9 มกราคม 2548 02:20 น.
ต.โต้ง
หนึ่งนางนั้นคือคนกลางคืน
ที่ทนฝืนกลำกลืนทำงานั้น
ฉันเป็นหนึ่งคนที่สุดกลั้น
หาที่ฝันยามคำคืน
แต่เช้าตื่นเธอลืมฝัน
นึกว่าคำคืนนั้นเป็นเรื่องจริง
เธอถวิลถามถึงโลมลิ้ม
ไม่ใช่เรื่องจริงไม่กล่าวคำ
ฉันไม่อาจทำใจรักเธอได้
ไม่อาจฝืนกล่าวคำนั้น
เพราะเราพบเพียงชั่วคราว
จึงไม่กล่าวคำรักต่อเธอ
5 มกราคม 2548 23:48 น.
ต.โต้ง
ผู้ใดลืมเจ้า ผู้นั้นสมควรถูกเจ้าลืม
5 มกราคม 2548 23:44 น.
ต.โต้ง
ฉันแพ้ในโลกโลกี
ด้วยลุ่มด้วยหลงกลิ่นกามกามา
ฉันแพ้ในรูปในรส
อีกทั้งกลิ่นกายสัมผัส
ด้วยสิ่งน่าเกลียดทั้งหลาย เกษา โลมา นะขา ทันตา ตะโจ อันตัง โลหิตัง เสโท เมโท กิโลมะกัง
ทั้งหลายทั้งปวงเมื่อแยกกันอยูก็น่าเกลียด แต่รวมกันเข้าสวยงามน่าชม
ฉันแพ้มัน
5 มกราคม 2548 23:33 น.
ต.โต้ง
เยจิตตัง สัญญะเมษสันติ โมขขันติมาระพันทะนา
ผู้ใดพึงสำรวมระวังจิต ผู้นั้นจักหลุดพ้นจากเครื่องผูกแห่งมาร
5 มกราคม 2548 23:17 น.
ต.โต้ง
บางตอนฉันเหงา
ใครเล่าเข้าใจ
บางตอนอ่อนไหว
คนไร้คนเคียงข้าง
ฉันจึงซื้อความรักด้วยเงิน
แน่นอนมันไม่ใช่รักแท้
บางตอนหมดหวัง
ได้ดั่งตั้งใจ
จึงหารักใหม่
แน่วแน่แท้จริง
หน้าส่วนตัว
1233
