6 กุมภาพันธ์ 2551 16:07 น.
ดินกระดาษ
.....ฉันขอโทษทีรบกวน
.....ชวนให้เธอคุยเรื่อยเปื่อย
.....ฉันก้อรู้ว่าเธอเหนื่อย
.....เหนื่อยใจที่ต้องมาคุยกับฉัน
....ต่อจากนี้สัญญาว่าจะไม่โทรไป
....ให้เธอรำคาญ...นับจากวันนี้
....ขอโทษที่แอบคิดว่าเธอ...จะรู้สึกดี
....ที่มีคนอยากคุยกับเธอ
....ก่อนจะไม่โทรไปอีกนั้น
....อยากบอกว่าเธอยังคือคนสำคัญ
....ที่ใจฉันจะเฝ้าฝันตลอดไป
....จากนี้จะขอแค่เฝ้าดูอย่างห่างๆ
....แม้อ้างว้างก้อจะทนให้ไหว
....จะขอมองเธอจากมุมไกลๆ
.....แค่นี้ได้ไหมที่ฉันจะขอเธอ
.....มันคงไม่รบกวนเธอมากนัก
.....ขอให้คนที่รักเธอมีความสุขแค่มองจะได้ไหม
.....รู้ว่าไม่อาจเป็นคนในหัวใจ
.....แค่ขอมองให้ชื่นใจเท่านั้นก้อพอ
6 กุมภาพันธ์ 2551 15:56 น.
ดินกระดาษ
....เธอเบื่อฉันแล้วใช่ไหม
......ถึงทำอะไรดูไม่มีหัวใจอย่างนี้
......ขอโทษที่ทำให้โกธร ..รำคาญทุกที
......อยากบอกว่าฉันคนนี้ไม่ได้ตั้งใจ
......พูดตรงๆว่าเจ็บนะ
......เธอจะทำอย่างไรกับฉันก็ได้
.....แต่ขอเถอะ...อย่าทำเหมือนคนไม่เคยมีใจ
......ถ้าอยากให้ฉันจากไปก้อบอกมา
1 พฤศจิกายน 2550 23:49 น.
ดินกระดาษ
more than say....you is love
and this you love me never die จะได้ไหม
you know i love you สุดใจ
แล้ว you ใยไม่สนใจ..ไม่เคย care
i need you มาเป็นคู่ร่วมทางคิด
.ใจผูกจิตlove you มาก youรู้ไหม
i don't care คนอื่นว่าอย่างไร
you love i ..เท่านั้นที่ใจ i ต้องการ
28 ตุลาคม 2550 23:31 น.
ดินกระดาษ
เรื่องบังเอิญหรือฟ้าแกล้ง
ที่แสร้งส่งเธอมาให้ฉัน
แล้ววันหนึ่งฟ้าก็พรากเราจากกัน
อยากรู้ฟ้าส่งเธอมาให้ฉันเพื่ออะไร
เพื่อให้รู้รสชาติของรัก
แล้วลิ้มรสหัวจัยหัก..รักหล่นหาย
ฟ้าช่างทำได้เจ็บปวดร้วนร้าว..จนปางตาย
เธอหลับตาแล้วตายหายไปชั่วนิรันทร์
21 ตุลาคม 2550 21:20 น.
ดินกระดาษ
พยายามข่มใจให้แข็งกร้าว
แต่กลับหนาวร้าวรอนจนอ่อนไหว
เจ็บช้ำระทมอมทุกข์เหลือเกินหัวใจ
รับไม่ได้กลับการจากไปของใครบางคน
โลกที่เคยสดใจกลับหม่นหมอง
ฟ้าที่เคยสวยสดกลับหมองม่น
ใจที่เคยยิ้มแย้มกับใครบางคน
เหลือเพียงรอยยิ้มม่นม่น...ของคนไม่มีหัวใจ