30 ตุลาคม 2547 14:15 น.
ดาหลา & ปะการัง
หลายวันแล้วนอนซมแซ่ว
หลายวันแล้วเรี่ยวแรงน้อยถอย
หลายวันแล้ว มองไปไหนไร้ร่องรอย
หลายวันแล้วคอยและคอย
มองฟ้าถามฟ้าว่าเห็นไหม
มองฟ้าเห็นดาวคอยถามข่าว
มองฟ้าหาคำตอบที่ฝากถาม
ว่ายามนี้พี่คนดี น้องอยู่ที่ไหน
เจ็ดสิบกว่าจังหวัดของเมืองไทย
เดินทางไกลไปแล้วไม่เอื้อนบอก
พี่ชายคนดี จำได้ไหมปีนต้นดอก
จำปีที่หน้าบ้าน พลัดตกร้าน
แข้งขาเดี๊ยงเคี๊ยงไปหลายวัน
จำได้ไหมคุณย่าตีคนดีพี่ชายน้อง
เพราะย่าว่าพี่คนดีชี้ชวนร้อง
ถ้าน้องได้คล้องจำปีดอกนี้จาห้อมหอม
ย่าบอกน้องน้อยเจ้าไม่ผิด
พี่เจ้าติดซนขวยขวายเล่นป่ายปีน
ซนเพียงตนพอ ยังชวนน้องเสียจนชิน
ซนเป็นลิง ที่งพี่ชายและน้องสาว
จำวันเก่า ๆ ของเราได้ไหมพี่
พี่คนดีแอบกินหน๋มของคุณย่า
ที่ท่านซื้อมาจากร้านป้าพา
จะเอามา ใส่บาตร เช้าเข้าพรรษา
แล้วผลเป็นไงพี่ชายจ๋า
ไม้เรียววาดลงตูดเสียงใหญ่ดังป๊าบ
เสียงน่าเกลียดเน๊อะนั่นมันกระดาษ
ปิดตูดอยู่ในกุงเกง กันเหนียวไง
แต่คุณย่ารู้แกว ซะแร้วพี่
บอกคนดีเอากระดาษออกไปที
ย่าตีไม่ค่อยถนัด น้ำหนักไม้ดี
เอาพอได้เรียวแดง ตูดพี่เรา น้ำตาคลอ
เฮ่อ จะเขียนไป อีกทั้ง วันคงไม่จบ
เพราะว่า นั่งนอนคิดถึง อดีตกรีดรำพึง
พี่จ๋าพี่ กลับมานะพี่คนดีน้องคิดถึง
กลับมานะ ลูกหลานคิดถึง ลุงขอตังหน่อย....
จบแบบ ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แบบว่าคิดถึง พี่ที่รัก แหละ
หลานๆๆคิดถึงกระเป๋าตังลุง ค่ะ
30 ตุลาคม 2547 11:56 น.
ดาหลา & ปะการัง
เก้าสิบวัน ไม่ใช้มัน ก็อยู่ได้
แต่พอออกพรรษา เฮฮาพาดื่มกัน
ดื่มได้ไม่ว่า หาก รู้แค่ไหนมัน
จะทำให้ขาดสติ ไร้ครองตน
เห็นข่าว วานนี้ขำ มากเหลือ
ชายหนึ่งเคย งดเว้นซึ่งสุรา เมรัย
กินแล้ว กินขีดจำกัด มักจังรัย
ทำการก่อวิวาท ประมาท กัน
ชายนั้นต่อ ว่าตำรวจที่ เขาตรวจ
วันนี้ผมดื่ม นิดหน่อยพอครึ้มใจ
คุณพี่ตั้ง ด่านตรวจจับผมทำไม
ผมไม่เมานะไม่เมา ยืนยันได้
คุณตำรวจ จับผมด้วย เหตุอะไรเล่า
ไม่ได้ชน ไม่แซงปาด วาดลวดลาย
ไม่ทำร้ายผู้ใด ใด ที่เดินอยู่ข้างทาง
อย่างนี้จับผม ผมผิดเรื่องอะไร
จับสิครับคุณขับรถเร็วเกิน 170
ขอตำหนิ คุณดื่ม สุรา เกินลิมิตจน
ขับขี่ผิดกฎหมายจารจรท้องถนน
จึงขอจับเอาไว้ก่อนเพื่อแก้ไข
