6 สิงหาคม 2552 17:59 น.
ตรากลม
ลั ก ษ ณ ะ ก า ร อ่ า น . . .
เอ่ย - วะลี - ประพจ - นะมาล - ละคำ
มะโน - วิถี - ประพฤติ - ตินำ
ผิว์ - อาศัย
นั ย ศั พ ท์. . .
ประพจนะ คำที่เหมาะสม วิลัย สวยงาม
กุศละมัย บำเพ็ญกุศล ศิร์ หัว
คุณันดร์ คุณมากมาย ปูชะวันท์ บูชาด้วยการไหว้
กฤษณา ของหอม วิมุตติความหลุดพ้น โล่งแจ้ง
เผดียง เชิญ
26 กรกฎาคม 2552 10:05 น.
ตรากลม
...............พออาทิตย์เริ่มต้นพ้นขอบมืด
...............ค่อยอาดอืดลอยเด่นบนเวหา
...............สรรพสิ่งต่างตื่นฟื้นขึ้นมา
...............ทำภาระบทบาทที่ตนมี
...............เป็นดั่งว่าคอยเนื่องเครื่องหมายบอก
...............อาทิตย์ออกส่องแสงแผลงรังสี
...............ทุกทั่วหล้าได้รับกับแสงนี้
...............รู้หน้าที่ความหมายในตัวเอง
...............ถึงเวลาแล้วนะจะขยับ
...............และพร้อมนับบางสิ่งอย่างรีบเร่ง
...............ขับเคลื่อนไหวกลไกด้วยตนเอง
...............เป็นเวลาต้องเคร่งกับการงาน
...............มัวล่าช้าต่อไปเดี๋ยวไม่ทัน
...............มีสิ่งใหม่ทุกวันผกผันผ่าน
...............ถ้ารู้สึกล้าเหนื่อยเมื่อยดวงมาน
...............หยุดพักก่อนจึงสานงานต่อไป
...............เพียงเวลาหนึ่งวันมันเร็วนัก
...............อาทิตย์ก็จักดับปรับเปลี่ยนใหม่
...............คงจะมีเรื่องราวอีกไรไร
...............เริ่มกลไกทำนองของชีวิต
...............
...............คิ ด ไ ป ทำ ไ ม ใ ห้ วุ่ น ว า ย
...............อ ยู่ ใ น โ ล ก เ รี ย บ ง่ า ย
...............ส บ า ย ใ จ ก ว่ า
ปล.ขอบใจพี่เฌอมาลย์ สำหรับเพลง sunshine day ของบัวชมพู
.
1 กรกฎาคม 2552 01:20 น.
ตรากลม
...
...............ปราถนาค้นหา...ว่าจะพบ
...............ทางสงบ....บริสุทธิ์ถูกวิถี
...............เพื่อลาล้างห่างไกลออกไปที
...............เหล่าปัญหาเกิดมีในจิตใจ
...............มิต้องการทรมานร้าวรานอีก
...............เลือกจะปลีกหาทางสว่างไสว
...............พยายามแต่แล้ว..ไม่เป็นไป
...............กลับวกมาเหมือนเดินในตัวตน
...............รู้ว่าเจ็บยังคิด...ให้ผิดหวัง
...............รู้ว่าพังหมดแล้วมิแคล้วผล
...............รู้ว่ากาลเปลี่ยนแปรแต่ยังทน
...............รอโอกาสสักหนเพื่อกลับคืน
...............รู้อะไรไปหมด...แต่ยังผิด
...............หลอกความคิดเรื่อยไปไม่รู้ตื่น
...............ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ..ยังหยัดยืน
...............ว่าฝ่าฝืน.....สิ่งที่รู้นั้นไม่ดี
...............อาศัย...กาลเวลารักษาให้
...............จัดสรรไว้เรื่องราวเข้าถูกที่
...............ทั้งสมหวังพลั้งพลาดต่างก็มี
...............ประสบการณ์ชีวิตของเราเอง
.............ฉั น คื อ ค น ข อ ง วั น นี้. . . . . . .
.............แ ต่ ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ มี. . . . . . . . .
.............คื อ ค น ข อ ง วั น ว า น. . . . . . . .
.............
30 มีนาคม 2552 00:37 น.
ตรากลม
...............เมื่อทุกอย่างเราสองต้องจบลง
...............จุดประสงค์เคยฝันต่างสิ้นสุด
...............ที่ผ่านมาเราสร้างอย่างเร่งรุจ
...............จำต้องหยุดปล่อยทิ้งสิ่งหวังไป
...............แล้วเศษซากความหลังยังหลงเหลือ
...............ติดคาค้างจิตใจมิไปไหน
...............มันคือความไม่ต้องการของใครใคร
...............สละทิ้งไว้กับอดีตกาล
...............จะให้ตอบตัวเองแบบไหนอีก
...............จึงหลีกพ้นแต่ละวันล่วงเลยผ่าน
...............หลอกความจริงเรื่อยไปได้นานนาน
...............ว่าไม่คิดไม่ขานถึงเธอเลย
...............ถ้าปิดกั้นกันได้มิให้คิด
...............หักห้ามจิตสักครู่อยู่นิ่งเฉย
...............คงมิได้รู้จักมักคุ้นเคย
...............เช่นทุกวันล่วงเลยที่ผ่านมา
...............คิดถึงความเป็นจริงในสิ่งนี้
...............เข้าใจหน่อยสักทีได้ไหมหนา
...............ปิดกั้นกันโถ่..ตลอดเวลา
...............รู้ไหมล่ะฉันก็ไม่..สบายใจ
...............
...ก า ล เ ว ล า จ ะ ผ่ า น ไ ป น า น แ ค่ ไ ห น
..แ ม ล ง เ ม่ า ยั ง บิ น เ ข้ า ก อ ง ไ ฟ
..เ ห มื อ น ฉั น ที่ ทำ ผิ ด ไ ป แ ม้ รู้ ว่ า ผิ ด
.
1 มีนาคม 2552 12:57 น.
ตรากลม
.................คิดเรื่อยเปื่อยตามใจยามฟุ้งซ่าน
.................นิ่งอยู่นานหมองเหม่ออย่างเพ้อฝัน
.................ปล่อยความคิดอิสระไปของมัน
.................ดั่งเงียบงันว่างเปล่าไร้ผู้ใด
.................ลองเอาเรื่องบางเรื่องมาปรุงคิด
.................แล้วดูจิตสร้างเกณฑ์เป็นไฉน
.................ความเป็นเราเฝ้าฝันคิดอะไร
.................อันใต้จิตสึกนึกที่แท้จริง
.................ขณะหนึ่งคำถามผุดตามขึ้น
.................จึงงงมึนมันบ้างในบางสิ่ง
.................สืบเสาะหาหนทางมาอ้างอิง
.................เพื่อปลดทิ้งความข้องออกจากตน
.................ครู่ต่อมาพักหนึ่งจึงเฉยหยุด
.................ระงับนิ่งทุกจุดความสับสน
.................ทำใจไว้เป็นกลางอย่างอดทน
.................ตลอดจนจิตสงบสบายใจ
.................กว่าจะรั้งบังคับมันเข้าที่
.................อุปสรรคมากมีกระทบใส่
.................กี่เรื่องราวแต่ละวันผันผ่านไป
.................หนึ่งจิตใจต้องคอยรับรู้มัน
........อ ย า ก ห ยุ ด มั น ไ ว้ เ พี ย ง แ ค่ นี้
........พ อ ใ จ กั บ สิ่ ง ที่ มี เ พี ย ง แ ค่ นั้ น
.
หน้าส่วนตัว
1949
