14 ตุลาคม 2549 14:41 น.
ต. ดาวเหนือ
โอ้คุณนาย ตื่นสาย มาบ่ายคล้อย
เช้าเหงาหงอย ห้อยกลีบ งีบหลับใหล
พอสายหน่อย ค่อยตื่น ชื่นหัวใจ
เผยอกราย คลายคลี่ อวดสีกัน
หวนให้นึก ถึงน้องยา แก้วตาพี่
บ่ายป่านนี้ เจ้าจะตื่น คืนไหมนั่น
พี่พะวง เป็นห่วง น้องดวงมาลย์
กลัวชาวบ้าน จะนินทา ต่อว่าเอา
เป็นสตรี นี้ไซร้ ให้ตื่นเช้า
หัดหุงข้าว เข้าครัว รัวอาหาร
ให้เสร็จสรรพ ภารกิจ เรื่องการงาน
ดั่งโบราณ ท่านกล่าว บอกเล่ากัน
13 ตุลาคม 2549 10:09 น.
ต. ดาวเหนือ
ดอกสลอน ชูก้าน บานสะพรั่ง
เจ้านวลนาง ไม่รู้โรย ให้โหยหา
เกล็ดกลีบน้อย ร้อยเรียง เคียงกันมา
งามบาดตา ขาวแกมแดง อวดแข่งกัน
ทนเหนื่อยล้า ท้าแสง แกร่งเหลือเจ้า
ชูดอกเช้า จรดเย็น เป็นนิจสรร
ทั้งประโยชน์ หลายหลาก มากอนันต์
ต้นเจ้านั้น ใซร้เป็นยา รักษาดี
กามโรค หนองใน กระษัยเส้น
ไม่ยากเย็น ใช้รักษา พาสุขขี
ยาโบราณ แผนไทย ใช้นานปี
ส่วนดอกนี้ ร้อยมาลัย ใช้อวยพร
ชื่อเจ้าบาน ไม่รู้โรย โชยชื่นสุข
บ่เคยทุกข์ สมฤดี ศรีสมร
ให้เคียงคู่ อยู่ยง คงถาวร
ทั้งแดดร้อน ลมกรรโชก ไม่โศกตรม...
12 ตุลาคม 2549 14:35 น.
ต. ดาวเหนือ
ออกพรรษาผ่านไปใกล้มาถึง
หวนคนึงถึงเรื่องเก่าเมื่อครั้งหลัง
วันน้ำนองท้องนภาทาแสงจันทร์
สองเรานั้นเคยสัญญามิเคยเลือน
ลอยกระทงส่งใจกับสายน้ำ
สุขเหลือล้ำประเพณีมีใครเหมือน
เพ็ญสิบสอง ของไทยวันท้ายเดือน
นึกย้ำเตือนความหลังครั้งสองเรา
งานเผาเทียน เล่นไฟ เคยได้เที่ยว
มีหนเดียวหนึ่งปีที่คอยเฝ้า
เอกลักษณ์ประเพณีที่บ้านเรา
แสนเปลี่ยวเหงานึกไปให้ระทม
เคยลอยคู่จู๋จี๋พี่และน้อง
จันทร์นวลส่องต้องแสงเทียนเพียรสุขสม
อธิษฐานรักยืนยาวอย่าร้าวตรม
เสร็จแล้วชมแสงไฟใจชื่นบาน
ถึงปีนี้พี่คงกลับไปไม่ได้
เพราะอยู่ไกลห่างมาจากสถาน
ทั้งยุ่งเหยิงวุ่นวายเรื่องการงาน
ขอนงคราญรอหน่อยคอยแล้วกัน
อย่าเผลอใผลไปลอยกับชายอื่น
อาจข่มขืนในอุราพาโศกศัลย์
ขอรู้ไว้พี่เป็นห่วงโอ้ดวงมาล
เจ้ายอดขวัญจงอย่าลืมสัญญาเรา...
4 ตุลาคม 2549 13:14 น.
ต. ดาวเหนือ
ส่งหนังสือลาออกถึงลูกพรรค
หลุดออกจากผู้นำตามสมัย
อยู่เมืองนอกเมืองนาลาไปไกล
หลบลี้ภัยความชั่วที่ตัวทำ
ฝ่ายลูกน้องอยู่ทางนี้ที่ร่วมสร้าง
พวกกลุ่มวังทั้งหลายต่างย้ายหนี
ส่วนที่เหลือก็ลาออกไม่ใยดี
ทั้งก่อนนี้เคยร่วมโกงกินกัน
เหมือนดั่งนกวิหคใหญ่ไร้ที่พัก
ขาดแหล่งหลักพักกินถิ่นอาศัย
ต้องย้ายแยกแตกกันพลันวุ่นวาย
หาแหล่งใหม่หวังให้ที่พักพิง
เป็นพวกชอบถมน้ำลายขึ้นรดหน้า
เคยกล่าวหาด่ากันพลันลืมสิ้น
พอถึงคราวปรับเปลี่ยนหมุนเวียนกิน
ก็ยลยินรักใคร่กันเป็นงั้นไป
หรือเป็นอันไซม์เมอร์เล่าเธอจ๋า
หรือว่าเป็นปลาทองสมองสั้น
หรือว่าลิ้นสองแฉกแยกจากกัน
หรือว่าพวกคุณๆนั้นไม่ใช่คน
อย่าคิดว่าประชาชนนั้นโง่เขลา
ทิ้งเรื่องราวเหตุการณ์ผ่านพ้นสิ้น
ความชั่วช้าสามานผลาญแผ่นดิน
ที่กอบกินกันมาสาแก่ใจ
พวกกบถแผ่นดินโกงกินชาติ
ครอบอำนาจชาวประชาพาโศกศัลย์
ให้เดือดร้อนนอนผวาจนจาบัลย์
ทุกคืนวันยังคงจำคอยย้ำเตือน
หวังคนดีขี่ม้าขาวเข้ามาช่วย
มาอำนวยความสงบพบสุขสันต์
หยุดระบบคอรัปชั่นอันอนันต์
ให้ไทยนั้นพ้นวิกฤษพิชิตชัย...
หน้าส่วนตัว
6130
