21 พฤศจิกายน 2547 14:20 น.
ดาหลา & ปะการัง
คืนนี้........ฉันใจหาย
ฉันรู้สึก โหว๋งเหวง
ฉันรู้สึกโลกกำลังแยกและแตกสลาย
เมื่อฉัน....โทรถึงเธอ.........
แล้วปลายทางที่รับสาน ........มิใช่เธอ
เธอเป็นใคร .........ฉันไม่รู้
เธอเป็นใครกัน..........??
ทำไมเธอรับสายแทน.......??
เธออยู่กับคุณ ..........??
คุณอยู่กับเธอ........??
คำถามมากมาย เกิดขึ้น ในใจฉัน
มีคำตอบหรือเปล่านะ
อยากร้องให้ อยากร้องให้
ฉันสับสน ...................
ทำอะไรไม่ถูกเลย ณ........... เวลานี้
สันสับสน ..................
ฉันไม่รู้ว่า...........ต่อไป ฉันจะป็นอย่างไร..........
ดาหลา & ปะการัง
26-10-2003
ชีวิต ......ฉันเคยมีอยู่เพิ่อเธอ
ชีวิต.......ฉันเคยมีซึ่งความหวัง
ชีวิต........ฉันเคยมีเพื่อครอบครัว " ของเรา "
แต่...........ต่อแต่นี้ไป คงไม่มีอีกแล้วหล่ะ
แต่สำหรับวันนี้.......ทุกสิ่งทุกอย่าง........มันพังทลายแล้ว
จนหมดสิ้น
ไม่รู้ว่า วันนี้พรุ่งนี้ ของฉันจะเป็นอย่างไร
ร้องให้ น้ำตาเจียนเป็นสายเลือด
มันเพื่ออะไร...........
ฉันท้อ............เคย มีเธอเป็นคู่คิด
ฉันเหนื่อย.........เคย มีเธอเป็นคนปลอบ
ฉันว้าวุ่น..........เคย มีเธอเป็นคนข้างกายที่ห่วงใย
แล้ว
ในวันนี้หล่ะ.......ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม
" เธอ ผู้เป็นทั้งหัวใจและชีวิต "
เธอจากไป พร้อมกับหัวใจ และชีวิต.....
" ของฉันในวันนี้ "
ดาหลา & ปะการัง
27-10-2003
กินกาแฟ........
คิดถึง เมื่อคืนที่ผ่านมา
นั่งคุยกับคน 1 คน
ได้ข้อคิด มากมาย
ได้ หัวใจ ที่ ฟองฟู่ กลับมา
อะ อะ อย่าคิดว่าเป็นคนนั้นที่ ทำฉันเจ็บนะ
เป็น คนหนึ่ง 1 คนที่ บอกว่า ชีวิต มิ ได้ มี แค่วันนี้ เท่านั้น
แต่มันยังมี วัน พรุ่งนี้...ที่ ให้ได้ เล่นสนุกๆๆ อีก ตั้งเยอะ
คืนนี้ เค้าจะออกไป ทำงาน
เป็นคืนที่มีความหมาย เพราะ ทำงานที่รัก และมีความสุข
แล้วพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันที่ดี อีก เพราะ จะได้ ไป พบตายาย
เป็นวันที่มีความสุขของเค้า
แล้วเค้าย้อนถามฉันว่า
พรุ่งนี้ คุณจะทำอะไรละ
บอกได้ไหม .....
วางแผนอะไรให้กับชีวิต ในวันนี้ และวันพรุ่งนี้ไหม
ฉันตอบได้เสียที่ไหน ...ล่ะ
ว่า.......... จะทำอะไร
เพราะ มิได้ กำหนด ไง
ฉันจึงคิดว่า มันน่าจะ เป็นการเริ่มต้นที่ ดี
สำหรับการ ใช้ชีวิต......
คงคล้ายๆๆกับการ ตั้งกาต้มน้ำ ..สำหรับกินกาแฟ
กว่าจะได้ รสกาแฟ ที่หอมยั่วยวน ใจ
ถูกคอ เฉก เช่น ทุกวันนี้
ต้องลองแล้วลอง อีก ....ใช่ไหม
มันต้องเพียร และ พยายาม ต่อไป
เอาน่า วันนี้ ต้องเริ่มวางแผน อะไร กับชีวิต เสียทีหล่ะ
เหมือนกิน กาแฟดำ...กับบราว์นี่.......
แต่ .......ท้ายที่สุด ในการคุย
ของคืนวาน ...........ขอพระคุ้มครอง ให้ปลอดภัย
ขอให้ วันพรุ่งนี้ มี เธอ และ มีฉัน อยู่อีก.........ต่อไป นะ
ดาหลา & ปะการัง
31-10-2003
7 พฤศจิกายน 2547 13:02 น.
