16 พฤศจิกายน 2547 19:30 น.
ดาหลา & ปะการัง
แค่จิ้มนิ้วลงบนแป้น ..ส่งความคิดถึง ..ก็ถึงแล้วหรือ ?
แค่กดตัวเลขลงบนโทรฯ ได้ยินเสียงก็ หายคิดถึง ..หรือว่าทำให้คิดถึงมากขึ้นหนอ
คำถาม .สองคำถามเกิดขึ้นในความคิดของฉันเวลานี้
ฉันเคยจิ้มดีด ไป บอกว่าคิดถึงไม่รู้ มันถึงเค้าหรือเปล่า
คิด.แค่คิดอยู่ในใจ ..ทำไม ..ใยจึงรู้ คิดถึงจึงดูฟ้าดาวพราวพร่าง
คิดและคิดถึงเธอเพ้อหา จ้องมองฟ้าดาราจ๋า มารับหน่อย
ฟ้าจ๋าฟ้ามองตาตอบฉันหน่อย..บอกเค้าคอยอยู่ไหมใจคิดถึง
ฝากบอกไปว่ารำพึง จึงส่งเสียงตามสายไป......
ว่าคิดถึง..จริงๆๆ นะจะบอก ....
มาทำให้ปั่นป่วนหัวใจเพราะคิดถึงอีกแล้วนะ
ความคิดถึงเป็นส่วนหนึ่งของความคิดและจิตใจ
บอกไม่ได้ว่า มันมีอำนาจส่วนไหน สั่งการให้คิดถึง
จะว่าสมองก็ไม่ใช่เพราะสมองเป็นเพียงก้อนเนื้อธรรมดาเท่านั้นนี่นา
แล้วหัวใจหรือความคิด มันสั่งการร่างกายส่วนไหน เล่า ให้คิดถึง
สั่งการให้ ปั่นป่วนหัวใจได้ด้วยสิ .
แต่ไม่รู้หล่ะ..........เวลานี้
คุณคะ ..คิดถึงคุณจังเลย
ดาหลา & ปะการัง
16-11-2004
คุณคะ คิดถึงคุณจังเลย
16 พฤศจิกายน 2547 18:28 น.
ดาหลา & ปะการัง
ความฝัน ของฉัน..
ฝันของฉัน เคยมีเรา ..
ฝันของเราเคยมีบ้าน ปลายทะเล..เก้าอี้โยก ตัวเก่ง กาแฟ ถ้วยโปรด
มีเธอนั่งอยู่ข้างๆ เคียงกันอย่างนี้ ในวันหยุดพักผ่อน
ฝันของเรา ไม่เคยเสื่อมและสลายลงไป จาก ความรู้สึกเมือหลับตา
ภาพเหล่านั้นผุดในมโนภาพ เสมอ.เวลาผ่านไป ใจคนเปลี่ยนได้เสมอ นะ
มันเป็นจริงที่ไม่ต้องรอการพิสูจน์ .เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยเชื่อและไม่เคยคิดแม้แต่จะเชื่อ เลย
โอ้ ต่อไปนี้จะร้างไกลแล้วความฝันที่ หลุดมือไป
หลุดมือไปไกลแสนไกล .ยากแก่การจะติดตามหามัน
แล้ว อย่างนี้ ฉัน.ฉันจะทำอย่างไรดี..
ทำอย่างไรได้เคยได้ยินเสมอว่าโอกาสมาไม่ไขว่คว้า
ฝันที่ คิดไว้ไม่จับต้องและทำให้มันเป็นจริง มันก็มีโอกาส หลุดมือไปอย่างง่ายได้เหมือนกัน..
ไม่น่าเชื่อที่ฉัน..ปล่อยโอกาสนั้นหลุดมือไป
จาก การไม่กระตือรือร้นที่จะจับมันมาอยู่กับตัว
จะโทษใครได้นอกจากตัวเอง.เท่านั้นเอง !!!
เตือนใจ.....โอกาสมีจงไขว่คว้า
14 พฤศจิกายน 2547 01:01 น.
