29 พฤษภาคม 2551 10:36 น.
ตราชู
ระทมไทย
หม่นเคืองคราเมืองข้อง
ราษฎร์หน้าหมองเรื่องน้ำมัน
ปรับแพงไม่แปลงผัน
ผ่าวพิษพ่นแผ่ผลพวง
เจียนบ้าพูดจาบ่น
จุดธูปบนเที่ยวบำบวง
หวังไสย วอนไหว้สรวง
ก็ไม่สมเมื่อซมซึม
โทรมทรุดแสนสุดเศร้า
ม่านเมฆเทาหม่นทึบทึม
ตรมครอง ตรึกตรองขรึม
ต้องร้องคร่ำ ต่างร่ำครวญ
ของแพงก็แข่งเพิ่ม
สุมซ้อนเสริมให้เซซวน
ไร้ทรัพย์ ไร้ศัพท์สรวล
ซึมเซื่องซุกสิ้นสุขสันต์
รถร่วมเข็ญรวมรับ
ถึงเลิกขับไปหลายคัน
เนิ่นวารปล่อยนานวัน
คงเวิ้งว้างคล้ายวางวาย
ปองรัฐก็ปัดเรื่อง
นั่งนอนเนืองล้วนเจ้านาย
คิดสืบแต่คืบสาย
คอยสร้างสานสิ่งซ่านทราม
หอบหิ้วพวกหิวโหย
โกงกอบโกย กิน, เกียรติ, กาม
ไล่โหงจากโลงหาม
มาหื่นหรรษ์เหิมตัญหา
แค้นคั่งราวขังคุก
คนเข็ญขุกไข้ค้างคา
ทุกที่ทุกข์บีฑา
บ่าท่วมท้นมณฑลไทย
(๒๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๑)
หมายเหตุ
กาพย์ยานีลีลาเช่นนี้ ผมศึกศาจากงานกวีนิพนธ์ของครูกวีหลายท่านครับผม
28 พฤษภาคม 2551 08:36 น.
ตราชู
ก็อย่าร้องเพลงชาติไทยต่อไปเลย
(แรงบันดาลใจจากบทกวีชื่อ เพลงชาติ ของ ท่านอาจารย์นภาลัย สุวรรณธาดา ครับผม)
พิรุณปรูพรูพร่างเพื่อสร่างร้อน
ไม่อาจรอนอารมณ์อันบ่มรุ่ม
ความชิงชังรังเกียจยังเครียดคลุม
เตรียมเข้ารุมเร่งโหมฮึกโรมรัน
ยิ่งนานนักหนักข้อยิ่งก่อเค้า
ยินเสียงเล่าร่ำลือเอิกอื้อลั่น
ใครบูชามหาราช รักชาติครัน
แหละใครหมั่นหมายหมิ่นราคินมอม
เกี่ยวเชื่อมโยงโครงข่ายขยายใหญ่
จนหลั่งไหลร้อนระเริงราวเพลิงหลอม
ไม่มีผู้รู้ขยดรู้ลด ยอม
มีแต่พร้อมรวมพลังพลพรั่งพรู
ฤาครั้งนี้นี่เลือดใกล้เดือดแล้ว
เพื่ออวดแกล้วเกียรติศักดิ์แห่งนักสู้
ใครมันผิดคิดเผ่าแผกเหล่ากู
ต้องพันตูแต่ต้น...เอาจนเตียน
ตะลุยเชือดเลือดกระฉ่อนเช่นก่อนกี้
กี่สิบปี...เมืองไทยก็ไม่เปลี่ยน
ฟังเพลงชาติประกาศมาอยากอาเจียน
ฟังจนเลี่ยนลิ้นลมบรรสมลวง
ไทยนี้รักสงบ บัดซบแสน
ช่างน่าแคลนความขลังที่หลั่งร่วง
เห็นน้ำตาบ่าเติม พูนเพิ่มตวง
ตั้งหลายช่วงชุนละมุนมุ่งรุนแรง
ตราบยังเลื่อนเคลื่อนหลักความรักสงบ
โปรดอย่ากลบพฤติกรรมกล่าวคำแกล้ง
ตราบหลายคั่วมัวปะทุ มัวยุแยง
โปรดอย่าแผลงพล่ามพร่ำอย่างลำพอง
ถ้าโหดเหี้ยมเตรียมนัดประหัตประหาร
ก็อย่าขานคำเพ้อเสนอสนอง
ถ้าเตรียมเชือดเลือดไทยท่วมไหลนอง
ก็อย่าร้องเพลงชาติไทยต่อไปเลย
แด่ประเทศไทย ที่ใกล้วิกฤต เพราะความคิดต่างคั่ว ครับผม
(๒๓ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๑)
23 พฤษภาคม 2551 07:57 น.
