30 พฤศจิกายน 2547 18:46 น.
ดาหลา & ปะการัง
ฟี๊ด ฟีด ยืดพ่น ยาเข้าจมูก
ฟื๊ด ฟื๊ด ยืด ยืด ลมวารปราณไว้
ได้ สองสามฟื๊ด ค่อดีไม่เป็นไร
หายใจออดได้โล่งเลี่ยน เตียน
บ่นให้ฟังหายใจไม่ค่อยออก
แห๋มบอกมาได้หายใจเข้าเพื่อน
หายใจไม่ออกต้องบอกอย่าแชเชือน
พ่น พ่นไป สาม สีฟืด ยืด ยาดี
หอบไม่ใช่ มันเป็นอะไรก้ไม่รุ้
หายใจฝืด ติดขัด ทีที่ต้นหนาว
หายไป ต้นตอ ขอค้นหา
นึกได้สิ เกษรของน้องดอกไม้
ทำพิษให้รักล้นจนหมดท่า
หายใจไม่เข้าไม่ออกเพระขัดใจ
ดอกไม้งามมีพิพิชิตขิลิตไว้
ต้องจบเกมกันที่ พ่ายแพ้เธอ...........
30 พฤศจิกายน 2547 15:30 น.
ดาหลา & ปะการัง
แต่ละวัน
ทำไร...ใครไม่รู้
แต่ละวัน
ทำไร .........ใจเรารู้
แต่ละวัน
หน้าที่มี.........มีอยู่
แต่ละวัน
รับผิดชอบและชั่วดี....
แต่ละวัน
ไม่จุ้น ไม่วุ่ยวาย
แต่ละวัน
ไม่ก้าวก่ายไม่ทำร้าย
แต่ละวัน
พูดตามคิด ไม่บิดเบือน
แต่ละวัน
ทำจริงๆๆไม่ปลิ้นปล้อน
แต่ละวัน
เป็นฉันอยู่
แต่ละวัน
งานคือชีวิตที่ติดอยู่
แต่ละวัน
เล่นกับงาน งานและเล่น
แต่ละวัน
ไม่เบื่อเล่นและงาน
แต่ละวัน
ที่เริ่มเบื่อ..........ก็........
เปื่อย......ป่วยนี่แหละ
ดาหลา & ปะการัง
ดาหลา & ปะการัง ..........เมายา ลืมล๊อกอิน อ่ะค่า.........
29 พฤศจิกายน 2547 14:51 น.
ดาหลา & ปะการัง
หนาวหนาว ห่อกาย ดูคล้ายเหงา
หนาวหนาว ป้าวไม่ใช่ ไข้ใจ
หนาวหนาว ขอบตา ร้อนไหม
ผ่าว ผ่าว พิษไข้ มาปะทุ
หนาวร้อน ร้อนหนาว จับหัวใจ
ปากแดงไหน คอแห้งผาก หนาวรุก
พิษไข้ ระอุออน แก้มแดงสุข
เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว ร้าวกาย
คอแห้ง เจ๊บจังกลืน ไม่ไหว
เจ๊บแสบ แห้งในคอ หมอขอขยาย
ตรวจลำคอ แดงแจ๋ ขอยาป้าย
ลำคอ ตรวจ ให้ลึก ถึงด้านใน
หายใจฝืด อึออัด คัดจมูก
หายใจไม่โล่ง ติดติดขัด อยู่ใย
พ่นยาแล้วก้อแล้ว หาดีไม่
หมอจ๋า หมอ ช่วยที แย่แล้ว........
เจ๊บอีกที ฉีดยา ฉันอีกแล้ว
ไม่เอา นะหมอ เห็นเข็มใจแป๋ว
ขอยากิน ดีกว่า สัญญาแน่ว
จะกินยาตาม คำสั่ง แต่โดยดี.......
ไม่ได้ครับ เป็นมาก เดี่ญวไม่หาย
ต้องฉีดยา ครบเข็ม จึงจะหายที
แล้วคนดีจะหายไข้ ตัวร้อนจี๋
เชื่อหมอนะ มาคนดี มาฉีดยา..........
28 พฤศจิกายน 2547 17:27 น.
ดาหลา & ปะการัง
คำว่าว้าเหว่.........มันใช่ความหมายเดียวกันกับเหงาไหม
ไม่รู้สินะ..........
อย่าไปหา ให้ปวดหัวเล่น ๆ เลย
ถ้า...............
ในวันหนึ่ง.......หากรู้สึกว่าหม่นหมองร้องให้อยู่ในใจ
ลองหลับตาซิ...........
นึกให้ดี.......เราว่างเปล่ามากไปไหม ?
