28 พฤศจิกายน 2547 14:21 น.
ดาหลา & ปะการัง
>"ฮื่อ ! มีเมล์มาอีกแล้ว ใครกันนะ" เสียงเจนพึมพำ
"เปิดดูซิ หนุ่มไหนหว่า "
...ข้อความว่า สวัสดีครับ อยากรู้จักจังเลย
.................ป้อม..........(รอเมล์คุณนะ)
เจนนั่งอมยิ้ม แล้วก็ตอบเมล์กลับไป
กลับไปกลับมาอยู่หลายเที่ยว ....จนลืมเวลากลับบ้าน
ที่ห้องทำงานก้อเริ่มทะยอยกันกลับบ้านแล้ว
ทำไงดีหล่ะ อยากคุยต่อนี่นะ แต่ต้องกลับบ้าน ก็ตัดใจบอกไปว่า
ถึงเวลากลับบ้านแล้ว พรุ่งนี้เมล์มาใหม่นะ
...............นับจากวันนั้น เจนจำได้ดี 1 มีนา เจนกับป้อม คุยกันมาเรื่อยๆๆ
จน.....ความสัมพันธ์ จากเพื่อนคุยทางเมล์ จากเมล์คุยกัน ก็เริ่มมีจดหมาย ส่งถึงกัน
ส่งของส่งรูปถ่าย ให้กันเรื่อยๆๆมา และก้าวหน้าไปเรื่อยๆๆ
จน.............
บอกว่ารักกันทุกวัน ....คิดถึงกัน โทรถึงกันแทบทุกวัน
ในความเป็นจริง คนที่คบหากันในโลกของอินเตอร์เน็ต
มันคงสว่างไสว นะ แต่ไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงเป็นอย่างไร
ความรักของเจนดำเนินไป ...จนเจนคิดว่าคิดว่ามั่นคง
เพื่อนๆๆที่ทำงาน คอยเตือนเจนเสมอว่า ในโลกเน็ต มันไม่จริงจัง
ผู้ชายเค้าคุยด้วยก็เพียงหวังอะไร ก็รู้ๆกันอยู่ ให้เจนระวังตัว
แต่เจนก็ยังคง สืบสาน ความรักของเจนต่อไป อย่างไม่หยุดยั้ง
และในพักนึ่ง ไม่นานมานี้
ความที่ระยะที่ห่างไกล และหน้าที่การงานที่ก้าวหน้ามากขึ้น ของป้อม
การเมล์ถึงกันก็น้อยลง จดหมายที่เจนไม่ต้องคอยชะเง้อหา
กลับต้องชะเง้อหาทุกวัน
จากเสียงโทรศัพท์ที่ดังบ่อยๆๆจนเพื่อนในที่ทำงานรู้ดี
ค่อยๆๆเงียบๆๆลงไปเรื่อยๆๆ
จนเกิดความหวาดระแวงในใจเจน ว่า ป้อมจะมีคนใหม่ หรือเปล่า
ทำไมป้อม ไม่โทรมาหาเจนเหมือนเดิม
จากเจนที่เคยร่าเริง แจ่มใส กลายเป็น เจนที่ ร้องให้บ่อยขึ้น... เหงา ....เศร้า
ร้องให้ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของคนอื่นๆ
เวลาผ่านไป เกือบ 5 เดือน
วันที่ 24 ตุลา เจนแทบจะกรี๊ด เมื่อ ....
มีชายคนหนึ่งเดินมาที่โต๊ะ ทำงานของเจน....
