27 กรกฎาคม 2548 23:11 น.
ดาหลา & ปะการัง
สายฝน มา..............
เหมือนน้ำตา ไหลไม่ขาดสาย...................
หัวใจแห้งแล้วแลโหยหา.....................
ขาดแล้ว........................
สิ้นเยื้อขาดใย..........................
รักร้างและห่างไกล...........................
หัวใจแล้งสิ้น....................
ยากคืนเยียวยา.......................
เคยรักกันปานน้ำผึ้ง............................
หนทางห่างไกลหลายหมื่นลี้.............................
ใครหนอใคร ทำร้าย ด้วยวจี.............................
สิ้นเยื้อสิ้นใย...................ไมตรี
กอดหมอนนอนร้าว.......................ในอก
น้ำตาตกเปียกหมอน.................สะอื้นให้......................
อยากให้วันเก่าเรา เคียงประคอง..........................
แนบเคียงหมอน...............กอดนิจ......................
แนบนิทรา......................
20 กรกฎาคม 2548 08:45 น.
ดาหลา & ปะการัง
*+*+*+*+*++*++*+**+++*+*+
ไม่รู้ราก เหง้าความเหงา มันอยู่ไหน
แต่เหตุใด มันทำฉัน ทุกทีไป
เหงาเหงาใจ หรือไร ใครเป็นไหม
เหงาเงียบไหน ใครช่วยบอก ออกทางไหน
เหงาอะไร บอกไม่ได้ หัวใจช้ำ
มันคอยย้ำ ตอกเตือน เลอะเลือนไป
เหงาทำร้าย ทำร้ายกัน ให้ช้ำใจ
อยากมีใคร สักคน คอบปลอบใจ
*+*+*+*++*++*+**+*+*+*++++
ดาหลา & ปะการัง
๒๐ กรกฎาคม ๒๕๔๘
18 กรกฎาคม 2548 16:51 น.
ดาหลา & ปะการัง
ติ๊กต๊อก ............
เวลาบอก นาฬิกา...............
โอ ไม่ใช่ นาฬิกาบอกเวลา ...............
หลายวันผ่านไป..............
หัวใจ เจ็บระนาว ร้าวรอน..............
คุณบอก ว่าคิดถึง..................
แต่ ไม่ส่งเสียง ให้รู้ว่าระลึก อย่างจริงจัง..............
คงเป็นแค่เศษ ความคิดถึง ที่ เจียดให้ฉัน
ฉันแค่นั้น ........ใช่ไหม ..................
น้อยใจ.............
............ร้องให้.................
ทำไรได้มากกว่านี้ไหม..................
ไม่ ไม่ ไม่ ................
ต้องไม่อ่อนแอ สิ
เข้มแข็งไว้นะ เจ้า..................
ต่อสู้กับความเจ็บปวด และรวดร้าว นี้ให้ได้...............
เด๊ยวเค้าก็กลับมา ...............
นะคนดี..............
เวลาไม่น่าน เดี๋ยวก้ผ่านไป..............
ได้โปรดเถิด..............
กัลปังหา..........อย่าทิ้ง ดาหลา ให้ร้าวรอน เช่นนี้
....หัวใจดาหลา ร้องให้........คร่ำครวญ........กัลปังหา....ปะการัง
รอและรอ..........
ที่นี่ และนานเท่านาน............
จวบฟ้าดิน...........มะลาย
สายใยแห่งความรัก ยัง..............คงอยู่
รอและรอ..............
คนดีที่สายน้ำแห่งนี้..............
นานเท่าไร ก็จะ................
รอ......และรอ..........คุณอยู่นะ !!
ดาหลา & ปะการัง
18 -07-02548
12 กรกฎาคม 2548 09:47 น.
ดาหลา & ปะการัง
หมอกควันจาง เลือนลาง ร้างร้าวเจ้า
เจ็บระนาว ใจร้าวเจ้า หวลให้
หวังแค่หวัง แต่เลือนลาง บาดหัวใจ
เพียงคิดใด้ เชยชิด เลือนลางจัง
7 กรกฎาคม 2548 15:26 น.
ดาหลา & ปะการัง
คนไกลคนนั้นใช่ฉันป่าว ส่งเสียงฉาวชวนฉงน
++++++++++++++++++
อยากชี้ชวน ให้สงสัย ในความหมาย สุดที่ปลาย หนทาง มีเธอยู่
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คนฉันอยู่ห่างเธอก็ไกล๋ไกล
ฉันใช่ไหมที่เธอเพ้อคิดถึง
ปลายฟ้านั้น เคียงข้าง อยากให้รู้
ว่าคอยอยู่ ที่นี่ ที่เคยรอ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คอยคอยเธอชะเง้อหา
สุดภูผาเขาเขียวยังเหลียวมอง
สุดคิดถึงจิงหนาโอ้นวลน้อง
รอเราสองเคียงคู่จู๋จี๋กัน
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อยากบอกไว้ เคียงคู่ ชวนอิจฉา
คิดถึงนา คิดถึงนัก คิดถึงใคร
มาละเมอ มาเพ้อหา ชวนสงสัย
ว่าในใจ มีใครอยู่ จึงคิดถึง
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตัวห่างไกลหัวใจนั้นแนบชิด อิทธิฤิทธ์ดลใจใฝ่ผันหา
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จริงหรือเอ่ย น้ำคำ บอกห่างไกล
แต่ตัวใช่ หาห่าง ใจห่างไม่
กลัวเป็นแค่ น้ำคำ หวานลมไป
แค่บอกให้ ใครเขาเพ้อ ละเมอตาม
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คอยประวิงอิงออนวอนเวลา
คอยพี่นะยอดฝันกัลยา
วอนพระพายคลายมนต์ตรา
พัดเธอมาล่องลอยลงตรงหน้า
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ก็อยากอ้อน พระพาย ร่ายลมเป่า
ช่วยเก็บเอา ความคิดถึง คนึงหา
ช่วยน้ำคำ หวานผ่านกับ ลมประสมยา
ประสานมา เป็นกาว รักษาใจ.....................
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
1596
