12 ตุลาคม 2547 10:30 น.
ดาหลา & ปะการัง
เป็นเรื่องยาก จะหักใจ ไ ม่ให้คิด
ความหลังติด ตรึงใจ ให้เศร้าเหงา
แม้นนานเนาว์ ใจเฝ้า ไม่บรรเทา
ร่องรอยเก่า คอยย้ำ สุดรำพัน
เพราะว่ารัก ยังติดตรึง ถึงเธออยู่
ด้วยเพียงผู้ ห่างไกล ไกลเกินเห็น
จิตวิญญาณ พันผูก ทุกเช้าเย็น
ยังคงห่วง หวงคนดี พี่เสมอ
ในราตรี วันนี้ ฟ้า มืดมิด
ด้วยดวงจิต หัวใจให้ ห่วงหาและอาทร
ภาพวันเก่า เฝ้าจดจำ ฝังใจให้อาวรณ์
เหมือนเจ้าทำ ให้ร้าวรอน ทอดถอนใจ
เหงาเหงา หัวใจ ที่สุดของชีวิต
เพราะมัวแต่คิด ถึงเธอ จนใจหวั่นไหว
อยากให้รู้ สักนิด คิดอย่างไร
อยากให้ใจ สองดวง สมหวังดังใจจินต์
ดวงดารา แต่งแต้ม ห้าคืนนี้
ดวงฤดี แสนจะเหงา และเฝ้าคอย
เหม่อมองจันทรา นัยน์ตาพร่า น้ำตาพลอย
ให้ใจล่อย ลองไปไกล ให้ถึงเธอ......
ดาหลา & ปะการัง
12-10-2004
11 ตุลาคม 2547 15:09 น.
ดาหลา & ปะการัง
บ่ายสองนั่งจ้อง จอสี่เหลี่ยม
บ่ายสองสิบสาม ง๋มห๋าแก้วกาแฟเก่า
ง๋มไปง๋มมา ป๊ะแก้วงามในหลืบเจ้า
แบบว่าหลืบก่อหลืบจ่างมันเต๊อะ
ได๋แก้วแล้วส่องหาน้ำฮ้อนน๊อ
หิวแล้วเจ้ากาแฟคั่ว บะมีเอานี่ก่อน
ขอซักจ้อนเนสกาแฟแม่หละอ่อน
ป้อไค๋หลับจับใจ๋น๊อแม่น๊อ
โฮ๊ะ น้ำบะฮ้อนฟั๊งชงกาแฟ
มันบะลำแต๊บะลำว่านี่แม่มัน
เอากาแฟค้างปี๋ มาแก๋งกัน
มันบะลำแถมสาบเยี่ยว แมงสาบโต๊ย
แม่มันฟังแล้วผ่อหน้าป้อหละอ่อน
ไหนไหน๋เอามาจิมหน้อยลอ
ไหนอี่แก้วมันว่ากาแฟใหม่หน้าหม้อ
มันว่าตึงบดคั่ว มาใหม่เมื่อตะเจ้า
เอามานี่แม่จะไปถามมันบ้านอี่แก้ว
ว่าแล้ว เตี่ยวจ่างซินวิ่น วิ่นไป
ถามอี่แก้วฮื้อฮู้กำว่าจะได
กาแฟมันสาบเยี่ยวแมงสาบได้จะได
ถึงหน้าฮ้านอี่แก้วแม่เอิ้นถาม
อี่แก้วงามน้องกาแฟอันตะเจ้า
มึงคั่วคนเดียวตะวากะตะวา
มันเหม็นเยี่ยวแมงสาบปู้ดาบโวย
คำแก้ว เอิไว่กาแฟคั่วตะวาบนตะเจ้า
อี่ปี้ว่ามันสาบแต้กาเอามาแล่
เอามาฮื้อเจ้า แลกเอไปใหม่แน่
จะได้ขายคัวแหม่ใหม่ในวันหน้า
แม่หละอ่อนดีใจ๋ได้กาแฟใหม่
เดินไปบ้านเอินถามอ้ายดาบกินแห๋มก่อ
เจ้าได้มาอันใหม่ลองผ่อลอ
กิ๋นของฟรีของอีแก้ว ท่าจะลำ
เอิ้นจาดเมินเยี๊ยหยั๋งมันดักแส๊บ
ลักหย่องๆๆขึ้นส่องที่จานฮ่อม
หันอ้ายดาบไหวไล่ๆ วื๊ด วื๊ด
ได้กะเอ๋อ ป้อมันขนฝืด ฝืด .........
ปล. ลองเอากำเมือง มาเขียนเล่นเว่าไค๋หลับขะหน๋าด
ง่วง มาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
11 ตุลาคม 2547 13:36 น.
ดาหลา & ปะการัง
ดิดถึง จนไม่รู้จะ เก็บ ๆ คำนี้ไว้ ตรงไหน
คิดถึงและคิด ถึง
นานแล้ว ที่เราไม่เจอกัน เกือบ ปีแล้วสินะ
ที่ห่างเหิน และเหินห่าง
คิดถึงจึงคิดว่าจะ ดั้นด้นไป หา ผ่านน้ำ ทะเล เร่ รอ่นไป
ให้ หายคิดถึง ........