ด้วยที่เจนที่ร่าเริงได้หายไป จึงไม่ใส่ใจกับคนที่มายืนที่ใกล้โต๊ะทำงาน
เจนยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไป
จนกระทั่ง เสียงหนึ่งที่คุ้นๆๆหู เอ่ยออกมา
" ที่รัก แต่งงานกับผมได้ไหม "
พร้อมกับยื่นดอกลินลี่ที่เจนชอบ 1 ช่องาม
ป้อมบอกกับเจนว่า ป้อมขอโทษด้วยที่ ไม่ได้ติดต่อเจนเหมือนเคย
ด้วยหน้าที่การงานที่ มากมายและระยะทางที่ห่างไกลจากกันมาก
แต่ป้อมก็รักและคิดถึงเจนตลอดเวลา เพราะไม่มีใครที่จะเป็นได้ทุกอย่างอย่างที่เจนมีให้ป้อมได้อีกแล้ว
เจนร้องให้ทั้งน้ำตา กอดป้อมแน่น
ป้อมสัญญากับเพื่อนที่ในห้องทำงานว่าต่อไปนี้ จะดูแลเจนอย่างดี จะไม่ทำให้เจนนี่ที่น่ารักหายไปอีกแล้ว
และแล้ว ป้อมกับเจนก็ต้องขอบคุณ ....อินเตอร์เน็ต...สื่อรักที่ทำให้ได้รู้จักกันและรักกัน
ขอบคุณ เวบหาคู่ เวบหนึ่ง ที่ทำให้มีวันแห่งความรักที่พิสูจน์ กันด้วยกาลและเวลา
ณ. ปัจจุบันนี้ ทั้งสองมีพยานรัก ด้วยกัน เป็นโซ่ทองคล้องใจ......คือ ....น้องเน็ต....
น้องเน็ตเป็นความรักที่ทั้งป้อมและเจน ทุ่มเทให้กัน
ปัจจุบันเจนทำหน้าที่แม่บ้าน ดูแลป้อมแต่เพียงอย่างเดียว
ป้อมก้อเป็นหัวหน้างานที่รับผิดชอบที่ดี
ในโลกของอินเตอร์เน็ต เป็นโลกที่ให้ทั้งคุณและโทษ
ใครที่คิดว่าตัวเองไม่หนักแน่นพอ หวั่นไหวต่อความรู้สึก ง่าย
ให้เล่นอย่างมีสติ และมันคงต่อความคิดของตัวเอง
ในโลกมายาใบนี้ ทำให้หลายต่อหลายคู่ พบรักและสมหวังแบบเจน แต่ก้ออีกนั่นหล่ะ
หายต่อหลายคู่ ถูกแย่งไป ถูกพรากความรักที่เคยมีให้กันไป อย่าน่าเสียดายอย่างที่สุด
จึงอยากเขียนเรื่องนี้และมอบให้กับคนที่ถูกพรากความรัก...ไป
และมอบให้คนที่กำลังทำหน้าที่พรากความรัก ของคู่อื่นไปด้วยนะ
มันเป็นเรื่องจริง........ที่เราชื่นชมกับความมั่นคงในความรักของเจน และชื่นชมป้อมที่ระยะทางและความห่างไกล ไม่ได้เป็นผลต่อความรักเลยแม้แต่น้อย.....
26 พฤศจิกายน 2547 17:45 น.
ดาหลา & ปะการัง
ก า แ ฟ กั บ หั ว ใ จ
ดาหลา & ปะการัง
น้ำร้อน 1 แก้ว
กาแฟ 1 ช้อน.........ละลาย
สัมผัส ไอ ร้อน ควันขาวๆๆๆ
หอม............ยวนใจ
นั่งจิบกาแฟ ร้อน ทีละ นิด
คิดไป......ถึงใคร
ใคร ใคร ในชีวิตของฉัน
ใคร ใคร ที่ ประคอง ใจ
ใคร ใคร ที่ โอบอุ้ม ความรู้สึก
ใคร ใคร ที่ ให้ กำลังใจเสมอ
ใคร ใ คร ที่ คอยห่วงหา อาทร
ใคร ใคร.......
แล้วก็ ใคร ใคร...........
นึกไป แล้วก็ นะ ยิ้ม ให้กับตัวเอง
ฉันยังไม่สิ้นไร้ ซึ่ง...ความรู้สึก
ที่ดีดี ที่ มี ผู้คนหยิบยื่นให้
น้ำใจที่มีให้กัน
ความรู้สึกที่ดี .........
ความรู้สึก ที่ผูกพัน ............
