6 กุมภาพันธ์ 2550 09:31 น.
ตราชู
เพื่อนๆทุกท่านครับ แรงบันดาลใจของงานเขียนชิ้นนี้ อยู่ที่นี่ครับ
http://news.thaiquest.com/readnews.aspx?newsid=64011F4183188CECEA29F726086E261E
ท่านโปรดอ่านดูเถิดครับ แล้วผมจะทนได้อย่างไร ขอสักบทนะครับ
บวงสรวง
สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙
โอมศรีตรัยรตนามหาคุณอนันต์
คุ้มครองประคองขัณ- ทคุณ
ไพบูลย์บารมิบ่มอุดมดิลกบุญ
เนื่องเนื่องประเนืองหนุน นรา
โอมทรงศรีพระสยามวิรามมรุคณา
คู่เมืองเมลืองมา มิคลาย
ดำเกิงภูมิกุก่องระรองมณิผกาย
ชี้ชัดสวัสดิ์ฉาย ณ ชน
โอมโปรดเสาวนรับสดับสรทุรน
เยือนยินระบิลยล สยาม
บัดนี้มีทุอสูรประยูรสถุลทราม
ขานไขมิได้ขาม คดี
จาบจ้วง วาระประจำกระทำทุรวจี
ทายท้ามุท่าที มิถอย
ใช้สื่อฯ ย้ำเพราะทะยานระรานพลทยอย
ร้าวร้ายขยายรอย ระกำ
ทรามยิ่งทรามริเถลิงระเริงขณะกระทำ
สันต์สุขสนุกหนำ สิหนอ
โอมขอสิ่งสิริธรรม ธ นำรศมิทอ
มวลมารแหละม่านมอ มิมี
โอมโปรดแผ่ประจุเพิ่มเฉลิมรุจรพี
จุ่งพรรค์อธรรม์ผี ผละไป
โอมขอวารทิวรุ่งจรุงภพอุไร
ถิ่นฐานสราญไทย ลุเทอญ
(๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๐)
3 กุมภาพันธ์ 2550 10:04 น.
ตราชู
วันทหารผ่านศึก
โคลง ๓ สุภาพ
กลางศึกสู้ศึกเสือ.........กลางศึกเหนือศึกใต้
ผ่านศึกสำเร็จได้...........ดับร้อนภูวดล
ศึกร้อนรนไพรี................เปี่ยมเปรมปรีดิ์ปกป้อง
ผืนแผ่นดินถิ่นท้อง.........ทั่วทั้งไผทเสถียร
คืนวันเวียนผันผ่าน.........กายพิการจิตกล้า
ยังอาจสามารถท้า..........ถี่ถ้วนมวลทมิฬ
ศึกแผ่นดินต่างแดน.........ทัพนับแสนต่างด้าว
ไกรเกริกดำเกิงห้าว.........หั่นเสี้ยนศึกกษัย
แต่ศึกไทยด้วยกัน...........รุมโรมรันรบเร้า
เรามิอาจย่างเข้า.............เข่นย้ำย่ำยี
เลือดพี่เลือดน้องริน.........ทาแผ่นดินดาษพื้น
ตวงตกน้ำตาชื้น..............ชุ่มหน้าชลนัยน์
ขอเพื่อนไทยทุกเผ่า.........อย่าแผกเหล่าไล่ล้าง
เคืองขัดโดยคิดสร้าง.......ศึกสู้สังหาร
เอาชีพลาญชีพล่ม...........ความโศกซมซาบซ้ำ
วิปโยคเย็นเยียบย้ำ.........ประโยชน์ได้ฉันใด
อย่าต่อไฟเติมฟืน............อย่าลั่นปืนปราดเปรี้ยง
จงเพิ่มพูนสุขเพี้ยง..........แผ่นพื้นภูมิพิมาน
ผ่านศึกราญโรมรณ........พร้อมจักผจญศึกสู้
ไม่อยากผ่านศึกผู้............เผ่าพ้องเดียวกัน
วันดอกป๊อปปี้บาน............บานดอกศานติภาพบ้าง
บานเพื่อผืนภพกว้าง.........ก่อเกื้อกูลเกษม
1 กุมภาพันธ์ 2550 16:28 น.
ตราชู
แด่ ท่านอาจารย์เสรี หวังในธรรม
มโหรีร่ำเสียงสำเนียงซึ้ง
สะอื้นอึงโอดโอยละโหยละห้อย
ชีวิตหนึ่งซึ่งหลับหวิววับลอย
บรรจงร้อยดอกไม้มาลัยลา
เคยขานศัพท์ขับศรีแห่งคีตศิลป์
รื่นรสรินบรรเลงวังเวงหล้า
เสกมิ่งมนต์แม่นมั่นแต่บรรพ์มา
จรรโลงค่าโขนละครบวรครู
สิ้นครูท่านรันทดท้อถดถอย
ใครจักคอยเคียงประคับประคองคู่
คู่ธาตรีที่ตราโอ่อ่าตรู
กึกก้องกู่เกียรติไทยที่ไกรเกรียง
คร่ำครวญไห้ใคร่หวนคอยครวญหา
ไม่สร่างซาซ้องซ้ำแซ่ส่ำเสียง
วิเวกว่างว้างผวาเหว่ว้าเวียง
แผ่นดินเพียงหัวอกผันผกภินท์
วิญญาณครูไคลคลาล่วงลาลับ
ไปคลอขับสังคีตประณีตประคิ่น
ไปกล่าวรสบทลือระบือระบิล
ให้แถนถิ่นพสุธาทราบพาที
ฝากศรีศักดิ์ ศักดิ์สิทธิ์ไพจิตรประเสริฐ
ศิษย์ทูนเทิดท้นถวิลทุกถิ่นที่
ฝากนามแผ้วแพร้วพิพัฒน์ผ่องปัฐพี
ท่านอาจารย์เสรี หวังในธรรม
(๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๐)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตราชู
หน้าส่วนตัว
1255
