1 กุมภาพันธ์ 2550 16:28 น.
ตราชู
แด่ ท่านอาจารย์เสรี หวังในธรรม
มโหรีร่ำเสียงสำเนียงซึ้ง
สะอื้นอึงโอดโอยละโหยละห้อย
ชีวิตหนึ่งซึ่งหลับหวิววับลอย
บรรจงร้อยดอกไม้มาลัยลา
เคยขานศัพท์ขับศรีแห่งคีตศิลป์
รื่นรสรินบรรเลงวังเวงหล้า
เสกมิ่งมนต์แม่นมั่นแต่บรรพ์มา
จรรโลงค่าโขนละครบวรครู
สิ้นครูท่านรันทดท้อถดถอย
ใครจักคอยเคียงประคับประคองคู่
คู่ธาตรีที่ตราโอ่อ่าตรู
กึกก้องกู่เกียรติไทยที่ไกรเกรียง
คร่ำครวญไห้ใคร่หวนคอยครวญหา
ไม่สร่างซาซ้องซ้ำแซ่ส่ำเสียง
วิเวกว่างว้างผวาเหว่ว้าเวียง
แผ่นดินเพียงหัวอกผันผกภินท์
วิญญาณครูไคลคลาล่วงลาลับ
ไปคลอขับสังคีตประณีตประคิ่น
ไปกล่าวรสบทลือระบือระบิล
ให้แถนถิ่นพสุธาทราบพาที
ฝากศรีศักดิ์ ศักดิ์สิทธิ์ไพจิตรประเสริฐ
ศิษย์ทูนเทิดท้นถวิลทุกถิ่นที่
ฝากนามแผ้วแพร้วพิพัฒน์ผ่องปัฐพี
ท่านอาจารย์เสรี หวังในธรรม
(๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๐)
31 มกราคม 2550 11:53 น.
ตราชู
แนวธรรม์ แนวไทย
อีทิสังฉันท์ ๒๐
โอย....! ทุเรศฝรั่งประดังระรุม
ยุโรปอสัตว์ พิบัติก็สุม ซะอักโข
นันทปรีดินักกะ ทักษิโณ
ระโยง, ระยำ กระทำยะโส ประสงค์ราน
หมิ่นประดาประเทศ ณ เขตสถาน
มิรุ่งละม้ายพระพรายพิมาน เสมอตน
แท้กิเลสน่ะเร้าระเร่าทุรน
ตะเกียกตะกายกระวายกระวน กระหวัดเงิน
โมหะพาประมาทมิอาจประเมิน
ตะลุย เตลิดก็เพริดก็เพลิน เพาะพันธุ์โกย
มุ่งเขมือบมิคลายขมายขโมย
มินานจะพลาดพินาศเพราะโพย มิรู้พอ
กลอนสุภาพ
เศรษฐกิจพอเพียง พอเลี้ยงชีพ
พ้นทางตีบทางตันร่วมสรรค์ต่อ
แตกสุมทุมพุ่มพริ้งเพิ่งกิ่งกอ
พฤกษ์โพธิ์พ่อ พ่อหลวงแห่งปวงไทย
มัวหลงเงินเพลินเล่นเลยเป็นหนี้
จึงเสียทีเสียท่าพวกสาไถย
ลืมตัวตนต้นเค้าของเราไป
เราอยู่ได้โดยประมาณมานานนม
เชื่อฝรั่งคลั่งไคล้จนไขว้เขว
เขาฮาเฮ เราฮือปรบมือขรม
จนถมทับรับทุกข์กระอุกระทม
ทุนล้านล้านลาญถล่มลงจมดิน
จวบจนองค์พระทรงชัยทรงได้ชี้
อยู่พอดี กินพอดี ไร้หนี้สิน
จงตื่นตัวทั่วท้นล้างมลทิน
คือราคินความหลง ความงงงัน
ต่างชาติเขาเข้าใจเช่นไรช่าง
เราสรรค์สร้างสัมฤทธิ์สฤษฎิ์สวรรค์
เศรษฐกิจพอเพียง พอเลี้ยงกัน
เป็นแนวธรรม์ทางถิ่นธานิน ไทย
(๓๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
23 มกราคม 2550 08:50 น.
ตราชู
สุวรรณภูมิ
อินทรวงศ์ฉันท์ ๑๒
โอ่อ่าสง่าอวด
ปิติยวดมโนนิยม
เจิดศักดิ์ประจักษ์สม
ฐิติสร้างสล้างพิศาล
แน่วเน้นกะเป็นหนึ่ง
นรจึงวิจัยวิจารณ์
ลือร่ำแหละสำราญ
เพราะธเรศประเทศจะรวย
เลื่องชื่อระบือฉม
สุขชมกระชุ่มกระชวย
เลิศส่วนละล้วนสวย
สรเสียงประเดียงมิซา
บุ่มบ่าม สนามบิน
ตริจะผิน ณ พื้นนภา
รำพึงคะนึงผา-
สุกเพลินเพราะเงินจะพูน
แท้อำ อธรรมอิ่ม
แสยะยิ้มกะโคตรประยูร
ทรัพย์สรรพ์ซิ่พลันสูญ
ก็เพราะทรามน่ะลามมิเซา
ยิ่งโกงระโยงก่อ
ยลท้อมิมีประเทา
ยิ่งฉลก็ยลเฉา
ภพชาติฉกาจผชุม
ร่องรอยทยอยร้าว
อุระราวพระเพลิงคุรุม
เครือข่ายอบายขุม
คณะพันธุอันธพาล
กังฉินเกาะกินชาติ
จะพินาจมิช้ามินาน
พล่าแผลงแสดงผลาญ
บมิผัน สุวรรณภูมิ
(๒๓ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
18 มกราคม 2550 16:22 น.