เธอ ทำไรอยู่นะ ..........เวลานี้
อยากไป นั่ง มองหน้า มอง ให้เต็มตา ให้ หายคิดถึง
แต่ เธอรู้ไหม ว่า ใจ ยัง ส่งไป จาก ขอบ ฟ้า นี้ ไป ถึงริมทะเล นั้น
ความฝันที่เคย มี ยังคงอยู่คู่กัน นะ ตามที่เธอ สัญญา มา มันยังก้องในหูฉัน
จะรอ และรอ วันที่ได้พบและเจอกัน
ไม่นาน นะ รอ นะคนดี ที่รัก ของฉัน
อย่าบ่น ว่าเพ้อ ฝัน ขอเป็นวันที่ คลายเศร้า ด้วย สิ่งที่อยากทำ
แบบว่ามันคิดถึง อ่ะ
ดาหลา & ปะการัง
11 ตุลาคม 2547 10:28 น.
ดาหลา & ปะการัง
วันเกิด.....เธอ
จวนจวนแล้ววันเกิดคนดีที่รักฉัน
สิบเอ็ดวัน ที่เฝ้ารอ
หาอะไรให้คนดีในปีนี้หนอ
ฉันมองหาของขัวญเธอ เสมอ มา
มอง.......
ของขัวญใดหาให้ฉันไม่รู้
จะลองดูถูกปีนี้ใจหรือไม่นะ
ด้อม ๆ มอง จ้องนาฬิกาหรือว่าจะ
หาเสื้อ สวยสักตัว เธอ สวมมัน
เคย........
เคยถามคนเธอคนดีเมื่อวันก่อน
พ่อออดอ้อนมาแม่ยาหยี
ไม่ต้องสิ่งใดๆๆนอกจากแม่คนดี
มาให้หอมสักที พี่พอใจ
ตอบ.........
ตอบคำถามไปแล้ว ว่าไม่ได้
จากเชียงใหม่เดินทางไป 700กว่า
เดินทางไกลจาก กทมอีกมากนา
กว่าจะถึงพังงา ท่าถอดใจ
แต่...........
แต่คนดีพี่อ้อนมาตามสาย
พี่ส่งตั๋วให้คนดียาหยีดีไหมจ๊ะ
แล้วมามะคนดีบินลัดฟ้ามาหานะ
จะพา ท่องทะเลที่แสนสวย
จะ..........
จะพาชมนกหนูตะปูเขา
จะมีเราเคียงคู่อยู่ไม่หนีห่าง
จะมีเรา สองประคองรักไม่จาง
จะมีกันและกันชั่วฟ้าดินสลาย
วันนี้
วันนี้เธอรู้ไหม ใครคิดถึง
วันนี้จึงร่ายกลอนทอดถอนใจ
คิดถึงคิดถึงเธอคนดีที่แสนไกล
ขอรักนี้เคียงคู่ อยู่ไม่ห่าง
ว่าแล้ว..........
ตัดสินใจจะไปหา
เพราะ ห่างสายตามานานเนิ่น
ว่าแล้วจองตั๋ว เดินทางให้เพลิดเพลิน
จะไปกอดสักให้สมที่รอคอย...........
ดาหลา &ปะการัง
11-10-2004
10 ตุลาคม 2547 09:26 น.
ดาหลา & ปะการัง
ลีลาวดี ชื่อศรีสง่า น่ามองนัก
นึกหลงรักงามงอนอ่อนระโหย
สีชมพูขาวแซมแดง งามไม่โรย
เหลือง อบอวลนวลตา ยามจ้องมอง
พี่ประคองตระกอดกอดแม่เจ้า
แม่ช่างเย้ายวยใจให้หวลรำพึงคนึงถึง
เจ้าจำปาลาวสาวสวยงามติดตรึง
นึกไม่ถึงดอกเดี่ยวไหง หลากหลายนาม
จำปาลาวชื่อเก่าที่เล่าขาน
ห้ากลีบบานท้าวว่าเรื่องน่าทุกข์
จำไม่ได้ดอกนะว่าอะไรแต่ไร้สุข
จึงห้ามหนอ ห้ามปลูกไว้ ในชายคา
เหตุกิ่งกานใบ กานกิ่งไม่ใหญ่นัก
จึงไม่จักแข็งแรงเท่าทานน้ำหนักไหว
เด็กๆๆมักปีนป่ายกิ่งเจ้าไม่เข้าใจ
กิ่งอ่อนไหวไม่ทานทนแม้แรงลม
มองขึ้นฟ้าเห็นจำปาลาว ไหวไหวที่ท้ายเครื่อง
เค้าว่าเรื่องสายบินหนึ่งนำไป ประดับไว้
เป็นสัญญาลักษณ์ของกิจการเรื่องรำไพ
การบินไทยเลืองลื่อ เหนือน่านฟ้า
จำไม่ได้ว่า ใครตั้งชื่อใหม่ให้
แต่จำได้ เดิมเดิมลันทมเค้าแซมผม
ไม้ไทย ๆ งามแท้แม้นไร้กลินหอมให้ชื่นชม
แต่แซมผมแล้วเจ้างามบาดลึกฉึกหัวใจ
ใครต่อใครไหลหลงแม่โฉมเจ้า
สีแดงขาวชมพู ลาวร้าวใจนัก
ไม่กลิ่นหอมแต่อยากดอมดมแม่ดอกรัก
งามแท้ แท้แม่ยาหยี......ลีลาวดี
ดาหลา& ปะการัง
10-10-2004
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
741
