15 มกราคม 2548 15:03 น.
ดาหลา & ปะการัง
คำกล่าวลา ตอนก่อนนอน ก้องในโสต............
ราตรีสวัสดิ์ครับ............
แล้วจะฝันถึงคุณนะ................เดี๋ยวพบกัน
นั่นเป็น สำเนียก สุดท้ายก่อนนอน .............
และ ตื่นจากพวัง ..............
ด้วยเสียง โทรศัพท์ ที่ เอื้อนมาด้วยคำว่า.............
สวัสดีคร้าบ...........ตื่นได้แล้ว ตื่นแล้วหรือยัง.......
คุณรู้ไหม...........หายง่วง เป้นปลิ้ด ทิ้ง...........
แต่ก่อน เคยถามมถามตัวเองว่า
ถ้า ใจเอนเอียงไปถึงคุณมากมาย ยาก ที่จัก ไถ่ถอน..........
ฉันจะทนได้กับการอยู่ห่างไกลกัน แบบนี้
ฉันจะอยู่ และ โหยหาคุณอย่างนี้ได้ไหม..........
ทนได้ไหม............
ผู้ร้ายปากแข็ง ..........ทนได้ ทนได้สิ ในตอนแรก
แต่ ทำไม เวลานี้..........
วันเวลาผ่านไปเร็วนัก..........
ความสุขล้นเอ่อ ........ในหัวใจ
แต่แฝงไว้ ด้วยความ เศร้า..........ลึก ๆ ในใจ
ความอาดรู.........คิดถึงคุณมากมาย ทวีคูณ........
มันมากขึ้นทุกวัน ๆ มากขึ้น เรื่อย ๆ
เรื่อยจนรู้สึกว่า ฉันจะอยู่ อย่างไรหนอ ...........
อยู่ กับห้วงเวลาของเงา ของกันและกันอยางนี้..........
แต่ ที่รักคะ........ฉันเชื่อคุณนะ ...........
ฉันจะ ไม่ร้องให้อีก ..........
ฉันจะยิ้ม แย้มแจ่มใส.............
ฉันจะเป็นคนดีของคุณ ฉันจะเข้มแข็ง ...........
ฉันจะ จะต้อง อยู่ได้ เพราะฉันมีคุณเคียงข้าง ในหัวใจ เสมอตลอดเวลา
ขอบคุณค่ะ .........สำหรับทุก ๆ อย่าง........
ดาหลา & ปะการัง
๑๕ มกราคม ๒๕๔๘
เวลา ๑๓.๒๑ น
เขียนอารมณ์ หวานแหวว ให้คนอิจฉาเล่นๆ ๆ ๆ คิ
15 มกราคม 2548 10:06 น.
ดาหลา & ปะการัง
อยาก บอกว่า เวลานี้ หัวใจ แทบ แตก สลาย
มองคุณจากทางด้านหลัง ก้าวขา ทีละก้าว ทีละก้าว จากวันเวลา ของเราไป
น้ำตา และความโศรก เศร้า เมื่อเห็นเธอ เดินไป ...........
ไม่รู้ อีกนานแค่ไหน เราจึงจะได้เจอกันอีก .........
น้ำตาที่ ไหล มาไม่ขาด สายนั้น เป็น ..........
ความอาดรู มากว่าเสียใจ อาลัย มากว่า เจ๊บ ...........
สุดที่รักของฉัน..แม้คุณเป็น เพียงเงา เท่านั้น............
ฉัน ก็มีคุณอยู่เต็ม หัวใจ ทุกลมหายใจ
อีกนาน เท่าไหร............
จึงจะได้เจอ...............นะ
คิดถึง..........คุณนะ
*-*-*-*-*-*-**---**--**--**--**--**--**--**--**--**--*-*-*-*-*-
ดาหลา & ปะการัง
๑๕ มกราคม ๒๕๔๘
เวลา ๐๙.๓๙ น.
สงวนสิ่งที่เขียนออกจากใจ...........
แต่ ให้คุณอ่าน........นะคะ
14 มกราคม 2548 23:20 น.
ดาหลา & ปะการัง
สบตา แสนเศร้า เคล้าทุกข์
ไร้สุข สดใส ใยหนอ
มองไป มองมา น้ำตาคลอ
ห่างพนอ ร้องขอ ท้อใจ
ยามสุข เราสุข สดใส
แย้มใจ แย้มจิต นิจไฉน
ขอร้อง ขอบอก ออกไป
ส่งใจ ถึงเธอ เพ้อมา
ดาหลา & ปะการัง
๑๔ มกราคม ๒๕๔๘
เวลา ๒๒.๐๔ น.