ความรู้สึกที่ ............อาทร ให้ กัน
มันแนบ ในหัวใจฉัน เสมอ
และ ความรู้สึกเหล่านี้ มันจะ
คงอยู่ ในหัวใจ
ไป กับตัวฉัน ...........จวน จน ชีวิต หาไม่
คล้าย กับ ผง กาแฟ ที่ละลาย และหายไป กับน้ำร้อน..........
นั่นเอง..............จิบกาแฟ ถ้วยนี้
ได้ ความรู้สึก นี้ มา .........
มีความหมายมากมาย ..........เหลือ เกิน
ดาหลา & ปะการัง
21-11-2004
*-*-*-*-*-*-*-*-*
Poem ID : 65961 - ผู้ชม 93 ผู้ตอบ 16
Written by : ดาหลา & ปะการัง
Posted by : รหัสสมาชิก : 9584 - ดาหลา & ปะการัง
Date - Time: 21 พ.ย. 47 - 10:34
Note : กลิ่นหอมๆมๆจากกาแฟ ถ้วยโปรด ของฉัน.....นะได้ไรออกมาเนี๊ย.....
ความคิดเห็น : ก็ดีครับชอบ
จาก : ไม่ระบุ
รหัส - วัน เวลา : 381843 - 21 พ.ย. 47 - 10:38
--------------------------------------
ความคิดเห็น : พี่ขอรับ...
กาแฟ..1 ที่...
ส่วนหัวใจ...
ไม่รับแล้ว..
ปิดรับ....
เต็ม!!! 5-5-5
ก็คอกาแฟนี่...
ว่าแต่จะชงให้รึปล่าว???
จาก : ภู ตะ วัน
รหัส - วัน เวลา : 381847 - 21 พ.ย. 47 - 10:58
-------------------------------
ความคิดเห็น : ได้กาแฟมาหนึ่งแก้ว
อย่าไปคิดปรับเปลี่ยนงานประพันธ์ชิ้นนี้
ไปเป็นอย่างอื่นเลย
ออกมา ได้จากใจดีแท้แล้วค่ะ
เห็นภาพ นึกรสชาติกาแพหอมกรุ่นยามสาย
แวะมาเยี่ยมค่ะ
จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki
รหัส - วัน เวลา : 381853 - 21 พ.ย. 47 - 11:23
------------------
ความคิดเห็น : ^_^ ขอเอสเปรสโซแก้วค่ะ อิอิ ห๊อม หอมดีแท้
จาก : คนเมืองลิง อุลังอุตัง
รหัส - วัน เวลา : 381875 - 21 พ.ย. 47 - 12:19
---------------------
ความคิดเห็น : กินกาแฟไม่ได้อ่ะ
กินแระใจสั่นๆๆอ่ะคิกๆๆ
คิดถึงเสมอ
จาก : เพราะรัก
รหัส - วัน เวลา : 381979 - 21 พ.ย. 47 - 17:30
----------------------
ความคิดเห็น : . . กาแฟก็เหมือนความรัก
มีหลากหลายแบบให้เลือก . .
. . ใส่น้ำตาลมากไปมันก็จะหวานซะจนแสบคอ
แต่ถ้าไม่ใส่เลยมันก็จะขม . .
. . บางคนก็ชอบแบบหวาน
บางคนก็ชอบแบบขม . .
. . บางคนชอบรสกลมกล่อม มีหวาน มีขม มีมัน
บางคนใจร้อน รีบกิน มันก็จะลวกปาก . .