ตราชู
วันกองทัพไทย
โคลง 4 สลับ (ฉันทลักษณ์ซึ่งท่านคมทวน คันธนู สำแดงเป็นแบบไว้ครับ)
พระพี่พระผู้ผ่าน ภพอุต- ดมเอย
ไป่ชอบเชษฐ์ยืนหยุด ร่มไม้
เชิญราชร่วมคชยุทธ์ เผยอเกียรติ ไว้แฮ
สืบกว่าสองเราไสร้ สุดสิ้นฤามี
โยธายัดเยียดท้น ทวยเตลง
จอมนเรศวร์เจิมปฐพี แผ่นพื้น
เบิกคชยุทธ์ครืนเครง นฤโฆษ
เลอเลื่องลือหล้าครื้น ครั่นไผท
เกรียงไกรกเรนทร์ราชห้าว หัศดินทร์
ดาลเผ่าผองไพรินทร์ พ่ายร้าง
บูชาเชิดราชินทร์ ชมชื่น
วันซึ่งสึงสฤษฎิ์สร้าง ศักดิ์ด้าวแดนสยาม
จีรังรมย์รื่นเรื้อง เริงสราญ
จารึกจำหลักความ ลิขิตไว้
วันกองทัพไทย ขนาน เทิดขนบ นี้นา
วันซึ่งกึกก้องได้ เกียรติดล
จงยลแบบอย่างเบื้อง บรรพ์บูรพ์
จงมั่นรำบาญสูญ เศิกเสี้ยน
จงไทยเทิดไทยทูน ธเรศถิ่น
จงขจัดดัสกรเหี้ยน ก่อห้าวกำแหง
อีทิสังฉันท์ 20
โดยประดาประดังพลังแสดง
เจริญจรูญพิบูลย์แจรง จะร่วมรณ
เทิดคุณาธิธรรมประจำถกล
ประเจิดอนรรฆประจักษ์ภินนท์ ธรานันท์
อย่าเบาะแว้งฤแข่งเผชิญประชัน
ผิว์ไทยมิรักสมัคร ณ กัน และกันไป
ผองพิรัชจะราญรบาญไผท
ก็ง่ายเพราะว่า ณ ธานิใน มิแน่นหนา
ไทยวิโรจน์วิรุฬห์วสุนธรา
เพราะเนืองประนังพลังประชา ประชุมชาญ
ทวยประชาสมรรถ์อนันต์ประมาณ
พิทักษรัฐสวัสดิดาล นิรันดร
หมายเหตุ
โคลงในเครื่องหมายอัญประกาศ คัดตัดตอนจาก ลิลิตเตลงพ่าย พระนิพนธ์ใน สมเด็จพระมหาสมณะเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
16 มกราคม 2550 08:31 น.
ตราชู
นบครู
(กลวิธีดำเนินกาพย์ ผมได้เรียนจากหนังสือ กฎบนกลบท ประพันธ์โดย ท่านคมทวน คันธนู ครับ)
ยุคก่อนย้อนเก่าเยาว์กาล
บอดเชาวน์เบาชาญ
นานเฉาเนาช้ำหนำชนม์
พ้นวารผ่านวันผันวน
คลำ เดา เขลาดล
ท่องเดียวเที่ยวเดินเถินดง
หวาดงัน หวั่นงุน วุ่นงง
หว่างพนวนพง
ล้มพ่ายหลายเผ่าเหล่าพาล
จรวนจนแวมแจ่มวาร
สำแดงแสงดาล
เด่นช่วงดวงชูดูฉัน
พบครูผู้ครบพบครัน
สาดแผลงแสงพลัน
ราวพลุ่งรุ่งเพลิงเริงพลาม
คอยต้อยค่อยติดคิดตาม
พรายเงาเพรางาม
คลายเงาเขลางำคล้ำงม
คงรามความรู้คู่รมย์
บงสรรพ์บรรสม
เบิกแสงแบ่งสรรบรรสาน
พากย์เจียรเพียรจดพจน์จาร
คูณหนุนคุณนาน
เคียงนิตย์คิดนำคำนึง
พรเทียบเพียบทูนพูนถึง
สิ่งตรูสู่ตรึง
เพ็ญครบพบครูผู้ครอง
เสริมนิตย์สิทธิ์นำสำนอง
ตรึงจงตรงจอง
ดื่มจำด่ำใจได้จง
สิ้นเค้าเศร้าขุกสุขคง
จิตนำ จำนง
เนืองครันนันท์ครบ นบครู
(๑๕ ถึง ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตราชู
หน้าส่วนตัว
1223
