31 มกราคม 2550 11:53 น.
ตราชู
แนวธรรม์ แนวไทย
อีทิสังฉันท์ ๒๐
โอย....! ทุเรศฝรั่งประดังระรุม
ยุโรปอสัตว์ พิบัติก็สุม ซะอักโข
นันทปรีดินักกะ ทักษิโณ
ระโยง, ระยำ กระทำยะโส ประสงค์ราน
หมิ่นประดาประเทศ ณ เขตสถาน
มิรุ่งละม้ายพระพรายพิมาน เสมอตน
แท้กิเลสน่ะเร้าระเร่าทุรน
ตะเกียกตะกายกระวายกระวน กระหวัดเงิน
โมหะพาประมาทมิอาจประเมิน
ตะลุย เตลิดก็เพริดก็เพลิน เพาะพันธุ์โกย
มุ่งเขมือบมิคลายขมายขโมย
มินานจะพลาดพินาศเพราะโพย มิรู้พอ
กลอนสุภาพ
เศรษฐกิจพอเพียง พอเลี้ยงชีพ
พ้นทางตีบทางตันร่วมสรรค์ต่อ
แตกสุมทุมพุ่มพริ้งเพิ่งกิ่งกอ
พฤกษ์โพธิ์พ่อ พ่อหลวงแห่งปวงไทย
มัวหลงเงินเพลินเล่นเลยเป็นหนี้
จึงเสียทีเสียท่าพวกสาไถย
ลืมตัวตนต้นเค้าของเราไป
เราอยู่ได้โดยประมาณมานานนม
เชื่อฝรั่งคลั่งไคล้จนไขว้เขว
เขาฮาเฮ เราฮือปรบมือขรม
จนถมทับรับทุกข์กระอุกระทม
ทุนล้านล้านลาญถล่มลงจมดิน
จวบจนองค์พระทรงชัยทรงได้ชี้
อยู่พอดี กินพอดี ไร้หนี้สิน
จงตื่นตัวทั่วท้นล้างมลทิน
คือราคินความหลง ความงงงัน
ต่างชาติเขาเข้าใจเช่นไรช่าง
เราสรรค์สร้างสัมฤทธิ์สฤษฎิ์สวรรค์
เศรษฐกิจพอเพียง พอเลี้ยงกัน
เป็นแนวธรรม์ทางถิ่นธานิน ไทย
(๓๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
23 มกราคม 2550 08:50 น.
ตราชู
สุวรรณภูมิ
อินทรวงศ์ฉันท์ ๑๒
โอ่อ่าสง่าอวด
ปิติยวดมโนนิยม
เจิดศักดิ์ประจักษ์สม
ฐิติสร้างสล้างพิศาล
แน่วเน้นกะเป็นหนึ่ง
นรจึงวิจัยวิจารณ์
ลือร่ำแหละสำราญ
เพราะธเรศประเทศจะรวย
เลื่องชื่อระบือฉม
สุขชมกระชุ่มกระชวย
เลิศส่วนละล้วนสวย
สรเสียงประเดียงมิซา
บุ่มบ่าม สนามบิน
ตริจะผิน ณ พื้นนภา
รำพึงคะนึงผา-
สุกเพลินเพราะเงินจะพูน
แท้อำ อธรรมอิ่ม
แสยะยิ้มกะโคตรประยูร
ทรัพย์สรรพ์ซิ่พลันสูญ
ก็เพราะทรามน่ะลามมิเซา
ยิ่งโกงระโยงก่อ
ยลท้อมิมีประเทา
ยิ่งฉลก็ยลเฉา
ภพชาติฉกาจผชุม
ร่องรอยทยอยร้าว
อุระราวพระเพลิงคุรุม
เครือข่ายอบายขุม
คณะพันธุอันธพาล
กังฉินเกาะกินชาติ
จะพินาจมิช้ามินาน
พล่าแผลงแสดงผลาญ
บมิผัน สุวรรณภูมิ
(๒๓ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
18 มกราคม 2550 16:22 น.