. . แต่ถ้าใจเย็นเกินไป คนอื่นอาจจะเอาไปกินก็ได้
๑^_____^๑
--- คิดถึงพี่นิ่มเสมอค่ะ ---
++ นู๋เมย์แอบมาป่วน . . พี่นิ่ม ^^
จาก : รหัสสมาชิก : 7137 - ๏ เม็ดทราย ๏
รหัส - วัน เวลา : 382032 - 21 พ.ย. 47 - 20:07
-------------------------
ความคิดเห็น : ใส่กาแฟหนึ่งช้อน
ตามด้วยน้ำร้อนหนึ่งแก้ว
อีกน้ำตาลหวานเป็นแนว
พร้อมเสริฟ์ให้เธอแล้วแทนความห่วงใย
*-*สักแก้วไหมค่ะ อิอิ*-*
จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา
รหัส - วัน เวลา : 382105 - 21 พ.ย. 47 - 21:46
ความคิดเห็น : เอากาแฟมาเกี่ยวกับหัวใจจนได้เลย อิ อิ
จาก : รหัสสมาชิก : 5564 - )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
รหัส - วัน เวลา : 382286 - 22 พ.ย. 47 - 07:14
--------------------------
ความคิดเห็น : สวัสดีครับ
พี่นิ่ม
ยังจำผมได้หรือเปล่า
คิดถึงครับ
แต่ช่วงนี้ไม่ว่างเลย
ขอกาแฟและหัวใจให้ผมด้วย
ขอบคุณล่วงหน้าครับ
จาก : อุณากรรณ
รหัส - วัน เวลา : 382315 - 22 พ.ย. 47 - 08:51
-----------------------------
ความคิดเห็น : ตอบคุณไม่ระบุ.......ดีใจที่คุณชอบ
จาก : ไม่ระบุ
จาก : รหัสสมาชิก : 9584 - ดาหลา & ปะการัง
รหัส - วัน เวลา : 382321 - 22 พ.ย. 47 - 09:03
ความคิดเห็น : ตอบคุณภูว่า.........คอกาแฟ รักกัน ต้องชงให้ค่ะ
ตอบพี่ทิกิ.........ว่า .....งานนี้...ได้กาแฟมาหนึ่งแก้ว........อย่าไปคิดปรับเปลี่ยนงานประพันธ์ชิ้นนี้ไปเป็นอย่างอื่นเลย...........
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม
^_^ ขอเอสเปรสโซแก้วค่ะ อิอิ ห๊อม หอมดีแท้
จาก : คนเมืองลิง อุลังอุตัง ....ได้เลยจ๊ะ
หวานจ๋า........มามะชงโกโก้จ้า.....อุ่นๆๆ
จาก : รหัสสมาชิก : 9584 - ดาหลา & ปะการัง
รหัส - วัน เวลา : 382330 - 22 พ.ย. 47 - 09:07
ความคิดเห็น : ดีใจที่นู๋ ทรายมาป่วน.......หัวใจ
คิคิ.......อีกสักแก้วได้เลยค่ะ.....คุณผู้หญิงไร้เงา
ใส่กาแฟหนึ่งช้อน
ตามด้วยน้ำร้อนหนึ่งแก้ว
อีกน้ำตาลหวานเป็นแนว
พร้อมเสริฟ์ให้เธอแล้วแทนความห่วงใย
*-*สักแก้วไหมค่ะ อิอิ*-*
*-*---***---***--
เอากาแฟ+หัวใจเพราะรักแท้ .....เพราะเราคู่กัน
คิคิ )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
จาก : รหัสสมาชิก : 9584 - ดาหลา & ปะการัง
รหัส - วัน เวลา : 382333 - 22 พ.ย. 47 - 09:10
ความคิดเห็น : สวัสดีครับ
พี่นิ่ม
ยังจำผมได้หรือเปล่า
คิดถึงครับ
แต่ช่วงนี้ไม่ว่างเลย
ขอกาแฟและหัวใจให้ผมด้วย
ขอบคุณล่วงหน้าครับ
จาก : อุณากรรณ
ตอบว่า........จำได้ค่ะ.....