ดาหลา & ปะการัง
..ตอนที่ 4
เวลา ผ่านไป 9 ปีแล้ว สินะ
ธีร์ เดิน เอาโต๊ะ สำหรับวาด ภาพ ออก มาจาก รถ นั่งที่ริมทางเดินใกล้ ๆๆ ขอบเขื่อน
แล้ว แต่ง แต้ม สีลง ผืนผ้าใบ
มือ จับภู่กัน ตะหวัด สีสันลง บน ผืนผ้าใบ อย่างมีความสุข พัก ว่างจาก ากรวาดรูป
ธีร์ หยิบ กระติก กาแฟ เท ลง แก้ว อย่างตั้งใจ แล้ว นอน พัก สายตา บน เสื่อ ใต้ต้นไม้ร่มรื่น
นับแต่กลับจาก การรบมา ธีร์ ไม่ เคย ตามหา ผู้หญิงคนที่ นายต้นตระการ ฝากไว้เลย
..ธีร์ หยิบรูป ที่ต้นตระการ ฝากไว้ ก่อนตาย ขึ้นมาดู อย่างพิจารณา ผู้หญิง ขนตางอน สวย ตาสีน้ำตาลอ่อน แตกต่างจาก คนไทย โดยทั่วไป ตาสวยจัง
ธีร์คิดในใจ " ผม ยาวตรง เป็นเงางาม ดั่งขนนก เป็นภาพ ที่ กำลังกอดเด็กชายตัวน้อยๆๆ ในอ้อมกอด อย่างรัก ใคร่ ..ถึงเวลา ที่ต้องออกตามหา แล้วหรือยังนะ ..เธอสวย จริงๆๆ "
และ ตังใจว่าจ ออกตามหา เสียทีเพื่อน เพื่อน
ตะวันเริ่มคล้อย ไป มากแล้ว แสงอาทิตย? ยามอัศดง นั้น งามจับตาจับใจมาก
ธีร์ เก็บอุปกรณื ทั้งหมด แลเว แบกเป้ ป ที่รถ แล้ว ขับรถ เรื่อยๆ ๆ เอื่อยๆ ๆ จาก ที่แห่งนั้น....
ในขณะ ที่ธีร์ ขับรถกลับจากากรวาดภาพ วันนั้น สิ่งที่ไม่ มี ใครคาดคิด
ทางโค้ง จุดนั้น .เวลา เท่าไหร ไม่รุ้ .
เสียงรถ ชนกับหินข้างทาง เสียงดังกึกก้อง แล้ว สติของธีร์ก็ดับลงไป
.พร้อมกับ เห็นภาพ ต้นตระการที่ กำลังเดินกึ่งวิ่งที่ มี ผู้ชายคนหนึ่งเดินนำหน้าต้นตระการไป ยัง ที่ ใกล้เกิดเหตุ.....
ธีร์ พยายาม เรียก แต่ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ ผล คนที่มา พาเค้าไป ยัง ที่ไหน ไม่รู้ เงียบ มืด และ วังเวง.....
เอาเราซินายต้นตระการ ใกล้เวลาที่นายจะต้องเข้าร่างที่เราหา ให้นายแล้วนายจะต้องไป ใช้ชีวิต ในโลกมนุษย์ได้แล้ว ธีร์ มองหน้า ต้นตระการ อย่างสำนึก ว่า ยังไม่ได้ ทำหน้าที่ที่รับปากไป แต่ไม่สามารถพูดกันได้ .
ณ.ทางโค้งที่ ต้นตระการ มองเห็นคือ ภาพ ของ รถของธีร์ประสบอุบัติเหตุนั้น ชนกับ ภูเขา สภาพรถ พังยับเยิน และรางของธีร์ ติดกับพวงมาลัย ในสภาพ ที่ ดูย่ำแย่เต็มที
เอาเร็วซิ เอ้า นี่ร่าง นายคนนี้ ที่เจ้าจะต้องไป สิงอยู่ต่อไป
"เร็ว นานต้นตระการ เข้าร่างยายธีร์ และต่อไป เจ้าคือ นายธีร์ "
นายคนนี้ หมด อายุไขแล้ว เค้าเป็นคนที่ข้าไป รับ ผิด ตัวกับเจ้านั่นแหละ
" เอารีบๆๆเข้าสิ .จะได้ ตามเอานายธีรืไป โลก วิญญาณ ซะที ข้าจะได้รีบไป "
ถึงทางโค้ง แห่งนั้น ..........
เหมือน มีแรงดึงดูด แรงมาก จากไหน หรือว่าแรง ผลัก ของ ผู้คุม ไม่รู้ ทุกสิ่งก็ มืด ลงไป
.ณ.บัดดล..
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
1221
