ดื่มน้ำตา บรรเทา ที่เศร้าโศก หวังดับโรค รักร้าง ให้พลางหาย รองน้ำค้าง ทาฤทัย ที่ใกล้ตาย หวังละลาย เถ้าถ่าน แห่งวานวัน ดับแสงดาว แสงเดือน ให้เลือนหมด หวังรินหยด น้ำตา จากตาฉัน โดยมิให้ ใครเห็น เป็นใครกัน นั่งรำพัน พิงมุม ด้วยกลุ้มใจ โบกลมพัด ใบไม้ ให้มีเสียง หวังแค่เพียง คร่ำครวญ หวนร่ำไห้ ใครจะซึ้ง สำเนียง ว่าเสียงใคร เมื่อเสียงใบ ไม้กลบ จนลบเลือน
หน้าส่วนตัว
947