กาแฟมีให้ได้ค่ะ สักแก้วค่ะ เพื่อ อรุณรุ่งวันนี้
จาก : รหัสสมาชิก : 9584 - ดาหลา & ปะการัง
รหัส - วัน เวลา : 382335 - 22 พ.ย. 47 - 09:11
ความคิดเห็น : ขอกาแฟแก้โรคหัวใจเดาะได้ป่าวอะพี่ดาหลา
จาก : มัดหมี่จ้า
รหัส - วัน เวลา : 382514 - 22 พ.ย. 47 - 13:30
ความคิดเห็น : กาแฟไม่ใส่น้ำตาล
ความหวานจากคุณดาหราฯ
เคียงถ้วยด้วยพายทูน่า
สบตาขอยื้มพิมพ์ใจ
..หอม..ชื่นใจ..ถ้าจะมีใครชงให้เรามั่ง
จาก : เออออ
รหัส - วัน เวลา : 383052 - 22 พ.ย. 47 - 22:45
ความคิดเห็น :
กิกิ.....กาแฟ รักษาหัวใจ คงได้ เด๋วจัดให้ค่ะ
กาแฟไม่ใส่น้ำตาล
ความหวานจากคุณดาหราฯ
เคียงถ้วยด้วยพายทูน่า
สบตาขอยื้มพิมพ์ใจ
..หอม..ชื่นใจ..ถ้าจะมีใครชงให้เรามั่ง
จาก : เออออ
มามะ มานั่งทาน ด้วยกันค่ะ...นะคะ
จาก : รหัสสมาชิก : 9584 - ดาหลา & ปะการัง
รหัส - วัน เวลา : 383265 - 23 พ.ย. 47 - 08:53
24 พฤศจิกายน 2547 10:53 น.
ดาหลา & ปะการัง
เก็บ.........เก็บ หัวใจ ใส่ ลิ้นชัก
ลั่นกลอน ให้แน่นหนา
เก็บ........เก็บ หัวใจที่เคยให้
กลับคืนมา ........
ถึงแม้ว่าวันนี้ ......
ฉันจะยังเก็บหัวใจคืนมาไม่หมด
สักวันหนึ่ง ต้องเก็บ ใส่ ลิ้นชัก หมด
วันนี้ หัวใจก็ยังห่อเหี่ยว
เดินคนเดียว นี่มันเปล่าเปลี่ยว หัวใจเหมือนกัน
เคยเดินไป แห่งหนใด มีเธอ อยู่ในใจ ...เสมอ
แต่ วันนี้ไม่แล้ว ........แววเธอ.ของเธอ
ถึงจะเจ๊บ เจ๊บเจียนตาย
ในวันนี้
หวัง ว่าพรุ่งนี้ ฉัน จะหายเจ๊บ
ฉันรู้ว่ามันยาก นัก แต่
ฉันต้องทำได้
เดินคนเดียว เก็บดอกไม้ ริมทางเดิน
เพ่งพิศ ดวงดอกไม้
มันขึ้นอยู่ ด้วยตัวเอง
ไม่จำเป็นต้องรอใคร
หากคิดว่ารอฟ้ารอฝน
เป็นการรอ ที่ลม ลม แล้ง แล้ง
แต่มันก็อยู่ของมันได้
วันนี้คงไม่เลวร้ายไป กว่าที่เป็นอยู่
เมื่อวันวานหรอกนะ
อย่างไร เธอก็ยังคงอยู่ ในใจเสมอ
ดาหลา & ปะการัง
01-11-2003
22 พฤศจิกายน 2547 08:22 น.
ดาหลา & ปะการัง
พักนี้เห็นพับนก ..............ทุกที่.....(สร้างขยะ......ทำลายต้นไม้........รึเป่า)
เห็นรณรงค์ค้นหา.............สันติภาพ.........กันจัง
ทำเพื่ออะไรกัน...............?
สันติภาพคืออะไรนะ............
สันติแปลว่าสงบนิ่ง รึเปล่า..............
ไม่รู้หรอกว่าพจนานุกรมเค้าแปลว่าไรนะ...........
คนเราชอบพูดกัน ตะโกนกันดังๆ....ว่าเรียกร้องหาสันติภาพ...........
สันติภาพอยู่ไหน ?..........นี่คือคำถาม...........
คำถามที่ ไม่รู้สิว่าคุณๆๆจะรู้ไหมว่ามันอยู่ที่ไหนกัน..........
เคยคิดบ้างไหม.........ว่า.........
จริงๆๆแล้วสันติภาพนะ มันมีอยู่ในหัวใจของคนทุกคนแหละ..........
...........ถ้า..........
