3 พฤศจิกายน 2549 11:30 น.
ตราชู
หวังเถอะนะหวัง
โคลงจิตรลีลา
วันโน้นมืด มัวเมือง
รำคาญเคือง ขุ่นไข้
วันวันเนือง เนืองวุ่น
ราวร้างไร้ รุ่งหรู
วันนั้นกู่ ตะโกนขาน
ขับไล่พาล ล่วงพ้น
ปรากฏการณ์ เกิดก่อ
ชนล้วนล้น หลั่งหลาม
วันนี้ท่าม หมอกเทา
อาทิตย์เพรา เพริศแท้
ฉายฉาบเงา งามเฉิด
มาเกื้อแก้ เกี่ยงหมอง
ปองปลุกปลื้ม ปรุงหวัง
หวังคงยัง อยู่ค้ำ
หวังในพลัง เพ็งเลิศ
หวังซ้ำซ้ำ ไป่สูญ
มาณวกฉันท์ ๘
เคยมนะขุ่น มุ่นจิตหมอง
เมืองยลมอง มากภยมูล
ผ่อนภยผอง ผ่องผลพูน
ค่าทวิคูณ คงบมิคลาย
โดยพลเด่น เห็นดุจเหม
โปรยสุขเปรม โปรยปิติปราย
โชติรวิฉาน วารฤจะวาย
ช่วงกระจะฉาย ชื่นฤดิชน
หวังเถอะนะหวัง ขลังคติคู่
อยู่เถอะนะอยู่ ยินและก็ยล
ใฝ่เถอะนะใฝ่ ใจบมิจน
ทนเถอะนะทน ท่าศุภทิน
กาพย์ยานี ๑๑
คราเศร้าซึมเซาโศก
นกน้อยโบกเนืองนองบิน
ผูกพันผายผันผิน
เพื่ออาภาเพ็ญอ่าภูมิ
ยกย่องลำยองเยี่ยม
ปรากรมเปี่ยมปรากฏปูม
ฝ่าฟันเฟื่องฝันฟูม
แม้ฟ้าฝ้ามุ่งฝ่าฝืน
จินตน์ใคร่ดวงใจครุ่น
คลายเข็ญขุ่นครองวันคืน
หยัดยงธำรงยืน
มาถ้วนยุค..มาทุกยาม
เรืองไร..นั่นไง! รุ้ง
อันโรจน์รุ่งอำรุงราม
พราวแววเพริศแพร้ววาม
พริ้งพรายหวังพร้อมพรั่งวัน
กลอน ๖
ถึงคราวเร้ารวมร่วมแล้ว
คลาดแคล้วขึ้งเคียดเดียดฉันท์
ถึงคราวหันหน้าหากัน
ไร้กั้นกำแพงแกร่งภู
ถึงคราวเข้ารวมร่วมศักดิ์
หยุดพักราญรุกทุกผู้
ถึงคราวเข้าชิดจิตชู
เราอยู่ผืนดินถิ่นเดียว
ชาติเราเราร่วมรวมสร้าง
อย่าร้างสำนึกผนึกเหนี่ยว
สามัคคีธรรม์นั่นเทียว
ร้อยเกี่ยวเกลียวคล้องครองใจ
สามัคคีธรรม์นั้นเที่ยง
หลีกเลี่ยงความเลวเหลวไหล
สามัคคีธรรม์นั้นไทย
เนาในสุขแท้แน่นอน
(๕ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๙)
______________________________________________________
2 พฤศจิกายน 2549 10:37 น.
ตราชู
พืชสวนโลก
ขอเชิดชูบูชาพฤกษาชาติ
อันไพลาสเลอลักษณ์อำนรรฆหล้า
ยลคราวใดในฤดีปลื้มปรีดา
ดำรูตาแต่งแต้มแฉล้มเติม
หลากหลายหลามงามล้วน พืชสวนโลก
ช่วยลบโศกเสื่อมสร่าง สุขสร้างเสริม
ทุกส่วนจึงซึ้งจิตโสภิศเจิม
เหมือนหนึ่งเริ่มรักอุไรกลางใจเรา
ถ้ารักนี้มีในหัวใจมนุษย์
รบราหยุด ร่วมอยู่ ร่วมอู่เหย้า
ปลูกพฤกษ์พร้อมล้อมพรัก คือรักเพรา
ให้ร่มเงาซึ่งสงบบรรสบงาม
ถึงถิ่นนี้, ที่ไหน ก็ไร้แหนง
ไร้ตำแหน่งขวากแนว ไร้แร้ว, หนาม
บำรุงแหล่งแห่งโลกอันโศกลาม
ให้ผ่านข้ามวันคืนขมขื่นระคน
ปวงชนเหล่าเราล้วน พืชสวนโลก
เราคือโภคภพพูนไพบูลย์ผลล
จงปลื้มปรีดิ์ปรี่เปรมอิ่มเอมปรน
เปรอโลกดลแดนดินทุกถิ่นอุดม