23 สิงหาคม 2550 08:50 น.
ด้า
หยุด.....ไม่ริเรื่มเติมคำใหม่
ปล่อยหัวใจให้เว้นว่างไว้อย่างนั้น
ล้างหัวใจให้สะอาดตัดขาดกัน
นอนกอดฝันดึงฟ้ามาห่มกาย
มีเหงาบ้างบางเวลาหากว่าคิด
ถ้ายึดติดคิดอยู่ดูใจหาย
คล้ายเชลยถูกจองจำถลำกาย
คงต้องตายติดบ่วงห้วงแห่งรัก
รักเธอสีอะไร
ไม่ต้องตอบแค่ทายทัก
ขอหยุดนะ ขอหยุดพัก
เพราะรักของเธอทำให้ปวดหัวเกินไป......
ตรีชฎาหาหมอ
++มณีจันทร์++
รักของจันทร์ มีชมพู ชมพูช้ำ
ชมพูระเรื่อ โอ้ย...รั ก ช้ำรัก
แล้วก้อริรักแทรกไอรัก อาไรจะปานนั้น
เติมรสดีสีสวยให้จันทร์นะคะ ด้าค่ะ
++bananaleaf++
ชื่อก้อน่ารับทานแล้วนา ยังเอาเค้กมายั่วอีก
แบ่งกันบ้างนะนะ รักค่ะ
++กชมนวรรณ++
รักของด้าคงต้งพึ่งพาราแล้วค่ะ
ม่ายรุรักภาษาอะไร ปวดหัว
อิอิ รักคุณเข้าแล้วทั้งใจ55+
++ที่รักจ๋า กานต์ที่รัก++
กานต์รู้จังว่าด้าไม่สบาย
ขอบคุณสหายที่เป็นห่วง
ทานยาแล้วก้อง่วง
กานต์ต้องเป็นเพื่อนนอนด้านะคะ
รักนะตะเอง จูฟฟฟ
++อั่นแน่ ปลายตะวัน++
ส่งเครื่องจองจำมาเลยนะ
แล้วจะหนีไปไหนได้ล่ะ
งั้น.....มานั่งเป็นเพื่อนเลยแบบนี้
ขอบคุณต่ะ รักเพื่อน
รักเพื่อนค่ะ ตรีชฎา
22 สิงหาคม 2550 11:13 น.
ด้า
อันร้อยลิ้นเสกข์แต่งแห่งคำพูด
ลึกล้ำสุดหยั่งถึงเสน่หา
เอ่ยปากร่ำพร่ำไว้คล้ายสัญญา
ขอบอกว่ามิเคยเชื่อเจือด้วยกล
ด้วยแฝงเล่ห์เพทุบายเร่ขายรัก
เหมือนขายผักขายปลาในป่าฝน
คงไหลลื่นเลอะเทอะเปลอะคำคน
ด้วยจิตตนใคร่รู้คือผู้ใด
มิใช่เกรียดรึโกรธโทษนายหลอก
แต่อยากบอกความรู้สึกที่มีให้
ความรู้สึกที่เคยบอกมิหลอกใคร
ยังใส่ใจทุกข์สุขเสมอมา
คนรักกันไม่มีวันทำให้เจ็บ
ไม่แนมเหน็บคำพูดเที่ยวเสาะหา
คนรักกันไม่มีวันทำให้เสียน้ำตา
ที่กล่าวมาคือทั้งหมดที่นายทำ
ตรีชฎา
++กานค์จ๋า ++นั่นซิไม่รุรักอาไร?
รักที่ให้มันเปลืองน้ำตา
อย่างที่เธอมีให้ฉัน ยังเรียกว่ารักได้อีกหรือไร
รักกานต์จ๋าที่สุดเลย
++พี่ก่องกิก++ พี่ละก้อว่าไปเด่วมีคน
เข้าใจผิด จาหาว่าด้าไม่เตือนนะคะ
จากน้องคนส้วยสวยครับ++ดาด้า
++มณีจันทร์ขา++ คุณประชุมน่ะน่ารักมั้ยคะ
จัทร์ถึงได้ติด อิจฉาจัง อิอิ รักค่ะ
++ผู้หญิงมือสอง++ขอจับทั้งสองมือนะคะ
เจ็บตรงนั้น เจ็บตรง นี้ เจ็บดีค่ะ
รักจ้า
++พระจันทร์แรมคะ++
ฝากใจไว้กับจันทร์วันลาลับ
ช่วยบอกกับคนมาหาว่าคิดถึง
ว่าเขานั้นหัวใจทำไมจึง
มิเคยซึ้งคนห่วงหาว่าเขารอ++
black moon สวัสดีจ้า
19 สิงหาคม 2550 11:17 น.