เหงาจากอะไร..........หม่นหมองเพราะอะไร
ปัจจัยมากมีไม่ว่าจะ บรรยากาศ ฝนฟ้า กาลเวลา
หรือแม้แต่คน..................
อย่าอยู่เพียงลำพังกับตัวเอง.........
แต่.............
หากว่าจำเป็นที่จะต้องอยู่กับความเหงานั้นเพียงลำพัง
ลองหันไปทำอะไร ๆ ใหม่ ๆ ทำ ถ้า ไม่เคยหาดอกไม้ ปักแจกัน
หาดอกสวย ๆ ปักแจกันดู
มองหาความสดชื่นจากดอกไม้ เสียงเพลง ฟังดู
ให้ชีวิตมันรื่นรมย์..................จิตใจจะสงบสุข...........
เพราะว่าชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับใคร ๆ อื่น
หากเราตั้งความสุขไว้กับคนอื่น เสมอ ๆ ๆ
ดูเหมือนว่า..............จะเป็นทุกข์ได้อยู่เนือง ๆ ๆ
ในเวลาที่ไม่มีใครสักคน..................
ดาหลา & ปะการัง
๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๔๗
28 พฤศจิกายน 2547 14:23 น.
ดาหลา & ปะการัง
วันนี้ เหมือนกับทุก ๆ วันของฉัน
ในห้อง แคบ ๆ แห่งนี้ ฉันนั่ง อยู่หน้าจอ สี่เหลี่ยม
นั่งอยู่ในห้อง ที่ มีเพลง เบาๆ บรรยากาศ เหงาได้ที่เลยเทีแหละ
มีเสียงเคาะ แป้นของฉัน แกรีก ๆ ๆ ไม่มีสายตาของใคร มีแต่สายตาของฉัน มีแต่ โสตของฉันที่ เงี่ยฟัง สรรพสิ่งที่อยู้รอบกาย
รอบ ๆ ๆห้อง มีแต่ความเงียบ และว่างเปล่า .........
เวลานี้ ฉันคิดถึงเค้า คิดถึงมาก จนรู้สึกได้ว่า ได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง คุยกับความคิดของฉันเอง
ฉัยจะต้องไม่ขี้แยอีก ฉันสัญญากับตัวเองแล้วไง ว่าเราจะไม่พัฒนา ความรู้สึก ให้ลึกและลึกลงไป จนเกินเยียวยา
ฉันต้องเข้มแข็ง........พยายามแล้วที่จะไม่ร้องไห้
หลังจาก เที่ยงคืนของเมื่อวาน
คำพูดของเธอ ที่บอกว่า ......
จากไปแบบไม่เบื่อ.........ยังคงมีฉันอยู่ในห้วงของความคิดถึงเสมอ.......
เค้าจะยังอยู่ ข้างๆๆ ฉันตลอดไป
เราอยู่ในใจของกันและกันเสมอ-----
..ในวันนี้...วันที่ฉันไม่อาจปฏิเสธได้เลย ว่า ........
นับแต่เธอเดินเข้ามาในชีวิตฉัน.......
ความอบอุ่นที่ก่อตัว อย่างเงียบ ๆ
ความอบอุ่นในความทรงจำให้ระลึกถึง
ไร้การสัมผัส.........ใด ใด
มันเป็นความเลือนลางที่สามารถสัมผัสได้.....จากความว่างเปล่าที่ฉันจินตนาการได้จาก ความรู้สึกของตัวเอง
แต่มันก้อบอุ่น มากมาย.........
รับรู้ทุกอย่างที่เคยบอกว่าจะไม่ถาม...........
รับรู้ สถานะที่ควรเป็นและควรอยู่.........
วันนี้........ขอร้องไห้อีกสักครั้ง..........
หลังจากที่ไม่มีน้ำตาแห่งความปวดร้าวมานาน
ร้องให้ทำไม.........
ฉันก้ยังไม่แน่ใจเลยว่า ร้องให้เพระ เสียใจ
เพราะ ทุกข์ใจ หรือเพราะ คิดถึง เงา ไกล เท่านั้นหรือ
ยามนี้ ไกล เกินฝัน ไกลเกินเอื้อม.........
แต่ห่างไกลอย่างนี้.....
ให้คิดถึงเธอเงียบๆคงไม่ไหว
.............................................................
ยังคง เป็น หนึ่งของหัวใจและ ขอบคุณ
อีกมากมายที่ ต่อ เติม เต็ม ให้หัวใจที่แห้งแล้ง ให้ได้ ชุ่มฉ่ำ อบอวล
คิดถึงและขอบคุณเสมอ .........
....................................................Sweet.....Home....
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
785