ให้คุณส่างเมาก่อนจึงค่อยไป
ยังมาแย้งว่าเมาไม่ก็ไม่ต้องจับ
เพราะพี่จับผม ไม่เกินขีดจำกัด
เออขอกักคุรไว้ก่อนป้องภัยให้ตัวคุณ
เออ สุรา เมรัย ก็รู้ มันไม่ดี
ก็ยังมีคนดื่มกัน บรรลัยไหม
คงไม่เกิดอะไร ถ้าไม่ขับชนใคร
เสียชีวิตดับจิตคนข้างถนน
นี่เค้าเรียกว่ น้ำเปลี่ยนนิสัย
ก่อนดื่มไป เงียบขรึม น่าสงสัย
แต่พอกรึมเข้าปาก ปากมากปากไว
กวนตีนใครมั่งไม่รุ้ กูได้ยิน
ไม่อยนิยม เท่าคนเช่นนี้
เป็นแบบอย่าง ให้เด้กรุ่นใหม่ ที่ไม่ดี
เห็นตำตา ไม่เท่าไร ใช้ให้ไปซื้อที
เด้ก เรียนรู้แบบนี้จะอย่างไร ให้เจริญ
สั่งให้ซื้อ บุหรี่ วิ่งจี๋ ที่ป้าเม้า
เพราะได้รับอัตรา ค่าทิป ดี เร็วรี่
ได้มันนี่เอาไว้ซื้อ สิ่งของต้องตามมี
ไม่อยากให้พ่อแม่กระทำเป็นตัวอย่าง
แบบอย่างเลวดี ที่มีเห็น
ใช้ลุกซื้อสุรายาเมา เข้าลุกตา
สองหูได้รับรู้ สิ่งมึนเมา ไม่นำพา
ขอวอนพ่อแม่พี่น้องปกป้องเอย
29 ตุลาคม 2547 16:46 น.
ดาหลา & ปะการัง
ปวด หัว ตัวร้อน
อยากอ้อนให้อยู่ใกล้
อยากให้ พี่คอยตามใจ
อยู่ใกล้ใกล้ คอยเอาใจ
เมือยขบ ไปทั่วตัว
ตอบแบบมั่ว ๆ ว่ายากินแล้ว
ไม่ชอบกินยา เห็นแล้วต้องรีบแจว
แต่นอนแซ่ว กับเตียงไร้เรี่ยวแรง
พี่บอกจะต้มข้าวปลาจะหาให้
กินเข้าไป เรี่ยวแรงจะกลับมา
ขอร้องนะคนดีกินนะข้าวปลา
นะแก้วตาคนดี๊คนดี ของพี่
ไม่กินข้าว แล้วพี่จะทำโทษ
พี่จะโกรธ คนดีแม่ยาหยี
จะหนีไป ให้ไกลไม่ดูดี
ปล่อยใจเจ๊บปางตายไร้คนดู
นะนะนะคนดีกินเสียหน่อย
รึให้ป้อนสักสามคำจะได้ไหม
หายแล้วจะพาเจ้าออกก้าวไป
เที่ยวชมไพรสวนสนุก สุขใจ
เมื่อยอีกแล้วพี่จ๋าปวดขาหล่ะ
เอาซิจ๊ะพี่นวดให้จะได้หาย
กินยาก่อน บีบแล้วก็จะคลาย
หายปวดเมื่อย ทั้งหมดมวล
พี่ชายเราเขาน่ารักแบบนี้แหละ
ก้เพราะมีกันเพียงสองประคองขัวญ
ขาดญาติมิตร คอยดูอุ้มชูกัน
จึงรักกันกลมเกลี้ยงหล่อเลี้ยงใจ
จะหาใครดีเหมือนพี่ นี้มีไม่
ยามเจ๊บไข้ ได้พี่คนนี้ดีที่สุด
ทั้งขู่ปลอบใจให้หายทุกข์
จากโรคาพญาภัยทั้งหมดมวล
ป่วยครานี้ ไม่มีพี่ยาคอยเฝ่าไข้
เจ๊บหัวใจถูกทำร้ายกลายเป็นหนอง
จะทำอย่างไรเล่า ครานี้ น้ำตานอง
เจ๊บปางปวดร้าว โอพี่จ๋า อยู่ไหนเอย
คิดถึง....พี่ชายที่รักพี่ชายที่รักที่สุด เวลานี้อยู่ที่ไหนนะ
เจ๊บไข้ไร้คนดุแลนะ....รู้รึเปล่า......
28 ตุลาคม 2547 17:44 น.