ด้า
สะอื้นร่ำพร่ำว่าน้ำตาทะลัก
กว่าอกหักน้ำตาตกหกเป็นสาย
แม่กว้างปาข้าวของแตกกระจาย
ให้ออกไปไม่ต้องเรียนที่เพียรมา
แกดื้อนักไม่รักดีมีที่ไหน
แสนเลวร้ายการงานไม่เสาะหา
ครูทวงถามการบ้านที่ผ่านมา
แกเริงร่าเข้าวงไหนไม่รักดี
คว้าขนมถุงใหญ่เทใส่ราด
น่าอนาถเลอะทั่วทั้งตัวที่
จิตใจแหลกแตกยับนับแต่นี้
สิ่งที่มีไม่รู้อยู่เพื่อใคร
ค่อยๆก้าวยืนคว้างอยู่กลางห้อง
คว้า? น จ้องตรงขมับแล้วจับไว้
ในใจคิดบัดนี้ไม่เหลือซึ่งเยื่อใย
อยู่ทำไมตายไปสะใจดี
สดุ้งตื่นกลืนกล้ำยังพร่ำพูด
ความพันผูกหนไหนกันล่ะนี่
ทำไมฉันฝันร้ายถึงเพียงนี้
ดีนะดีที่ตื่นกลืนน้ำตา...
+โปรดพิจารณา+ ปัญหาที่เห็นเพียงน้อยนิด
ในความคิดที่ผิดพลาดอาจเกิดโศกนาถกรรม
อย่างไม่น่าให้อภัย อย่าถามว่าใครถูกผิด
ให้ถามว่าในหัวใจท่านมีรักหรือไม่ เพราะ
นั่นคือคำตอบ..
ไม่อยากมีชีวิตอยู่
10 สิงหาคม 2550 19:47 น.
ด้า
ฉันกับนายมีจุดหมายที่ต่างกัน
นายกับฉันมีฝันกันไปคนละอย่าง
ฉันกับนายต่างคนต่างต้องเลือกทาง
แต่...เราก็ต่างเป็นเพื่อนกัน
แม้คืนวันฉันจะผันเปลื่ยน
แม้.....วันคืนนายนั้นจะเปลื่ยนผัน
แต่ความเป็นเพื่อนที่มีให้แก่กัน
นายกับฉันจะกอดคอกันแล้วก้าวไป
ตอนที่มีกันอยู่ไม่รู้ใช่ไหม ว่าสำคัญ
แต่เมื่อต้องจากกันถึงได้รู้ว่าหวั่นไหว
แล้วถึงได้รู้ว่าเพื่อน คือส่วนหนึ่งของหัวใจ
ถึงอย่างไร เราก็คือ เพื่อนกัน
จะเก็บคำ คำนี้ไว้
+มีเรื่องอะไรก็บอก เพราะ.......
นั่นคือความหมายของคำว่าเพื่อน
หากนายพลาดพลั้ง หมดพลัง จะคอยนั่งอยู่ข้างกาย
+ไม่มีคำสาบาน กับมีคำสัญญา
ถึงไม่ได้อยู่กับนายตลอดเวลา
สิ่งที่ส่งมาคือ กำลังใจ
เก็บความรู้ที่ดีดีนี้ ....ไว้ และอยากให้นายได้ทำเช่นกัน
เก็บทุกวัน ถึงแม้ไกลกัน ขอสัญญากับนาย......
ในความหมาย....เราคือ....เพื่อนกัน....
ตรีชฎา
ข้อความข้างบนนี้ คือข้อความพิเศษ ที่มีผู้ขอให้จัดทำขึ้น
ถ้าผู้อ่านอ่านแล้วปวดหัวแวะมาขอยาแก้ปวดได้ครับผม
หน้าส่วนตัว
870
