14 กุมภาพันธ์ 2551 13:27 น.
ตรากลม
..............สิ่งก่อเกิดล้วนมีที่สาเหตุ
..............เป็นเจตนาพาให้ส่งเสริม
..............ก่อนจะมีอะไรเข้ามาเติม
..............คอยจัดเพิ่มย่อยปลีกอีกมากมาย
..............มันจึงเต็มกลมกล่อมสมบูรณ์แบบ
..............น่าแยบยลเคลิ้มฝันอยากมั่นหมาย
..............อิงแอบข้างชิดใกล้ไว้เคียงกาย
..............อิ่มอุ่นภักดิ์ภายในหัวใจเรา
..............เพราะว่าเราเข้าใจกันและกัน
..............ความผกผันมองเป็นสิ่งเร้นเปล่า
..............สักวันคงห่างหายคลายเงื่อนเงา
..............มีสิ่งอื่นเข้ามาคอยทดแทน
..............สำคัญแต่กับสิ่งที่เขามี
..............ความหวังดีทุกช่วงและหวงแหน
..............เคารพกันและกันพอเป็นแกน
..............ยามท่อนแท่นอ่อนไหวใจไม่ดี
..............แล้วหาค่าคำว่าครึ่งกึ่งกลาง
..............ในระหว่างภาวะเป็นเรานี่
..............ความรู้สึกนึกคิด ฉัน-เธอ มี
..............เพียงแค่ไหนที่เราเฝ้าต้องการ
ก า ร ไ ด้ รู้ จั ก ใ ค ร น า น ๆ ยั ง อ า จ เ ลิ ก ล า ไ ด้
สำ คั ญ ที่ ว่ า รู้ กั น แ ล้ ว เ ข้ า ใ จ กั น แ ค่ ไ ห น
..............
3 กุมภาพันธ์ 2551 09:39 น.
ตรากลม
..................เคยช้ำชามานักในหัวใจ
..................เสียน้ำตารินไหลให้มากกว่า
..................ที่มีอยู่ไว้แล้วในแววตา
..................หมดแห้งผ่าขาดสิ้นหลั่งรินนอง
..................จนฉันหมดศรัทธาคุณค่าเห็น
..................ว่าจะเป็นสิ่งน่าหาสนอง
..................ไม่คิดอยากฝากใจเป็นคู่ครอง
..................คอยเกี่ยวข้องใจนี้ไว้กับใคร
..................เอาอดีตขีดกั้นความรู้สึก
..................มิให้นึกผูกพันเกิดหวั่นไหว
..................บอกตัวเองเคร่งครัดอย่าสนใจ
..................หลงเผลอไผลอ่อนไปตามอารมณ์
..................หยุดเรื่องใจเอาไว้เพราะเจ็บปวด
..................ทรมานยวดยิ่งสิ่งถาถม
..................หวาดกลัวใจมีใครทำระทม
..................เจ็บอีกหนเป็นเหมือนเช่นเคยมา
..................แล้วมีเธอเข้ามาหาอีกครั้ง
..................สอนให้มีความหวังกล้าฟันฝ่า
..................เข้มแข็งไว้ก้าวไปเผชิญหน้า
..................สู้ปัญหาต่างต่างอย่างเข้าใจ
..................เหมือนเธอคอยดูแลแก้ถอนพิษ
..................แผลที่จิตให้สว่างไสว
..................จนฉันนึกรู้สึกเริ่มเปิดใจ
..................รับเอาไว้มองโลกในแง่ดี
...........ค น ที่ ม อ ง โ ล ก ใ น แ ง่ ดี เ ท่ า นั้ น . . .
...........จ ะ เ อ่ ย คำ ว่ า ส ว ย ง า ม. . . . . . . . . . . .
25 มกราคม 2551 17:26 น.
