26 มิถุนายน 2548 11:57 น.

เมา....รัก....รัก หรือ ...เมา....ใจ.

ทุกวันนี้ เมายา มามายมี
ทั้งยาอี ยาม้า ยาขยัน
ยาอะไร มากมาย อย่าแตะมัน
ขอให้หัน หลังไกล อย่าใกล้กราย

หลายชีวิต ถูก ปลิดไป ใยไม่ซึ้ง
ได้แต่อึ้ง แค่นั้นหรือ ซื้อมาคลาย
หวังแค่ให้ ได้ช่วย แก้ให้คลาย
ด้วยความหมาย สนุกสุดสุด ฉุดชีวิต

น่าจะคิด คิดพินิจ พิเคราะห์
ว่าหากเลาะ เล็มมันคลาย กลายเป็นพิษ
เสพสุขจริง แค่ชั่วยาม ของชีวิต
เพราะหลงผิด คิดว่านั่น มันสุขจริง

หากแปรเปลี่ยน เมายา มาเมารัก
อ้อนที่รัก ด้วยคำหวาน ปานน้ำผึ้ง
เมาแต่รัก เมาใจ ให้รำพึง
รักลึกซึ้ง ขอแค่เมา รักเร้าใจ

ขอเมารัก เมาใจ มิเว้นวาย
เหมือนเมาไวน์ จิบชิมลิ้ม ให้หลงไหล
อยากจะลอง เมารัก สักครั้งไหม
แต่หลัวใจ เมาหลุด สุดร้าวรอน

เมาแต่รัก ไม่เมายา น่ากลัวไหม
เมาแต่ใจ เมาหนัก ยากจะถอน
เมารักเร้า เช้าค่ำ ทุกยามนอน
ได้แต่ทอด ถอนใจ คล้ายเมายา

1247

love

comment

26 มิถุนายน 2548 08:03 น.

หนึ่งคำ....น้ำคำ

ดาหลา & ปะการัง

คำหนึ่งคำ อาจเป็นได้ น้ำผึ้งหวาน
หรือมิปาน ยาพิษ ปลิดวิญญา
คำคำหนึ่ง เอื้อนเอ่ย เปรยออกมา
เฉือดเฉือนพา หวลให้ ใจสูญสิ้น

หากจะเอ่ย สิ่งใด วานให้คิด
อย่าให้ติด เป็นนิจ จิตแดดิ้น
คำใดเอื้อน จากใจ ฝากสักนิด
หากผ่านผิด มองไม่สวย ด้วยใจสอน

1260

love

comment

25 มิถุนายน 2548 09:55 น.

ถอด....ใจ......

ดาหลา & ปะการัง

ใครจะว่า อย่างไร ฉันไม่สน
เพราะทุกข์ล้น ระบายตรง ลงอักษร
ใครไม่รู้ ไม่ชอบใจ ขออ่านจร
อย่ามองค้อน กลอนเห่ย เชยสิ้นดี.....................

กลอนดีดี ของใครอื่น เป็นหมื่นแสน
ทั่งดินแดน กลอนไทย ที่มากมี
กลอนของฉัน อาจไม่เริด ไม่ดูดี
ที่งชีวี อยู่ได้ ระบายกลอน....................

เรื่องสั้นหรือ เคยเขียนไว้ ได้อารมณ์
จากสั่งสม ประสบการณ์ นานมาก่อน
ไม่ค่อยเขียน เรื่องสั้น มันมากตอน
และต้องร่อน ละเอียดยิบ ผิดไม่ดี...................

เขียนกลอยเห่ย เสยรู้สึก ระลึกได้
คงทำให้ ระคายเคือง เปลืองสายตา
หากไม่ชอบ ก็อย่าอ่าน ลำบากนา
เสียเวลา เปิดกระทู้ รู้ไม่มอง..............

หากอยากป่วน ขอให้คิด สักนิดก่อน
เปิดใจมอง ความรู้สึก มีเจ้าของ
ไม่ชอบกลอน ก็อย่าเคือง เรื่องไม่ปอง
จงครอบครอง สิ่งที่ชอบ ขอบใจเอ่ย...............

ดาหลา & ปะการัง
๒๕ มิถุนายยน ๒๕๔๘

2058

love

comment

23 มิถุนายน 2548 16:48 น.