28 กรกฎาคม 2546 12:27 น.
ดาหลา
แม่จ๋า..........
วันแม่เวียนมาอีกคราแล้ว
ใจลูกแป๋วคิดถึงแม่เฝ้าแลหา
แต่แม่จากลูกไปไกลลับตา
สู่ชั้นฟ้าสรวงสวรรค์วิมานแมน
หยิบรูปแม่บนโต๊ะบูชามาเช็ดถู
น้ำตาพรูเศร้าใจไป่เหลือแสน
แม่ของลูกผู้ประเสริฐในดินแดน
หากมาตรแม้...เป็นได้...ขอให้พบแม่ทุกทุกชาติไป......
24 กรกฎาคม 2546 09:58 น.
ดาหลา
เมื่อเราเหงาเราเข้ามาในไทยโพเอม
มาเติมเต็มความเหงาคลายเศร้าหมอง
ทุกดวงใจร้อยรักตามครรลอง
ท่วงทำนองบรรเลงสานงานประพันธ์
เข้ามาเจอคุณผู้หญิงไร้เงาเขาน่ารัก
มาทายทักทุกครั้งที่เจอฉัน
ขอขอบคุณในไมตรีมีให้กัน
ผูกสัมพันธ์...เป็นมิตรแท้...แต่นี้ไป...
กรุณารับดาหลาเป็นเพื่อนอีกสักคนนะคะ..คุณผู้หญิงไร้เงา...
23 กรกฎาคม 2546 10:02 น.
ดาหลา
...น้ำใจงามเมื่อยามได้ประสพ...
...ได้ค้นพบสิ่งมีค่ากว่าสิ่งไหน...
...ในโลกนี้มีค่ามากคือน้ำใจ...
...ไม่มีพิษมีภัย...มีแต่ให้...เท่านั้นเอง...
10 กรกฎาคม 2546 09:35 น.
ดาหลา
บางครั้งคนเราเฝ้าสับสน
คิดวกวนไปมาหาเหตุผล
ระหว่างความรักกับความจริงที่วกวน
ในกมลคิดอย่างไรใคร่รู้ความ
ความถูกต้องมาก่อนกระนั้นหรือ
ใยยึดถือความคิดตนไม่ไตร่ถาม
หากจะไปขอให้จากไปอย่างงดงาม
ไม่ขอห้ามปล่อยไปตามทางแต่ละคน
แต่ก่อนจากขอฝากไว้สักนิด
รอยจุมพิตจะติดไปทุกแห่งหน
คราใดที่คิดถึงจะได้ไม่ทุกข์ทน
ดวงกมลโปรดรู้ไว้..ใจยังรอ.....
9 กรกฎาคม 2546 10:25 น.
ดาหลา
...ใจของคนหมุนวนผกผัน...
...ใจคนนั้นเปลี่ยนไปได้เสมอ...
...ใจของคนไม่หยุดนิ่งหรอกนะเธอ...
...ใจคนนั้นหลงละเมอเพ้อร่ำไป...
หน้าส่วนตัว
1206