ตราชู
สยามเซ
ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒ (ลีลาฉันท์เยี่ยงนี้ ผมเรียนรู้จากงานของกวีหลายท่าน มี ท่านทวีปวร, ท่านคมทวน คันธนู เป็นอาทิ ครับผม)
สยอนยามสยามย่น
สยดยลแสยงเยือน
ธเรศหม่น ทุรนเหมือน-
มลักม้างมล้างมรณ์
พิเรนทร์ผุดพิรุธภาพ
ระบมบาป ระบาดบร
ขนัดหน้าคณาหนอน
ประจงนบ ประจบนาย
แฉลบฉีกฉลีกเฉ
กระทดเล่ห์กระทำลาย
จะแก้หมด...เจาะกฎหมาย
ผสมใหม่พิสัยมัน
อุบาทว์นายอุบายนิตย์
กระวนผิดกระหวัดพัน
ประชิดคุม ประชุมขันธ์
สมัครคุ้นสมุนคอย
สถิตค้าง เสาะทางค้า
ละเลงหล้าละเลิงลอย
กระซวกซั้น กระสันสอย
สะดวกสมสะดมโซม
สนัดบุก สนุกบั่น
สะทึกครันสะเทือนโครม
สะท้านทุนสถุลโถม
พิลึกถั่งพลังเท
สะทกพรั่น สุธรรม์พรั่ง
ถล่มพังทลายเพ
กระดอนหกกระดกเห
ระดาษหื่นระดื่นเห็น
กระหายคั่ง กระหังเข้า-
กระเดือกเอากระดูกเอ็น
กระจัดผ้ายกระจายเพ็ญ
ขย่มพลิก ขยิกผลาญ
กระทั่งแทรกกระแทกสวม
ประเชิญอ่วมประชาอาน
ผะผ่าวสบ พิภพซาน
สยองทราม....สยามเซ!!!
แด่ความคิด กลอุบายเสนอให้มีการลงประชามติเพื่อแก้ไขรัฐธรรมนูญอันแฝงเลศนัยของรัฐบาลชุดนี้ ครับผม
21 พฤษภาคม 2551 10:40 น.
ตราชู
รานพนมรุ้ง
สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙
โอ้...องค์ปรางคพิมานอุฬารอมรแมน
ศรัทธาคณาแถน
ณ ธรรม์
ศักดิ์สิทธิ์บงบริบูรณ์จรูญสมยะบรรพ์
คุณค้ำประจำขัณ-
ฑคาม
จรรโลงหล่อหทยาประชากษณะยาม
ยลวาวสกาววาม
ไสว
อา...ปราสาทนฤมิตประดิษฐ์พิศละไม
บันดลเคราะห์กลใด
ระดม
ใครหนอโถมพละถั่งกระทั่งทิพระทม
ทุบโถมคระโหมถม
สถาน
บีฑาทารุณโพยประโดยวิสยพาล
รวดร้าวระด่าวราน
อุรา
ใครนั่นมานน่ะไฉนกระไรมิวฒนา
ใกล้ชิดเกาะมิจฉา
ผชุม
ทำถ่อยโทสะกลีทวีภยละลุม
ซ้ำซ้ำกระหน่ำสุม
สกรรจ์
โอม...ขอองค์มรุครองฉลองพระคุณครัน
เพ็ญฉายผกายฉัน
เฉลิม
บำรูเบิกบุญแต่งแสดงกรุณย์เติม
ดีได้ละม้ายเดิม
ผดุง
โอม...เทวิศร์กฤตยาคุณากรพยุง
แหล่งรมย์ พนมรุ้ง
รุจี
เพื่อบวงบูชิตเปรมเกษมกุศลปรีดิ์
ทูนเทิดประเจิดที-
ฆะเทอญ
(๒๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๑)
หมายเหตุ
ผมเขียนงานชิ้นนี้ขึ้นจากเหตุการณ์คนใจบาปทำลายปูชณียวัตถุในปราสาทหินเขาพนมรุ้ง ครับผม
7 พฤษภาคม 2551 07:47 น.
ตราชู
ฟ้าลุ่มอิระวดี
(แรงบันดาลใจของชื่อกลอน จากเนื้อเพลงประกอบละคร ผู้ชนะสิบทิศ ประพันธ์โดย ท่านอาจารย์ไศล ไกรฤกษ์ วรรคแรก ท่อนแรก ครับผม)
ฟ้าลุ่มอิระวดี รังสีดับ
วูบวับไหวผวาเวหาหาว
ฟ้าลุ่มอิระวดี ไม่มีดาว
คืนเหน็บหนาวหนักหน่วงร้าวทรวงใน
ฟ้าฝนโหมโครมครามคำรามหนัก
สังเวชนัก หันหน้าไปหาไหน
เห็นแต่หน้าบ่าล้นหลั่งชลนัยน์
ยินแต่ไห้โหยหวนคร่ำครวญฮือ
สบแต่ศพซบซอนซับซ้อนศพ
วายุกลบกลืนกลายละลายหรือ?
มือใดเล่าเฝ้าประสานสมานมือ
ท่ามกลางมื้อหมองหม่น....หลายชนมรณ์
ภัยการเมืองเคืองหมางยังค้างหมอง
ผู้ปกครองขี่ข่มขย่มสยอน
แล้วมิหนำธรรมชาติพิฆาตรอน
จักเวียนว่อนเวทนาทั้งตาปี
โอ้เมืองม่านวารวนมิพ้นม่าน
ทุกเหย้าย่านทุรยุคคล้ายถูกขยี้
ขอแสงซึ่งตรึงตราส่องธาตรี
ลบโศกีกรมระกำ กลบน้ำตา
ฟ้าลุ่มอิระวดี จงศรีเด่น
อำนวยเน้นสุขนันท์ในวันหน้า
ให้วามพราววาวแพรววับแววนภา
ให้ดาราเรียงระดะ อิระวดี
แด่โศกนาฏกรรมอันเกิดจากมหันตภัยทางธรรมชาติในประเทศพม่า ครับผม
(๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๑)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตราชู
หน้าส่วนตัว
905