เขียนสองบทได้เก่งแล้วค่ะ
ให้กำลังใจก่อนแล้วกัน
จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki
รหัส - วัน เวลา : 414513 - 14 ม.ค. 48 - 22:54
เพ้อด้วยคนค่ะ
ถ้าดึกกว่านี้คงจะเป็นละเมอนะคะดาหลาฯ อิอิ
จาก : รหัสสมาชิก : 1972 - เพียงพลิ้ว
รหัส - วัน เวลา : 414520 - 14 ม.ค. 48 - 23:03
สามวันค่ะพี่ สามวัน
ได้มาเท่านี้น๊อพี่น๊อ.................
เห้อ หืดขึ้นหัว กิกิ
จาก : รหัสสมาชิก : 9584 - ดาหลา & ปะการัง
รหัส - วัน เวลา : 414522 - 14 ม.ค. 48 - 23:04
เพ้อบ่อยจังอ่ะคิกๆๆๆๆๆๆๆคิดถึงค่ะคอมเจ้งเพิ่งเล่นได้เย็นนี้เองค่ะฝันดีนะคะพี่นิ่ม
จาก : เพราะรัก
รหัส - วัน เวลา : 414533 - 14 ม.ค. 48 - 23:19
14 มกราคม 2548 22:44 น.
ดาหลา & ปะการัง
สบตา แสนเศร้า เคล้าทุกข์
ไร้สุข สดใส ใยหนอ
มองไป มองมา น้ำตาคลอ
ห่างพนอ ร้องขอ ท้อใจ
ยามสุข เราสุข สดใส
แย้มใจ แย้มจิต นิจไฉน
ขอร้อง ขอบอก ออกไป
ส่งใจ ถึงเธอ เพ้อมา
ดาหลา & ปะการัง
๑๔ มกราคม ๒๕๔๘
เวลา ๒๒.๐๔ น.
14 มกราคม 2548 16:42 น.
ดาหลา & ปะการัง
.............ชีวิต นี้ หนึ่ง ชีวิต............
ที่..........ฉันไม่รู้ ............
วัน เวลา และ อนาคต...............
ชีวิตที่รู้ว่า อยู่ตามหน้าที่.............
ชีวิตที่รู้ว่าตื่นมา ต้อง ทำนั่นโน่น นู้น..............
ชีวิตที่ไม่รู้ วันว่าง วันหยุด คือ อะไร............
ชีวิตที่ไม่หัวใจ............มีแต่ร่างกายและกลไก............
ชีวิตที่โหยหาแห้งแล้ว ขาด การดูแล ..........
ฉัน อยู่อย่างโดด เดี่ยวและเดียวดายท่ามกลาง ผู้คนมาก มาย
ฉันอยู่ท่ามกลางกฎเกณฑ์ ต่างๆๆนานา
ฉัน เพียร รักษา ชีวิต เพื่อ อีก หลาย ๆ ชีวิต ที่ต้องการดูแล
แล้ว.........แล้ว.........
แล้วจะมีใคร.สนใจที่........ จะ.......... เอาใจเขา ทั้งหลาย มาใส่ ใจฉันบ้างไหม ?
ฉันเดิน ยิ้มแย้ม ท่ามกลางคราบน้ำตาแห่งความรันทดใจ
เหงา.......เหนื่อย........ท้อแท้.........หมดหวัง.........
จะมี ใครสักคนไหม สนใจ............
จากวันนั้น ...........
วันที่คุณเดินเข้ามา ในชีวิต
ไม่รู้จาก พรหมลิขิตหรือกรรมเกี่ยวข้องกัน..........
ฉันไม่รู้หรอก ...........รู้แต่ว่า
วันเวลาที่เรา พบกัน ไม่นานก็จริงอยู่ ..........
กำลังใจที่ คุณมี ให้ฉัน ความรู้สึก ห่วงหา อาทร...........ตลอดเวลาและเสมอมา
นั่น เป็น สิ่งที่ดี ที่สุด ..สำหรับฉัน
ไม่รู้ ว่าเกิด อะไรขึ้น กับความรู้สึกและหัวใจของฉัน
รู้แต่ว่า วันนี้ ชีวิต มันมีความหมาย
เหมือนต้นไม้ได้รับน้ำ ที่เย็นฉ่ำ คืนชีวิตชีวา
ที่ทำให้ต้นไม้ ที่ชีวิตใกล้ตาย มีความหมายค่ะ...........
ขอบคุณค่ะ ...........สุดที่รัก.........
ขอบคุณ ............
ดาหลา & ปะการัง
๑๔ มกราคม ๒๕๔๘
เวลา ๑๖.๐๖ น.
สงวนความรู้สึก และเขียนไว้
เวลานี้ที่รู้สึกว่า นะ..........บอกไม้ถูก อ่ะ
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
1614