ตรากลม
..........อยากเอ่ยคำขอโทษเธอเอาไว้
..........ที่ทำให้ไม่แน่ใจในบางครั้ง
..........จนดูเหงาเศร้าซึมอยู่ลำพัง
..........เหมือนหมดหวังไปแล้วไม่ใยดี
..........ขอโทษนะที่ทำเธอลำบาก
..........แต่อยากอธิบายให้ถ้วนถี่
..........ช่วงที่ห่างเหินไปไกลคนดี
..........ไม่ได้มีใครอื่นเข้าแทนเธอ
..........ฉันยังเฝ้ายึดมั่นคำสัญญา
..........คอยรักษาดูแลอยู่เสมอ
..........เหมือนเช่นเดิมแรกเริ่มที่เราเจอ
..........เอ่ยพร่ำเพ้อสัญญากันและกัน
..........ขอบอกเธอเอาไว้ให้รับรู้
..........สัญญาเรายังเป็นอยู่เช่นเดิมนั่น
..........ไม่เคยผิดเลยล่ะสัญญานั้น
..........ยังเหมือนเดิมมั่นคงคำสัญญา
..........ความจริงใจมีให้ไม่เปลี่ยนแปลง
..........เพราะว่าแรงสัญญาอันมีค่า
..........ยังผูกพันมั่นหมายทุกเวลา
..........คอยรักษาสัญญาไว้อย่างดี
.....สั ญ ญ า มี ไ ว้ ใ ห้ รั ก ษ า
.....ใ ค ร ไ ม่ รั ก ษ า สั ญ ญ า
.....เ ห มื อ น กั บ ว่ า ห ล อ ก ตั ว เ อ ง
.
17 ธันวาคม 2550 20:35 น.
ตรากลม
..................ระหว่างทางรอบข้างทิศ
..................ก่อนพิชิตถึงจุดหมาย
..................มีระเบียงเคียงขวาซ้าย
..................ระบายเห็นเป็นแถวทอ
..................เวลาเหนื่อยและเหมื่อยล้า
..................หยุดพักขาแล้วเดินต่อ
..................อย่าหยุดยั้งและย้อท้อ
..................แม้อยากพอก็ตามที
..................อุปสรรคแค่ภายนอก
..................คงหายหรอกไม่นานนี้
..................กลัวแต่ว่าท่าจะมี
..................อุปสรรคที่ใจเรา
..................ถ้าหากใจนั้นมั่นคง
..................ไม่พะวงหลงโง่เขลา
..................แค่กายเจ็บก็ทุเลา
..................และบางเบาคงห่างหาย
..................แค่ใจเราไม่ได้ล้า
..................อื่นใดหนาจะกั้นฝาย
..................ปิดเฝ้าทางขวางเราได้
..................กั้นห้ามใจไม่ให้เดิน
..................อย่าเพิ่งหยุดเพียงจุดกัก
..................อุปสรรคมาเผชิญ
..................ใจแข็งไว้ไม่ยากเกิน
..................แล้วเราเดินสู้เส้นหมาย
วิธีอ่านเจ้าค่ะ
..................0 0 0 0 0 0
..................0 0 0 0 0 0
..................0 0 0 0 0 0
..................0 0 0 0 0 0
......บ า ง ที อ า จ ไ ม่ แ น่ ใ จ ว่ า จ ะ ทำ ไ ด้ อ ย่ า ง คิ ด ไ ห ม
......เ พ ร า ะ ว่ า อุ ป ส ร ร ค ม า ข ว า ง ใ จ ใ ห้ ท้ อ แ ท้
......แ ต่ ถ้ า ห า ก มี กำ ลั ง ใ จ เ ห มื อ น ค น ค อ ย พ ยุ ง
......อ า จ มี ค ว า ม ห วั ง สู ง แ ล ะ แ ร ง ใ ฝ่ ไ ป ไ ด้
......
29 ตุลาคม 2550 00:01 น.
ตรากลม
...............อยากจะรู้อะไรคือม่านกั้น
...............ให้เธอนั้นพร่าใจมองไม่เห็น
...............ความรู้สึกต่างต่างแสดงเป็น
...............บ่งชัดเจนว่าฉันนั้น-ยอมทน
...............เพื่อที่จะให้เราเข้ากันได้
...............ฉันนิ่งไว้ทำทีใยไม่สน
...............ปลอบตัวเองไม่คิดไม่กังวล
...............ปรับอารมณ์เหมือนคนธรรมดา
...............แม้ใจเจ็บเวิ้งว้างเป็นอย่างมาก
...............ท่ามกลางภาพหลากหลาย-อดกลั้นฝ่า
...............ข่มใจไว้ไม่ให้มีน้ำตา
...............วางทีท่าเมินเฉยไม่สนใจ
...............ก็เพราะฉันไม่ใช่คนอวดเก่ง
...............เอาแต่ใจตัวเองเป็นเกณฑ์ใหญ่
...............จึงมองเธอสายตาที่อภัย
...............และแข็งใจข่มไว้นิ่งอยู่นาน
...............เห็นกันบ้างหรือเปล่าความรู้สึก
...............หลายส่วนลึกเคยแฝงแสดงผ่าน
...............หากที่ทำสอดคล้องความต้องการ
...............มิสงสารกันบ้างจงทำไป
.
หน้าส่วนตัว
1698
