28 กรกฎาคม 2550 10:08 น.
ตราชู
รำพึงถึงพระพุทธเจ้า
ร่ายยาว
ปางบุรพสมัยเมื่อโพ้นเพรงพุทธกาล กษณะคคนานต์นวลสกาวด้วยนิสากรกระจ่างสวรรค์ ครั้งนั้น สมเด็จพระสรรเพชญผู้ทรงสุนทรคุณอนรรฆเป็นบรมโลกนาถ ทรงสำแดงอุตโมวาทวาทีโปรดปัญจวัคคีทั้งห้า ยังมหพนานามอิสิปตนะมฤคทายวัน ทรงแถลงพุทธธรรม์ถ่องแท้คือวิถีจตุราริยสัจสี่ประการ พลันก็บันดาลเมทินีกัมปนาทบันดลตลอดสกลจักรวาลัย พระรัตนตรัยก็ตรูตระการ ปรากฏโชติชัชวาลวิโรจน์รังสี เหนือรังสิมันตุ์รัศมีเพลามัชฌันติกวารชวลิต ยังจักรแห่งธรรมให้คระไลไปทั่วทิศานุทิศทั้งโลกา ณ อาสาฬหมาศบุณมีอันเป็นอดิเรกดิลกดิถี นั้นแล
ข้าแต่สมเด็จพระจอมธรร ในเบื้องปรัตยุบันพระพุทธศาสนาล่วงมาได้สองพันห้าร้อยห้าสิบศก นาครอันยอยกขึ้นโดยนามว่าสยามประเทศ ประกาศเกียรติเป็นนคเรศนิเวศน์พระสัมพุทธ์ แต่.....โอ.....ข้าแต่พระวรัญญูผู้สูงสุดอัครศาสดาจารย์ ไฉนพระพุทธศาศน์ไพศาลไพเศษในเขตขัณฑสิมานี้ จึ่งดูประหนึ่งเศร้าหมองศรีเสียได้เล่า พระมกุฎเกศเกล้าของโลกเอ๋ย กระไรเลยอริยสัจสี่ชาวพุทธ์หลายเผ่าราวมิยินดีสดับ กลายกลับหลงเลือนกุศลานิสงส์เสียเกือบสิ้น จอดจ่ออาจิณในอาจม งงงวยงุนงมเห็นไสยศาสตร์ว่าแสนงามจนเซื่องงัน ระบมบ่มจาบัลย์ตลอดบุรีสยามรัฐ ฤาถึงยุคพิบัติหายนะบีฑา ทำลายพื้นพสุนธรานี้แล้วแล
อันว่าเพ็ญแขขจิตคคนางค์สว่างไสวปางสมัยอาสาฬหมาศเวียนมาประจบอีกคำรบหนึ่ง ข้าน้อยนิ่งคำนึงถึงพระพุทธคุณพ้นคณนา เทิดพระตรัยรัตน์จรัสรุจิรานันต์เหนืออื่นใด ขอพระพุทธ์, พระธรรมอำไพอำพนโอภาส โปรดช่วยประเทาทุรภัยพินาศนี้สักน้อยหนึ่งเถิด ขอพระภิกษุสงฆ์จุ่งประเสริฐปราศจากกิเลสลามกหม่นหมอง ช่วยฉุดนรชนผองพ้นจากภยันตรายร้ายแรงแห่งอวิชา ยังพุฒิปัญญาให้ยรรยงยอดยิ่ง ขอสิ่งอันเสื่อมทรามค่อยสร่างเซาแลสูญสลายในท้ายที่สุด บังเกิดปิติโสมนัสในใจมนุษย์ทุกรูปทุกนาม ครุวนาดังหนึ่งศศิวิรามวราภาท่ามราษตรีอาสาฬหะ ในวาระนี้ด้วยเทอญ
(๒๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
หมายเหตุ
ร่ายยาวนี้ เป็นฉันทลักษณ์ซึ่งผมเรียนรู้จาก ร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดก ๑๓ กัณฑ์ ครับผม
24 กรกฎาคม 2550 12:09 น.
ตราชู
มีสิทธิ์
พวกเราเหล่านี้มีสิทธิ์
ทำ, คิด ดื้อแพ่งแข็งข้อ
มีสิทธิ์ไล่ คมช.
หนุน นปก. ก้าวไกล
มีสิทธิ์สำรากปากอ้า
ด่าป๋า ปาวปาวกล่าวไข
มีสิทธิ์รุดหน้าฝ่าไป
ทางใดก็ได้ทุกทาง
มีสิทธิ์ทำร้ายตำรวจ
รุมหวดโหมฮึกคึกขว้าง
มีสิทธิ์ต่อสู้อยู่กลาง-
ผู้ขวางการบุกทุกคน
มีสิทธิ์พุ่งใส่ไม่เลี่ยง
ทุบข้าวของเปรี้ยงแตกป่น
มีสิทธิ์คิดสร้างจลาจล
บัดดลสำแดงแรงฤทธิ์
บรรลัยใครบ้างช่างเขา
พวกเราทั้งหลายไม่ผิด
กฎหมายมีไหมไม่คิด
รู้แค่มีสิทธิ์เสรี
(๒๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
21 กรกฎาคม 2550 10:25 น.