ตราชู
วันกองทัพไทย
โคลง 4 สลับ (ฉันทลักษณ์ซึ่งท่านคมทวน คันธนู สำแดงเป็นแบบไว้ครับ)
พระพี่พระผู้ผ่าน ภพอุต- ดมเอย
ไป่ชอบเชษฐ์ยืนหยุด ร่มไม้
เชิญราชร่วมคชยุทธ์ เผยอเกียรติ ไว้แฮ
สืบกว่าสองเราไสร้ สุดสิ้นฤามี
โยธายัดเยียดท้น ทวยเตลง
จอมนเรศวร์เจิมปฐพี แผ่นพื้น
เบิกคชยุทธ์ครืนเครง นฤโฆษ
เลอเลื่องลือหล้าครื้น ครั่นไผท
เกรียงไกรกเรนทร์ราชห้าว หัศดินทร์
ดาลเผ่าผองไพรินทร์ พ่ายร้าง
บูชาเชิดราชินทร์ ชมชื่น
วันซึ่งสึงสฤษฎิ์สร้าง ศักดิ์ด้าวแดนสยาม
จีรังรมย์รื่นเรื้อง เริงสราญ
จารึกจำหลักความ ลิขิตไว้
วันกองทัพไทย ขนาน เทิดขนบ นี้นา
วันซึ่งกึกก้องได้ เกียรติดล
จงยลแบบอย่างเบื้อง บรรพ์บูรพ์
จงมั่นรำบาญสูญ เศิกเสี้ยน
จงไทยเทิดไทยทูน ธเรศถิ่น
จงขจัดดัสกรเหี้ยน ก่อห้าวกำแหง
อีทิสังฉันท์ 20
โดยประดาประดังพลังแสดง
เจริญจรูญพิบูลย์แจรง จะร่วมรณ
เทิดคุณาธิธรรมประจำถกล
ประเจิดอนรรฆประจักษ์ภินนท์ ธรานันท์
อย่าเบาะแว้งฤแข่งเผชิญประชัน
ผิว์ไทยมิรักสมัคร ณ กัน และกันไป
ผองพิรัชจะราญรบาญไผท
ก็ง่ายเพราะว่า ณ ธานิใน มิแน่นหนา
ไทยวิโรจน์วิรุฬห์วสุนธรา
เพราะเนืองประนังพลังประชา ประชุมชาญ
ทวยประชาสมรรถ์อนันต์ประมาณ
พิทักษรัฐสวัสดิดาล นิรันดร
หมายเหตุ
โคลงในเครื่องหมายอัญประกาศ คัดตัดตอนจาก ลิลิตเตลงพ่าย พระนิพนธ์ใน สมเด็จพระมหาสมณะเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
16 มกราคม 2550 08:31 น.
ตราชู
นบครู
(กลวิธีดำเนินกาพย์ ผมได้เรียนจากหนังสือ กฎบนกลบท ประพันธ์โดย ท่านคมทวน คันธนู ครับ)
ยุคก่อนย้อนเก่าเยาว์กาล
บอดเชาวน์เบาชาญ
นานเฉาเนาช้ำหนำชนม์
พ้นวารผ่านวันผันวน
คลำ เดา เขลาดล
ท่องเดียวเที่ยวเดินเถินดง
หวาดงัน หวั่นงุน วุ่นงง
หว่างพนวนพง
ล้มพ่ายหลายเผ่าเหล่าพาล
จรวนจนแวมแจ่มวาร
สำแดงแสงดาล
เด่นช่วงดวงชูดูฉัน
พบครูผู้ครบพบครัน
สาดแผลงแสงพลัน
ราวพลุ่งรุ่งเพลิงเริงพลาม
คอยต้อยค่อยติดคิดตาม
พรายเงาเพรางาม
คลายเงาเขลางำคล้ำงม
คงรามความรู้คู่รมย์
บงสรรพ์บรรสม
เบิกแสงแบ่งสรรบรรสาน
พากย์เจียรเพียรจดพจน์จาร
คูณหนุนคุณนาน
เคียงนิตย์คิดนำคำนึง
พรเทียบเพียบทูนพูนถึง
สิ่งตรูสู่ตรึง
เพ็ญครบพบครูผู้ครอง
เสริมนิตย์สิทธิ์นำสำนอง
ตรึงจงตรงจอง
ดื่มจำด่ำใจได้จง
สิ้นเค้าเศร้าขุกสุขคง
จิตนำ จำนง
เนืองครันนันท์ครบ นบครู
(๑๕ ถึง ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
13 มกราคม 2550 12:23 น.
ตราชู
วันเด็ก
อยากให้ทุกทุกวันเป็นวันเด็ก
เจ้าตัวเล็กต่างรอหัวร่อร่า
มีเกมเล่นหลายหลากมากลีลา
มีคุณค่ามีของขวัญสำคัญจริง
เด็กเหมือนนกตัวน้อยน้อยเริงลอยล่อง
อย่างไวว่องตามวัยไหวไหววิ่ง
ได้ลืมโลกโศกล้นฉ้อฉลชิง
ได้ลืมสิ่งโสมมสังคมคน
พ้นวันเด็กเด็กเราก็เร่าร้อน
กลางโลกซ่อนซ้อนซับเล่ห์สับสน
กลางช่วงกาลชาญเกรี้ยวด้วยเชี่ยวกล
กลางโจรปล้นปล้อนปลิ้นแลบลิ้นเลว
มีแต่หมู่มายาบรรดายักษ์
มันคอยผลักผันผกให้ตกเหว
มือถือเพลิงเริงล่อแล้วจ่อเปลว
หลอมจนเหลวไม่มีเหลือเป็นเหยื่อมัน
โอ้นางฟ้าปรานีอยู่ที่ไหน
ไยจึงไร้มนต์เวทวิเศษสรรพ์
ปราบปีศาจสังคมขื่นขมครัน
ช่วยเด็กพลันพ้นผ่านผองพาลภัย
อยากให้ทุกทุกวันเป็นวันเด็ก
โลกใบเล็กจะได้พร่างสว่างไสว
เด็กมีผู้ชูช่วยอำนวยชัย
มิใช่ได้ของขวัญแค่วันเดียว
(เขียนไว้สำหรับวันเด็กแห่งชาติ 14 มกราคม พ.ศ. 2549)
_________________________________________
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตราชู
หน้าส่วนตัว
1004