ดาหลา & ปะการัง
จิ้มพริ้มเพราเยาวนุช
งามบริสุทธ์ดุจน้ำทิพย์ใส
เป็นขวัญใจของมวลมิตร
เพราะกำเนิดเกิดกลางดวงใจ
กายเจ้าจ้อยนิดกระจิดริด
แต่กำจิตกำใจบิดรมารดาไซร์
เจ้าเกิดในศิริดีที่รูปโฉม
เป็นสิ่งประโลมใจได้ยินดี
ปากนิดจมูกหน่อยค่อยประสม
เกิดเป็นตนคนดีมารศรี
ผิวเจ้าสีชมพูงามเหลือ
ผ่องผิวเจือเนื้อนวลขำ
เกสเกศาดกดำเนียนขนนก
ของามปกเกศเกล้าเฝ้าจดจำ
แม่งามขำช่างน่ารักแลน่าชัง
เจ้าจะจักนิ่งสนิทในห้วงใจ
แม่เจ้าบอกกับยายเมื่อตอนสาย
จะเตรียมกายเตรียมใจในการคลอด
เพราะตลอดผ่านมานานจวนครบ
ใจแม่อยากกอดคนดีที่ในพุง
บอกหลานไปเกิดดีวันนี้สิ
เกิดพร้อมดีเป็นศรีวันคืนศุกร์
สิบสองศุกร์นี้ ดีแล้วแก้วตา
เพราะยายมาหาเจ้าเพราะเฝ้ารอ
คืนวันผ่านไปไม่ทันคิด
แม่มิ่งมิตรทำตามที่ยายขอ
ลืมตามองโลกที่โสภา
ในเพลาดีสี่ทุ้มกว่านิด
พ่อเจ้าบอกกับยายใจตื่นเต้น
ดีใจนักเจ้าเกิดมาครบดั่งใจคิด
โอ้แม่ตัวน้อยแม่กลอยใจ
มาทำให้ยายเจ้าให้หลงใหล
กลับมาเปิดตำรามองหาชื่อ
เพราะยึดถือคำเก่าที่ขานไว้
เป็นตำนานผูกนามไว้ดีก็เป็นศรี
เอาละสิ ยายเจ้าว้าวุ่นใจ
เปิดตำราเป็นสิบสิบไม่ยักเห็น
ชื่อเจ้าเป็นกระไรมันไม่สวย
ค้นคว้าที่มีจากกอถึงอออ่าง
กว่าจะได้ชื่อเจ้ามาแทบถอดใจ
จาฏุพัจน์ หาได้ อ่านว่าจาตุพัด
แปลว่าผู้มีวัจนะที่เป็นศรี
วจีเพราะดีศรีแก่ตัวเจ้า
ปากเป็นเจ้าเอกตรีดีดีนักแล
ดีใจได้สาวน้อยคนใหม่ของครอบครัว...........
12 พฤศจิกายน 2547 22:54 น.
ดาหลา & ปะการัง
อยากถามเธอคนดีว่าวันนี้
ลืมแล้วแล้วสิว่าวันเกิดฉัน
เกิดอะไรขึ้นใยลืมมัน
ลืมแล้วลืมนิ่งนิจสนิท
ไม่เคยลืมสักปีจำเป็นนิจ
ประตูใจของเธอนั้นได้ปิด
เพราะว่าจิตที่เคยนิจพิสมัย
คลายคลอนไปแล้วหรือแก้วตา
เคยบอกรักฉันวันหลายครั้ง
เคยตอกย้ำเสมอรักเธอทุกครา
แล้ววันนี้เกิดอะไรไร้จำนรรจา
แกล้งให้นำตาเอ่อล้นหัวใจ
ฉันไม่รู้เกิดอะไรกับวันนี้
โอ้คนดีลืมหมดแล้วที่บอกไว้
รักพี่แนบแน่นแม้นจากไกล
แต่หัวใจก็ยังอยู่คู่เคียงเธอ
ไม่อยากคิดอะไรไว้ล่วงหน้า
ไม่อยากคิดว่าเหตุใดกลายรักตรม
ไม่อยากแม้จะติดตรมขม
เพราะเธอยังนิ่งเงียบไร้คำวอน
อยากร้องออกไปคาใจก่อน
เคยอ้อดอ้อนวอนเว้าเจ้าตัดรอน
หากบังอรห่างและร้างลา
อรอุมาตอบพี่ทีนี่อะไรวานบอก
พี่จะถามเจ้าไม่รักใยแกล้งหลอก
พูดกลับกลอกที่ไว้
ว่าเจ้ารักพี่แน่แม้นต้องห่างไกล
มั่นคงไว้ไม่กลายแม้ชีพวาย
ไม่รักพี่แล้วหรือคนดีจึงห่างหาย
ไม่ติดต่อแม้วันนี้วันพี่ชาย