...........ไม่ยึดมั่นถือมั่น.........นั่นนี่ของกู...........กิเลสก่อเกิดในหัวใจ...........
...................ไร้สามัญสำนึก..........อยากเกินสถานะที่ควรจะเป็น...........
........*-*-คงไม่เกิด สงครามและความหยาบช้าแบบนี้ *-*.........
เวลานี้ บ้านเมืองร้อนไปทั่วโลกเรื่องอะไรเล่า........
ถ้าไม่ใช่เรื่องของความอยากเกินสถานนะของตัวเอง
ความอยาก ..........ได้อยากมี............อยากใหญ่.........อยากดัง.........
อยากรวย..........อยากยิ่งใหญ่..........
ไม่รู้เก็บกดมาจากไหน เรียกร้องหาสันติภาพบนความไม่ถูกต้องของสังคม
สร้างอาวุธเพื่อห้ำหั่นชีวิต...............
หรือแม้แต่การใช้ ภาษาอักษร วาจา ประหัตถ์ประหารกัน........
.........มันได้อะไรขึ้นมา.....!!!!!!
ไม่รู้นะในฐานะเป็น 1 ชีวิตบนโลกนี้........
เป็นคนเหมือนกัน มีความอยากเหมือนกันแหละ ไม่เถียงนะ.....
ก้มลงดูตัวเอง........ส่องกระจกดูทั้งข้างหน้าและข้างหลัง.....มั่งแหละ.....ไม่ได้ดีเด่
ดีมั่งเลวมั่ง.........แต่ยอมรับว่านี่ตัวฉัน
คิดว่าถ้า..........เราสร้างความคิดรวบยอดที่ดีให้กับสามัญสำนึกให้ตัวเอง
ว่า..........1 ชีวิตของเค้า ของเรา ของครอบครัวมีความสำคัญเท่ากันหมด
ทุกชีวิตมีค่า มีความสำคัญไม่ว่าจะทั้งกายวาจาและ..........ใจ
เขียนงานนี้เพราะ อยากบอกว่า..........
ก่อนที่จะหาทางแก้ไข..........สันติภาพนอกกาย.........
....เริ่มสร้างสันติภาพในหัวใจก่อนดีไหมคะ...........
มองคนที่ความเป็นคน คน ที่ยังมีกิเลส มีใจที่หยาบและละเอียนอ่อนอยู่เต็ม ทั้งหัวใจที่เป็นก้อนเนื้อ นั่นแหละ.........
เมื่อไร ที่เรายังมีความหยาบ อยู่นั้น.........คงต้อง.....หันมามอง
ตัวเองก่อนไหม........รู้เขารู้เรา..........
จำได้ว่า เป็นคำพูดที่ได้ยินมาบ่อยๆๆ
แต่ไม่รู้ว่า ที่ไหน นึกไม่ออกค่ะ
...........เอาว่า ..........
ก่อนที่จะเรียกร้องสันติภาพจาก สังคม................
เรียกร้องสำเนียก..........เรียกร้องสันติภาพให้เกิดจากหัวใจ.
.........ของคุณก่อนไหม..............
เริ่มต้นกันนะ จับมือกันประสานความรู้สึกดีดีให้กัน......
แล้ว อะไร ๆ ก็จะดีตาม ถ้า ใจเราไม่วุ่นวาย.................
ดาหลา & ปะการัง
22-11-2004
21 พฤศจิกายน 2547 14:20 น.
ดาหลา & ปะการัง
คืนนี้........ฉันใจหาย
ฉันรู้สึก โหว๋งเหวง
ฉันรู้สึกโลกกำลังแยกและแตกสลาย
เมื่อฉัน....โทรถึงเธอ.........
แล้วปลายทางที่รับสาน ........มิใช่เธอ
เธอเป็นใคร .........ฉันไม่รู้
เธอเป็นใครกัน..........??
ทำไมเธอรับสายแทน.......??
เธออยู่กับคุณ ..........??
คุณอยู่กับเธอ........??
คำถามมากมาย เกิดขึ้น ในใจฉัน
มีคำตอบหรือเปล่านะ
อยากร้องให้ อยากร้องให้
ฉันสับสน ...................
