6 พฤษภาคม 2547 12:07 น.
ต.โต้ง
ท่ามกลางเทือกทิวเขาสูงใหญ่
ยังเดินทางย่ำเท้ากล้าแกร่ง
รีบเร่งเร้าจนอ่อนแรง
ยังทนฝืนหยัดยืนแม้เยือกเย็น
หวังเพียงเพื่อใบเบิกทาง
ประกาศแห่งปัญญาเก่งกล้า
ให้ไว้ว่าเจ้าจบเล่าเรียน
และได้เพียรตามรอยเจ้าปัญญา
30 เมษายน 2547 18:24 น.
ต.โต้ง
ท่ามกลางสิ่งเร้น ลึกลับ
สว่างรอดรูเล็ก ไหวๆ
แสงเหลืองนวลเนียร ยัวใจ
แสงไฟหลงไหล น่าพิรมณ์
สังกะสีผุรั่ว รูใหญ่
มิอาจกั้นสายตา ส่องถึง
ความคิดพุ่งพล่าน อื้ออึง
จึงย่องไปคลึง กำแพง
แสงไฟสาดส่อง เห็นเรือนร่าง
โนมเนื้อสะท้าน สั่นไหว
เห็นทั่วไปถึง ข้างใน
หน้าอกหน้าใจ อวบอูม
จึงหันเอามือ ลูบเป้า
เร่งเร้าอารมณ์ บ่มร่ำ
สายตาสอดส่อง รูระยำ
ในรูนั้นทั้งบี้ บดคลึง
ร่างนางร่านโลก โลกี
เด็ดบี้เม็ดบัว ร้องลั่น
น้ำใสไหลรั่ว ออกพรัน
โอ้นั้นไหลหลั่ง ร่องรู
30 เมษายน 2547 16:17 น.
ต.โต้ง
ร้อยรักแรกรัดรัดแน่น
ร้อยลิ้นโลมเร้าริกริกไหว
ร้อยร่างรัดตรึงแข็งขืน
ริ้วร่างอาจฝืนทนไหว
เอนแอบแนบเนื้อเจ้า เร่าร้อน
กลิ่นหอมดอมดม ทั่วร่าง
ซาบซ่านซุกไซ้ เร้นหลืบ
กลืนกลำอาบร่าง โทรมกาย
หากหายแผ่วผิว ลมใจ
30 เมษายน 2547 15:27 น.
ต.โต้ง
หากเรายืนอยู่กับที่
เราจะไม่มีทางเห็นรอยเท้าของเราเอง
และจะไม่มี สิ่งจารึกให้คนรุ่นหลัง
หน้าส่วนตัว
689