ดาหลา & ปะการัง
เกิดอะไร กับฉันวันนี้ ไมคิดถึง
เกิดคำนึง ถึงคุณได้เต็มที่
แล้วเที่ยง กว่าไม่โทรมานิ
แล้วจะห่วงดี หรือเปล่าเรา
ดูซิจะรู้ไหมว่าใครคอย
บ่ายคล้อย ข้อยอยากงอน
ได้แต่ง้ำเง้างอนงอด
อดใจรอไป ถึงเที่ยงคืน
เออ สิน่า ว่าทำไม มันหงิดหงิด
เพราะว่าพิษคนไกลไม่โทรนี่
กิกิ ทำเป็นหงิด ไม่โทรคงยุ่งจิ
อย่างอนเค้าเลยหนอ คนขี้งอน
เค้าคงยุ่ง หรือไม่ก้ไม่ว่าง
อย่าทำตัวน่ารำคาญจนเค้าเบื่อ
จงอยู่อย่างที่เป็นและจงเชื่อ
ว่าคงอยู่ ใกล้ คอยมองมา
มาละเมอเพ้อไปได้เวลาบ่าย
เริ่มค่อยคลายพิษที่คิดถึงจ๊ะ
ที่คิดถึงใครที่ไหนก้ไม่รู้นะ
อายอ้ายอายบอกได้ไงเรา
คิคิ งอนชาวบ้าน ไป เรื่อยเปื่อย คิคิ
งอน..ชาวบ้านเล่น ๆ
28 ตุลาคม 2547 12:36 น.
ดาหลา & ปะการัง
อนิจจา ฆ่า ฟัน เหมือนหั่นผัก
ไม่คิดรัก กันเลยรึ ผ่องพี่น้อง
คิดเพียงแบ่งแย่งแยกครอบครอง
เพื่อ เหตุผลใด ไม่ชัดเจน
เปิดทีวีมีแต่ข่าว หลายศพ
พบจุดจบไร้อากาศขาดใจ
เห็นถาพเหล่านั้นเศร้าไหม
มองไป ลึกใจเราก้เศร้าหมอง
ทำไมต้องจองจำทำกับคน
รึฮึดฮัดขัดใจใครประท้วง
มาประท้วง แล้วรู้ถึงผลพวง
บางไหม ใครรู้ อยู่ไหน คำตอบ
นั่งดูข่าว หลายวัน ไม่เข้าใจ
สร้างทำไม สถานะการ์ณ รึจริง
ข่าวว่า การเมือง ครอบงำสิง
อยากรู้ตายไป ได้อะไรติดมือมั่ง
มุ่งเข่นฆ่า ตัดตอนชีวิตบริสุทธิ์
ขอสาปสุด สุด หัวใจเท่าที่ได้
ขอให้ อ้ายอีที่สั่ง ทำไว้
ตกนรก หมกไหม้ไม่ผุดเกิด
ข่าวตายภาคใต้ดังไปทั่วโลก
เขาโจทย์ขาน ประนามการกระทำ
ไร้มนุษยธรรมบนความโหดย้ำ
กระทำยิ่งเดรัชฉาน มาร
ใคร อ้ายอีคนไหนที่ไผ่แยก
กลับหลังแหกตาตาดูผู้ไม่ผิด
ต้องถูกปลิดจิต สังเวยด้วยชีวิต
ไรสาระการตาย ครานี้ ที่ บ้านเมืองเรา
อยากให้ผู้ถูกปลิดจิตไปนั้น
เป็นญาติพี่น้องมัน ผู้ใดที่ส่งการไว้
คงได้รู้สึกสำนึกถึงใครเสียใจ
พ่อแม่ลูกเมียเขา ต้องเข้าใจ
ไม่เข้าใจเมืองไทย ไม่ดีตรงไหน
จึงอยากแยก แบ่งไป ทำไมคน
เอกเทศ ตั้งตัวได้ รวยล้นพ้น
แต่ไร้ที่พึง พักพิงอิงแหล่งใจ
ผู้ ประท้วงก็นะ ไม่เข้าใจ
ประท้วงไปทำไม ให้เสียเวลา
ถุกจ้างวานด้วยอะไร ไม ไม่คิดว่า
เจ้าจะตายขาด ชีวิตเดินผิดทาง
อยากรู้จริงรู้จัก ประท้วงนี้
รู้จริงดีแท้แค่ไหน สิ่งร้องขอ
เพื่ออะไร ยังไม่ขอกูไปพอ
รู้ไหม รอความายทุกเวลา และนาที
คราบน้ำตา พ่อแม่แลพี่น้อง
คลอหน้า นองน้ำตา รินไหล
เหมือนใจจะขาด พลัดพรากจากไกล
แล้ว จะอยู่อย่างไรไร้เงาเธอ
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
1129
