11 มกราคม 2548 19:03 น.
ดาหลา & ปะการัง
ชะเง้อ ............มองหา
เงี่ยหูฟังเสียง................
เมื่อไหร หนอคุณจะโทรมานะ
เช้า สาย บ่าย ค่ำแล้ว
คุณคะ คุณเป็นอย่างไรบ้างหนอ .............
ฟ้ายามนี้เหงา เหลือ เกิน
อยากร้องให้ เพราะว่า เหงา ใจ เพราะคิดถึง............คุณ
คุณ............ทำให้ชีวิตของฉัน มีความหมาย
คุณ............ทำให้ความรู้สึก แห้งแล้ง โหยหา เดิม ๆ นั้น
จางหายไป...........และ หมด ไป...........
เวลานี้ ทุก เวลา นาที ทุกลมหายใจ ทุกห้วงคำนึง
มีความหมาย เพราะคุณ มันมีค่า สำหรับการดำเนินชีวิต .............
คุณทำให้ ความคิด เชิง ลบ หมดไป จากหัวใจ ของฉัน
คุณ..........คะ ............คิดถึงคุณจังเลย
อยาก ให้ ตะวัน ลับลาขอบฟ้า .............
และไม่อยากเห็นตะวันทอแสง..........ในยามเช้า
เพราะ ตะวัน ฉาย มาทีไร คุณ จางหายไป จาก ฉัน ทุกที............
อยาก แอบอิง คุณ
อยาก หนุนตักคุณ หลับ.........อีกจังเลย .............
คุณจะรู้ไหม ว่า มันเป็น ช่วง เวลาหนึ่งที่มีค่า มีความหมายสำหรับ ฉันมากที่สุด
เพราะ ...........ฉันคือ ส่วนหนึ่ง ของชีวิตคุณ
แต่...........คุณคือชีวิตของฉัน..........
ดาหลา & ปะการัง
๑๑ มกราคม ๒๕๔๘
9 มกราคม 2548 23:06 น.
ดาหลา & ปะการัง
ความรู้สึก หลากหลายผ่านเข้ามาหาฉัน............
สับสน...............แฮะ
เวลานั้นๆ ๆ ผ่านๆๆไป
จากที่แค่รู้สึกว่ามีคุณแม้เพียงเงา...........ก็พอใจ
เวลานี้หล่ะ.............
ลึกๆ............อยากมีคุณตลอดไปแบบนี้ นานๆ
และลึกๆ..............ก็ยังอยากมีคุณแนบข้าง เคลียคลอกันไม่ห่างอย่างนี้
ไปไหนไปกันมีคุณและฉันอย่างนี้.................ตลอดไป...............
สุดที่รักคะ..............คุณอยู่ไหนนะ...............
คุณจะรู้ไหมนะว่า .............คิดถึงและคิดถึง
อยากกระซิบข้างๆ หูและบอกกับคุณว่า ฉัน.............รักคุณนะ
คุณอยู่ในหัวใจของฉันตลอดไป
แม้ว่า.................
อีกเมื่อไร....................ไม่รู้
เราจะได้เจอกันอีก...................
หรือไม่อีกแล้ว........................วันเวลา.................
ของเรา.....................
เฮ้อ ...............ละเมอถึงอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่นนั้น
ละเมอถึงตักนุ่มๆ และ เวลาที่นับดาวด้วยกัน...............
เอ่อ ๆ ๆ ๆ ละเมอตอนนี้ เพราะ ว่านอนไม่หลับอีกแล้วหละสิเนี๊ยะ
6 มกราคม 2548 17:51 น.
ดาหลา & ปะการัง
เคยตั้ง ความหวัง กันบ้างไหม ?
แ]hว เคยไหม หวังแล้ว ผิดหวัง..................................:(
อยากรู้จัง ว่า ทำไม ??????
หวังแล้วต้องสมหวัง .. ?????
ผิดหวังแล้วทำไมต้องร้องให้ ทำไม ต้องเสียใจ
ทำไม !!! ทำไ ไม !!!
หวัง และหวัง ว่า.............
หวังและหวังไว้..................
แล้วทำไม เล่า ..............ผิดหวัง.........
ร้องให้ ให้มันได้อะไรขึ้นมานะ ไม่เข้าใจ..............?