คงได้แต่นั่งคิดและคิดอีก
หรือเจ้าคลายรักพี่แล้วรักลวง
เขียนกลอนยาวให้คนดีพี่รออยู่
ยอดพธู คนดีที่พี่ห่วงหวง
ใจยังคงคิดถึงวันของเราสอง
จะครองคู่อยู่เคียงกันจนวางวาย
วกวนไปหัวใจพี่สับสน
ดวงกมลคนดีทำพี่เจ๊บกาย
ตอบกลับมาหาคนดีพี่จะคอย
ว่าจะถอยออกจากใจของรักเรา
เพียงบอกมาสักคำก็จะจบ
แล้วจะลบทุกอย่างที่ตั้งหวัง
จะไม่รั้งเธอให้ร้าวราญ
จะเดินห่างออกไปเหมือนไร้ใจ
บอกกับพี่เถิดคนดีมีรักใหม่
พี่จะยอมถอยห่างเจ้าดวงใจ
บอกมาเถิดอย่ากลัวพี่จะว่า
แล้วจะไปให้ไกลจนไร้เงา
ไม่มีการตอบรับจากหมายเลข
เพราะเอกเขนกเอียงคู่เขา
ไม่ตอบรับกลับใจวางวาย
ใจสลายเพราะคนดีทำพี่เรา
นานเท่าไรแล้วนะที่รักอยู่
นานเท่ารู้รักกันมั่นนานเนาว์
ไม่รู้โง่งมงายกลายโง่เขลา
นานแล้วเราบอกรักมิคลาย
ได้แต่เพ้อหาไปไร้ตอบรับ
ได้แต่เพ้อรักบอกยอกกาย
ได้แต่พรายพร่างอ้างน้ำคำ
ถามเธอไปอีกทีแม้นไม่รักกัน
ขอคำตอบสักทีจะได้ไหม
ขอคำตอบกลับมาว่าไม่รัก
ขอบคำตอบสักคำจำใจกลาย
จะได้บอกตอกย้ำช้ำใจตาย
ดาหลา & ปะการัง
๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๗
เพ้อได้ยาวที่.......แต่ไม่จบ
12 พฤศจิกายน 2547 17:42 น.
ดาหลา & ปะการัง
ตื่นแต่เช้ากราบกอดแม่
แลน้ำตาแม่มันรินไหล
ขอสิ่งใดที่มุ่งมั่นอย่าร้างไป
แต่สิ่งไหนมันกระย่ำยีลี้ไกล
ลูกแม่ จงมีสุขทุกทิวา
วันนี้ วันเกิด เปิดรับพรแม่
ขอให้แค่แม่กอด รอดอาดรู
ขอแค่แม่จำได้กำเนิด กู
แม่แท้ผู้ชีวิ กอดรับฝันบบรเจิด
ไม่มีดอกไม้สักดอก ไม่ถอดใจ
ไม่มีใคร มากำนัลในวันเกิด
ก็ชางเถอด กูอยู่ชูเชิด
แม่กล่อมกู แต่เมี่ยง เลี้ยงดู
ไม่มีงานเลี้ยง ใด ใด ให้เริงร่า
ไม่ปรารถนาจะสังสรรค์สุข
เพราะเกิดนี้แม่เจ๊บก้เพราะกู
จะไม่ไปเปิดประสงค์สังสรรค์
วันแม่เจ๊บเจียนตายคล้ายดับจิต
ใครเคยคิดบ้างไหม เจ๊บแค่ไหน
เจ๊บจะตายลูกเอ็ยร้องเพลงไป
สนุกสุขสันวันเกิดกู
จะไม่ร้องให้ในวันเกิด
จะไม่เปิดใจรับกับความทุกข์
จะเปิดใจให้เบิกบานรับสุข
เพราะ เปิดพรนำพา ตามเจนต์
อย่าคิดหวังว่าฉันจะเป็นเลิศ
อย่าหวังเพลิน จนเกินเหตุ
อย่าได้แม้แต่จะคิดเกิด
ว่าทำได้ดี ไม่เท่าเทียบครู
เขียน ด้วย หัวใจ ที่ บอกว่าทำได้แค่นี้ .....
วันนี้ สิ่งที่คิด ลี้ไป จากชีวิตแล้ว .............
รับพรแม่ ที่อบอุ่นที่ สุด
มาจ๋า หนุเหงา นะ รู้ไหม
กลอนรู้ว่าไม่ดีเท่าที่คิ แต่จิตตกแค่นี่แหละคุณพี่ขา
หน้าส่วนตัว
667
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