ทำอะไรไม่ถูกเลย ณ........... เวลานี้
สันสับสน ..................
ฉันไม่รู้ว่า...........ต่อไป ฉันจะป็นอย่างไร..........
ดาหลา & ปะการัง
26-10-2003
ชีวิต ......ฉันเคยมีอยู่เพิ่อเธอ
ชีวิต.......ฉันเคยมีซึ่งความหวัง
ชีวิต........ฉันเคยมีเพื่อครอบครัว " ของเรา "
แต่...........ต่อแต่นี้ไป คงไม่มีอีกแล้วหล่ะ
แต่สำหรับวันนี้.......ทุกสิ่งทุกอย่าง........มันพังทลายแล้ว
จนหมดสิ้น
ไม่รู้ว่า วันนี้พรุ่งนี้ ของฉันจะเป็นอย่างไร
ร้องให้ น้ำตาเจียนเป็นสายเลือด
มันเพื่ออะไร...........
ฉันท้อ............เคย มีเธอเป็นคู่คิด
ฉันเหนื่อย.........เคย มีเธอเป็นคนปลอบ
ฉันว้าวุ่น..........เคย มีเธอเป็นคนข้างกายที่ห่วงใย
แล้ว
ในวันนี้หล่ะ.......ไม่มีอีกแล้วใช่ไหม
" เธอ ผู้เป็นทั้งหัวใจและชีวิต "
เธอจากไป พร้อมกับหัวใจ และชีวิต.....
" ของฉันในวันนี้ "
ดาหลา & ปะการัง
27-10-2003
กินกาแฟ........
คิดถึง เมื่อคืนที่ผ่านมา
นั่งคุยกับคน 1 คน
ได้ข้อคิด มากมาย
ได้ หัวใจ ที่ ฟองฟู่ กลับมา
อะ อะ อย่าคิดว่าเป็นคนนั้นที่ ทำฉันเจ็บนะ
เป็น คนหนึ่ง 1 คนที่ บอกว่า ชีวิต มิ ได้ มี แค่วันนี้ เท่านั้น
แต่มันยังมี วัน พรุ่งนี้...ที่ ให้ได้ เล่นสนุกๆๆ อีก ตั้งเยอะ
คืนนี้ เค้าจะออกไป ทำงาน
เป็นคืนที่มีความหมาย เพราะ ทำงานที่รัก และมีความสุข
แล้วพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันที่ดี อีก เพราะ จะได้ ไป พบตายาย
เป็นวันที่มีความสุขของเค้า
แล้วเค้าย้อนถามฉันว่า
พรุ่งนี้ คุณจะทำอะไรละ
บอกได้ไหม .....
วางแผนอะไรให้กับชีวิต ในวันนี้ และวันพรุ่งนี้ไหม
ฉันตอบได้เสียที่ไหน ...ล่ะ
ว่า.......... จะทำอะไร
เพราะ มิได้ กำหนด ไง
ฉันจึงคิดว่า มันน่าจะ เป็นการเริ่มต้นที่ ดี
สำหรับการ ใช้ชีวิต......
คงคล้ายๆๆกับการ ตั้งกาต้มน้ำ ..สำหรับกินกาแฟ
กว่าจะได้ รสกาแฟ ที่หอมยั่วยวน ใจ
ถูกคอ เฉก เช่น ทุกวันนี้
ต้องลองแล้วลอง อีก ....ใช่ไหม
มันต้องเพียร และ พยายาม ต่อไป
เอาน่า วันนี้ ต้องเริ่มวางแผน อะไร กับชีวิต เสียทีหล่ะ
เหมือนกิน กาแฟดำ...กับบราว์นี่.......
แต่ .......ท้ายที่สุด ในการคุย
ของคืนวาน ...........ขอพระคุ้มครอง ให้ปลอดภัย
ขอให้ วันพรุ่งนี้ มี เธอ และ มีฉัน อยู่อีก.........ต่อไป นะ
ดาหลา & ปะการัง
31-10-2003
หน้าส่วนตัว
1392
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
