เจ็บ.....แล้ว .....ค่อยจำ

ดินสอเขียว

วอนสายลมช่วยพัดหวนหาข้า
วอนสายลมช่วยพัดพาหาอีกหน  
วอนสายลมช่วยพัดหาใครอีกคน
วอนสายลมพาคนรักให้หวนคืน
        ........................
สายลมหนาวฝากเจ้าบอกเธอว่า
ข้าคนนี้ห่วงหาละเมอฝัน
ใจข้านี้พร่ำเพ้อทุกคืนวัน
ใจข้านี้มิอาจผันไปรักใคร
        .........................
เพราะหัวใจดวงนี้เคยช้ำหนัก
เพราะคนรักเคยร้างลามิปราศรัย
เพราะข้ามั่นรักจริงมิปันใจ
แต่เหตุใดคนที่รักมักหมางเมิน
        ........................
หรือโลกนี้ความจริงใจหาใช่แน่
หรือโลกนี้มีเพียงแต่ความอาสัญ
หรือโลกนี้มีแต่เอาเปรียบกัน
หรือโลกนี้ความตั้งมั่นไม่มีจริง
        .......................
บัดนี้ข้ารู้ซึ้งถึงความรัก
หากรักปักดวงใจมิเกิดผล
ต่อนี้ไปมิรักใครให้มั่นคง
จะมิหลงรักใครให้เปลืองใจ
        ......................
ใครไม่โดนร้างรักไม่รู้หรอก
ข้าจึงมาเขียนกลอนบอกอย่าสงสัย
ข้ามาบอกคนรักจริงไม่ปันใจ
หาใช่ง่าย......เหมือนปอกกล้วยเข้าปากกิน