ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๓)

หมายเหตุ:
	คำกลอนในเครื่องหมายอัญประกาศจำนวน ๕ บท คัดจากวรรณคดีเรื่อง พระอภัยมณี มหานิพนธ์ของ ท่านสุนทรภู่ ตอนที่ ๑๘ พระอภัยมณีโดยสารเรืออุศเรน ครับผม