2 พฤศจิกายน 2549 10:37 น.
ตราชู
พืชสวนโลก
ขอเชิดชูบูชาพฤกษาชาติ
อันไพลาสเลอลักษณ์อำนรรฆหล้า
ยลคราวใดในฤดีปลื้มปรีดา
ดำรูตาแต่งแต้มแฉล้มเติม
หลากหลายหลามงามล้วน พืชสวนโลก
ช่วยลบโศกเสื่อมสร่าง สุขสร้างเสริม
ทุกส่วนจึงซึ้งจิตโสภิศเจิม
เหมือนหนึ่งเริ่มรักอุไรกลางใจเรา
ถ้ารักนี้มีในหัวใจมนุษย์
รบราหยุด ร่วมอยู่ ร่วมอู่เหย้า
ปลูกพฤกษ์พร้อมล้อมพรัก คือรักเพรา
ให้ร่มเงาซึ่งสงบบรรสบงาม
ถึงถิ่นนี้, ที่ไหน ก็ไร้แหนง
ไร้ตำแหน่งขวากแนว ไร้แร้ว, หนาม
บำรุงแหล่งแห่งโลกอันโศกลาม
ให้ผ่านข้ามวันคืนขมขื่นระคน
ปวงชนเหล่าเราล้วน พืชสวนโลก
เราคือโภคภพพูนไพบูลย์ผลล
จงปลื้มปรีดิ์ปรี่เปรมอิ่มเอมปรน
เปรอโลกดลแดนดินทุกถิ่นอุดม
31 ตุลาคม 2549 13:44 น.
ตราชู
ฮาโลวีน
ปล่อยผีมากมีผัน
มาเดินดั้นบนดินแดน
สู่สิงทุกสิ่งแสน-
บัดสีซ้ำบ่งส่ำทราม
เร็วรี่ปล่อยผีฝรั่ง
คนไทยตั้งตาแลตาม
แล้วยังให้หรั่งหยาม
ออกอรรถเย้ยเอื้อนเอ่ยหยัน
หลงหรั่งพร้อมพรั่งหรู
ย้ำย้ำอยู่โดยยืนยัน
คอยเคร่าตามเขาครัน
แห่ครึกครื้นโห่ครืนเครง
รอสั่ง รอหรั่งเสี้ยม
ลืมโอ่เอี่ยมชาติเราเอง
ว่างโว้งแลโหวงเหวง-
วิญญาณถิ่นธานินไทย
ปล่อยผีอัปรีย์เผ่า
ใครเล่าเป่าไล่มันไป?
ยิ่งวัน ยิ่งหวั่นไหว
ยิ่งเว้โว้ ฮาโลวีน
27 ตุลาคม 2549 12:09 น.
ตราชู
จดหมายถึงหม่อมพ่อ
ย่อกายหมอบนอบน้อมกราบหม่อมพ่อ
ลูกคร่ำครวญหวนหาน้ำตาคลอ
แรกเคยก่อกรรมไว้ต้องใช้เวร
ชายกลางหมิ่นหม่อมพ่อมิพอหู
หม่อมพ่ออยู่สมถะเยี่ยงพระเถร
ชายกลางผิดคิดคดนอกกฎเกณฑ์
จึงจ้วงจาบชัดเจนอย่างจงใจ
พจน์ฯ ก็ดื้อถือหางเข้าข้างเขา
โดยมิรู้ผู้เยาว์หรือผู้ใหญ่
ซ้ำชายกลางกร่างกร้านก่อการใด
พจน์ฯ ก็ไม่ห้ามเขาเพราะเมามัว
จนเกิดความลามลุกขึ้นขุกเข็ญ
ต้องแรมไกลไม่เห็นที่ซุกหัว
อยู่เมืองนอกยอกจิตครุ่นคิดกลัว
ด้วยแผกรั้วบ้านเรา ผิดเหย้าเรือน
ชายกลางพร่ำรำพึงคิดถึงบ้าน
คิดถึงสิ่งศฤงคารตระการเกลื่อน
พลัดพรากไปไกลลับก็นับเดือน
โอ้สะทกอกสะเทือนสู้ทานทน
แต่....โศกซ้ำกำสรดเกินอดกลั้น
แลเหียนหันทางใดก็ไร้หน
พจน์ฯ จึงหวนทวนมาเคหาตน
มากราบบนตักบิดาได้การุณย์
ขอชายกลางคืนสถานถิ่นบ้านเถิด
จักไม่เกิดก่อกลีทวีวุ่น
เขารู้แล้ว รู้สร้างเส้นทางบุญ
โปรดอย่าขุ่นครหาวาจาความ
เขียนจดหมายคล้ายธูป, เทียน, บุปผา
รำพันพาทีเผยใช่เอ่ยพล่าม
ลูกทุกข์ตรมถมใจเจียนไฟลาม
เหลือหักห้ามอาลัยร่ำไห้ฮือ
โดยความเคารพอย่างสูงส่ง
ลายลักษณ์บ่งสร้อยสายเส้นลายสือ
ศิโรราบกราบก้มประนมมือ
แล้วลงชื่อ หญิงอ้อ พจมาน
26 ตุลาคม 2549 08:12 น.