เอ้าอยากร้องก็ร้องให้พอ นะ ............เชิญ พอใจแล้วก้หยุดซะ !!!!!
เพราะว่า คงไม่มี ใครซับน้ำตาให้เจ้า ..............ได้ดี เท่ากับตัวเจ้าเอง.......
6 มกราคม 2548 13:32 น.
ดาหลา & ปะการัง
อื่ม..........
ไม่รู้นะว่า การอยู่ไกลกัน แล้ว คิดถึงโหยหา
.............ความรู้สึกของคนสองคน
กับ...............
อยู่ ใกล้ๆๆ แต่ ไม่เห็นอะไรสักอย่างที่อยู่ระหว่าง
คนสองคน.........................
อย่างไหนจะดีกว่ากันนะ
ในความรู้สึก.........ลึกๆๆ ไม่มีใครปฎิเสธ ว่า
ต้องการไออุ่น..........
ต้องการการเอาใจใส่......ไม่ว่า จะเป็นกริยา หรือวาจา..........
การอยู่ไกลกัน.........จะขาด สิ่งแรก คือ การสัมผัส..........
แต่ไม่ขาดหัวใจที่โอนอ่อนและ อ้อนใจ.............มีความสูขทางโสตสัมผัส.........
แต่ก็ขาด สัมผัสแห่งรักที่ควรมี............
ใกล้กัน..........เกินไป จน อะไรบางอย่าง
เรา มักจะมองข้ามไป และเกิด ช่องว่าง ที่เรา ไม่รู้ตัว.......ใช่ไหม
ต้องถอยห่างสักนิด .เพื่อปรับปรุง ให้ ดีขึ้น..........บ้างหล่ะ
แต่ดีตรงที่ สัมผัสแห่งรักและหัวใจไม่ห่างหาย................
สำหรับฉัน..........ฉันเลือก ไม่ได้หรอก ที่จะ มี แบบไหน
เพระชีวิต ฉัน ได้ ถูกลิขิตให้ ...........มีคุณอยู่ แนบหัวใจ ไร้สัมผัส.......มานานแล้ว
ทุกวัน ฉันมีคุณ มีความสุขกับการที่มีคุณอยู่ แม้เพียงเงา ก็ตาม..............
แต่คุณเป็นเงาที่ไม่ได้ ทำให้ฉันยร้าวราญ แม้แต่น้อย...
คุณ ให้ความรู้สึกที่ดี กับ ฉัน และความชุ่มฉ่ำ กับความรู้สึก
ไม่ขาด ในความรู้สึกรักและคิดถึง แม้แต่น้อย
มันมีแต่ความผุกพัน......ที่ ยากที่จะไถ่ถอน..........
คุณคะ ฉันรักคุณนะ..........คุณได้ยินไหม......
ดาหลา & ปะการัง
๐๗ มกราคม ๒๕๔๘
เขียนถึง ยาม คิดถึง...........
6 มกราคม 2548 00:02 น.
ดาหลา & ปะการัง
ดาวเดือนลอย เลื่อนเกลื่อนนภา
กลางเวหา ดาราดาษ ประหลาดนัก
งามแสนงาม ยวนใจ ให้หลงรัก
ส่องแสง ให้ประจักษ์ ภักดิ์เจ้า
คืนนี้หนอ ใจคล้อย ลอยลิบแล้ว
โอ้น้องแก้ว ปล่อยพี่รอแล้วรอเล่า
มองฟากฟ้า บนนภา แสนเหงา
ไม่รู้เจ้าเคลียคลอใครอยู่หรือไม่
หยิบปากกา กระดาษมาน้ำตาคลอ
คิดถึงหนอคิดถึง จึงส่งใจไป
แต่ไม่รู้หายหรือเจ้าปาไกล
อยากให้ร้ว่ารักและรักและคิดถึง
ผ่านอักษรถึงงามงอนใจทอดถอน
บอกว่าตอนนี้ใจล่องลอยถึง
คนดีที่พี่รักแอบแนบตรึง
เฝ้ารำพึงถึงเธอ ทุกเช้าเย็น.........
ดาหลา & ปะการัง
๐๔ มกราคม ๒๕๔๘
ลองเอาตามแผนป๊ะ.........
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
830