ตราชู
เงินบาท: เงินบาด
สังเกตมองเศรษฐกิจ
ราวพ้องฤทธิ์ผีร้ายรุม
เหมือนส่อเค้ามรสุม
ซัดสิ่งส่ำซวดซ้ำเซ
ดูยิ่งร่วงดิ่งแย่
ยังเปลี่ยนแปรอย่างปรวนเปร
เผียนหกแล้วผกเห
เลยผันหวนแล้วผวนหัน
เวียนกาลเมื่อวารก่อน
เคยเร่าร้อนรุกโรมรัน
หลายส่วนกำสรวลศัลย์
แต่....ลางส่วนสันต์สรวลสม
คับแค้นคราวแคลนขาด
เมื่อเงินบาทมาบาดระบม
ทุกข์ใจเมื่อไทยจม
ถมความเจ็บกลืนเก็บจำ
ครั่น, หนาว หนอคราวนี้
ใครเล่าที่เลวร้ายทำ?
ใครกุม? ใครคุมกำ?
ใครโกยตัก? ใครกักตุน?
เงินบาท เป็น เงินบาด
ทำร้ายราษฎร์โดยทารุณ
โศกเนาความเศร้าหนุน
ไทยถ้วนหน้าทั้งธานี
ขัดขวางก็คว้างเคว้ง
ช่างวังเวงในชีวี
เมื่อไหนจึงได้หนี
พ้นทุกข์นี้เสียทีหนอ???
(๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๐)
12 กรกฎาคม 2550 07:49 น.
ตราชู
บิ๊ก บัง
บังใด หรือบดด้าว...............บังดิน
บังเท็จมวลมลทิน...............โทษป้าย
บังโฉดชั่วกังฉิน...............เชิงฉกาจ
บังเคลือบคลุมคลับคล้าย...............เคลื่อนคลุ้มหมอกควัน
บังธรรม์โดยบอกถ้อย...............เท็จประดัง
ยิ่งบิ๊กยิ่งกำบัง...............บด, ห้อม
ยิ่งวารยิ่งความหวัง...............วายดับ
ยิ่งหลอกเหมือนยิ่งล้อม...............แหล่งหล้าแลสลัว
ตนตัวย่อมตระหนักแจ้ง...............ใจตน
กลก่อคิดซ่อนกล...............เก็บเกลี้ยง
วันผันย่อมเผยผล...............พิสูจน์สัตย์
ถูก, ผิด, ปรากฏเพี้ยง...............พลิกพื้นแผ่นหิน
ดวงจินตน์จำรัสเรื้อง...............จำเริญ
คนแซ่ศัพท์สรรเสริญ...............ไป่สิ้น
จิตโหดใคร่ลอยเหิน...............เวหาศ
ชนย่อมลือโดยลิ้น...............ด่าแล้วรุมประจาน
คนหาญ หาญเด่นด้วย...............ความดี
ใช่เสาะหาศักดิ์ศรี...............สืบสร้าง
ดวงใจแจ่มรูจี...............รจิตจิต
จึงรุ่งเรืองห่อนร้าง...............ห่อนไร้ภายหลัง
(๑๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
4 กรกฎาคม 2550 15:44 น.
ตราชู
ถามเทพี
แลโอฬารตระกาลลักษณ์ทรงศักดิ์เลิศ
ต่างทูนเทิดคอยถวิลทุกถิ่นที่
ฟังขานชื่อสื่องามถึงความดี
ว่า เทพีสันติภาพ เหมือนปราบภัย
มารำงับดับเรื่องขุ่นเคืองเข็ญ
ให้โลกเห็นหนทางทุกอย่างไสว
ให้เพลิงลุก ทุกข์ระทดถอนหมดไป
ให้โลกใสด้วยศานติ์สำราญรมย์
แต่.....ประเทศเขตที่เทพีสถิต
ยังครุ่นคิดก่อสงครามคำรามขรม
ยังยาวยืดมืดโมห์ความโสมม
ยังเที่ยวข่มนครอื่นอย่างครื้นเครง
เทพีเอยเคยกมลหมองหม่นไหม
ยามอยู่ใกล้คนกลุ่มชอบกุมเหง
ปล้นเมืองอื่นสะอื้นหนัก เป็นนักเลง
ชอบสร้างเพลงมรณา น้ำตานอง
เมื่ออินทรีรี่ถลาโอ่อ่าศักดิ์
รวมพลพรรคพร้อมพรั่งสิ้นทั้งผอง
ศพก็กลาดดาษกายล้มตายกอง
นกร้ายเหินเพลินผยองลำพองโพยม
เทพีเอ๋ยเคยไหมทรวงในสะทึก
คราวเพลิงฮึกเหิมระห่ำกระหน่ำโหม
หลายแผ่นดินดิ้นเดือด แดงเลือดโลม
เสียงครืนโครมเมื่อคราคนฆ่าคน
อยู่สุขไหมในแคว้นดินแดนนี้
แดนอินทรีย์ปีศาจสัญชาติฉล
แดนที่มั่วชั่วทรามร้อนลามลน
ฉันท่วมท้นสนเท่ห์.....ถามเทพี
(๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
หมายเหตุ
บทนี้เขียนไว้สำหรับวันชาติของสหรัฐอเมริกา ๔ กรกฎาคม ครับผม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตราชู
หน้าส่วนตัว
1766
