29 กันยายน 2550 15:22 น.
ด้า
คนชอบว่า...ตราหน้า ว้า..ผู้หญิง
เจ็บใจจริง เป็นหญิง ไม่ดีตรงใหน
ไม่ได้ท้า ชายหรอก จะบอกให้
ที่ทำไป จะไม่กล่าว รึท้าวความ...
อยากขอโทษ ฉันรับ ว่าคิดผิด
ที่เอาใจ มวลมิตร เหมือนมาหยาม
คิดอีกหน่อย ฉันมิใช่ คนติดตาม
แต่เพราะความ อยากลองดู กูหรือใคร
แค่ผู้หญิง ธรรมดา มาขอโทษ
รึเกียดโกรธ ไม่อยากยก โทษนี้ให้
ก็ยินดี เดินทาง ห่างออกไป
เพียงฝากใจ ไว้ในนี้ ที่บทกลอน....
ตรีชฎา
28 กันยายน 2550 15:48 น.
ด้า
ได้รู้แจ้งเห็นจริงสิ่งที่เกิด
ว่ากำเนิดจากฟอนไฟขอนไม้สุม
เพียงเร่งเชื้อเจือไฟไม่ให้คุม
ที่เคยลุมกลับร้อนขอนมอดไฟ
สิ่งเคยลับกับไม่ลับในที่ปิด
ขอบคุณมิตรสหายช่วยหาให้
มิต้องอยู่กับเปลวร้อนนอนกับไฟ
สิ่งเก็บไว้มอดดับกับเวลา
ค้นหาสร้อยที่ร้อยให้จนได้พบ
ทางบรรจบลงตรงที่มีตัณหา
เหลือคงไว้เพียงหนึ่งอนัตตา
สิ่งได้มาว่างเปล่าแม้เงาตน
ทุกคนแสดงได้แนบเนียนเหมือนเขียนบท
ร้าวรันทดสุขเศร้าเคล้าขื่นขม
บทผู้ร้ายตีแตกแหลกระบม
แล้วคลี่ปมมิต้องแก้แค่เข้าใจ
ตรีชฎา
๒๘ กันยายน ๒๕๕๐
25 กันยายน 2550 14:25 น.
ด้า
บทนี้ให้เพื่อนจ๋าคราที่จาก
หากกับมิมีอะไรมาก ถ้าใจสื่อได้ถึง
เพียงคำคำหนึ่งคงไม่สำคัญ.......
ไม่ต้องบอกต่อกัน...ต่างคนคงเข้าใจ.....
เรื่องมากมายแสดงออกมา....เข้าใจนะ.......
เธอสร้างให้ฉันแสดงเรื่องราวหลายบทบาท....
สนุก....แต่ไม่ประทับใจ......ฉันกำกับ........
เธอเป็นผู้แสดง ดีมั้ย? ......
เริ่มนะ......
เทค 1......
25 กันยายน 2550 12:39 น.
ด้า
เข้ามาทำหว่านล้อมกันพร้อมพรรค
ทำน่ารักห่วงใยให้เชื่อถือ
มาหลอกล่อล้นเล่นเห็นฉันเป็นเช่นกะปือ
สิ่งยึดถือเอามาล่อพ่อหน้ามล
ช่างเถอะนะฉันไม่ถือ
พรรคพวกคือแขนขามาหลายหน
มาหลอกล่อย้อหยอกหลอกว่าคน
สักร้อยหนเข้ามาถ้าข้องใจ
ตรีชฎา
25 กันยายน 2550 07:40 น.
ด้า
เพียงใบไม้แกว่งไหวใยจึงร่วง
เพราะลมลวงพัดผ่านนานใช่ไหม
หรือลมแล้งพัดแรงจึงแกว่งไกว
หลุดลอยไกลถึงห้วงบ่วงมือมาร
ฤ..เป็นเพียงพฤกษาท้าลมหนาว
คืนฟ้าพราวเกร็ดน้ำค้างวางประสาน
เป็นน้ำแข็งเกาะใบใจร้าวราน
อยู่กับกาลถูกย่ำยีที่หัวใจ
หรือฉันเป็นเช่นกองทรายที่ชายน้ำ
คลื่นกระหน่ำโถมทับรับไม่ไหว
แหลกสลายไปกับน้ำช้ำเพียงใด
คงปล่อยให้คลื่นสงบค่อยพบกัน
แต่นั่น มิใช่ฉันในวันนี้
เพราะฉันมีสิ่งขอบข้างกลางใจฝัน
กำลังใจจากใจให้ฝ่าฝัน
เพียงสานฝันที่รับมอบ.....ขอบพระคุณ...
ขอบพระคุณพ่อค่ะ.....ถ้าลูกทำสำเร็จขอเพียงแค่รอยยิ้มก็พอ
หน้าส่วนตัว
1380