ตราชู
ซีซ่า
กลอน ๔
ดาวจ๋า...ดาวจ๋า
ซีซ่า แสนสวย
เพื่อคนล้นรวย
หรือเพื่อทุกคน?
ดาวจ๋า...ดาวจ๋า
ถึงคราขัดสน
หนูเป็นคนจน
หนูค้นหาใจ
หนูชอบร้องเพลง
ครื้นเครงขานไข
ดั้นด้นหนใด
จึงได้เป็นดาว
แมวมองไม่รู้
ตัวหนูเหน็บหนาว
ทางมืดยืดยาว
ทนหมองเยียบเย็น
ร้องเพลง...หนูร้อง
แมวมองไม่เห็น
งานวัด จัดเป็น
เวทีที่ปัน
ปันน้ำใจให้
พอได้สุขสันต์
แต่ไร้ใครดัน
หนูไร้ดาวดวง
ดาวจ๋า...ดาวจ๋า
หรือดาราสรวง
โอ่เปี่ยมเอี่ยมปวง
ไว้ปรนคนมี
ดาวจ๋า...ดาวจ๋า
ซีซ่า แสงสี
โก้เก๋เวที
ที่คนค้นปอง
ไยทิ้งหนูหนาว
มองดาวหม่นหมอง
มอง มอง มอง มอง
เหมือนเหมือนเลือนไกล
ดาวจ๋า...ดาวจ๋า
ซีซ่า แสงใส
ดั้นด้นหนใด
จึงได้เป็นดาว???
22 ตุลาคม 2549 11:51 น.
ตราชู
สมเด็จพระปิยมหาราช อาศิรวาทราชสดุดี
สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙
บำบวงปิ่นปิยราชพระบาทวรบุรี
ตรึงตรา ณ ธาตรี..........ตระกล
บันโดยเดชพระผดุงพยุงปฐพิมล-
ฑลถิ่นเถกิงดล............อุดม
ทรงนำภูมิสยาม ณ ยามอุระระทม
ราษฎร์ขื่นสะอื้นขม.....มิคลาย
ปางเมื่อไพรชหล้าพลากรกระจาย
จู่มาเพราะว่าหมาย........สิมา
ทรงยอมเสียอนุภูมิภาคภพธรา
เพื่อรักษอาณา...............นคร
บรรดาทาสทรกรรมกระหน่ำทุกขรอน
ทรงเลิกและเพิกถอน....ทุรน
ทรงนำรัฐวฒนาประชารมยชนม์
เพิ่มพูนพิบูลย์ผล.........วิภา
โอ้องค์ปิ่นปิยชาติพระนาถนรประชา
ลูกกราบพระบาทา.......ธ ไท
ด้วยหนักหน่วงทุมนัสถนัดอุณหใน-
ทรวงหว่าเพราะว่าภัย....ผจัญ
ไพรัชแผ่ภยเงาชะเงื้อมมหะทะงัน
แผ่พิษพิกฤตสรรพ์........สะสม
ไทยถูกลวงก็กระหยิ่มแหละยิ้มมนนิยม
หลงเชิงระเริงชม..........เฉลย
ชมต่างด้าวฤดิเปรมเกษมตริจะเสบย
ฉันใดไฉนเลย.............เลอะเลือน
เบนเบี่ยงบิดจิตบ่ายกระลายพิกลเบือน
เฉไฉไถลเชือน............ชิวี
ขอเดชไท้ธิบดินทร์มหินทรบดี
ทำนุกพระธานี..............ภินันท์
โปรดทรงดลนรพ้นทุภัยพิพิธพลัน
สรวมขวัญประเวศขวัญ....ประคอง
ธำรงในนิติหลักตระหนักบุพลบอง
ราษฎร์รัฐระรังรอง............นิรันดร์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตราชู
หน้าส่วนตัว
1727
