1 ตุลาคม 2547 16:41 น.
ดาหลา & ปะการัง
หลิว ลู่ ลม
โลกใบเล็กๆๆ ใบนี้.มีหลากหลายชีวิตที่ดิ้นรน
เลือก หา ไขว่คว้า สิ่งที่ดีดีของชีวิต
ต่าง มุ่งมั่น ในสิ่งที่ตนเลือก
ธรรมชาติของคนเรา
ไม่แตกต่างกันเท่าไหรนัก
มองปลายสน กิ่งไผ่ที่ลู่ลม
อ่อนไหว ตามแรงลม เป่า
คงเหมือนกับความอ่อนหวาน
ของความรัก ที่ จรรโลง ชีวิต
คนแต่ละคน ย่อมถูกสอนใจด้วยใจของแต่ละคน
แต่จะสอนให้อยู่ร่วมกับคนอื่น อย่างไร
สร้างความรัก สมัครสมานอย่างไร
ให้ก่อเกิด ความแช่มชื่น และอยู่ในโลกแห่งนี้
ได้อย่างมีความสุขได้นั้น
เราจำเป็นที่จะต้องเรียนรู้ และรู้จัก ตัวเอง
รู้จักที่จะมองผู้อื่น พัฒนาตัวเอง
และเรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่เยี่ยง ต้นหลิวและไผ่ที่ลู่ลม
1 ตุลาคม 2547 16:10 น.
ดาหลา & ปะการัง
ในความเป็นคน คนหนึ่ง
อย่าคิดว่าเป็นคนพร่ำเพ้อ ละเมอ
ในความเป็นคน ไม่แตกต่าง
ในความรู้สึกเหล่านี้.
พร่ำเพ้อละเมอควร แต่ พอ สมควร
อยู่ในโลกความจริงและความฝัน
โลกของความฝัน มักหวานหอม เสมอ
แต่ ในโลกความเป็นจริง มีครบ ทุก รูปแบบ
มีเสือ สิงห์ กระทิง แรด สารพัดจะมี
แต่ก็ นะ.ต่างคน ต่างมีโลก ส่วนตัว
ต่างมีความ เป็นตัวตน ของแต่ละคน
ชีวิตแต่ละชีวิต ไม่เกี่ยวข้องกัน
ต่างคนต่างเดินบนทางที่ มีผู้กำหนด ไว้
แต่ อยู่ ในขอบเขต ไม่ก้าวก่าย ซึ่งกันและกัน
เพราะชีวิตมิได้เป็นของใครผู้ ใด นอกจากตัวเอง
มาสร้างความฝันของตัวเอง
แล้วจุดความ ฝันที่มีอยู่ ให้เป็นความจริงดีกว่า
ชีวิตแต่ละวัน
ฉันมี เวลา มากมาย ที่จะคิด ค้นหา
นับตั้งแต่ลืมตา แต่เช้า ของทุกๆ วัน
มีเรื่อง มากมาย ที่ต้องขบคิด
คิดเรื่องงาน ก็ ทำไป ตามหน้าที่ที่มีอยู่
จวบจนกระทั่ง ถึงเวลาบ่ายคล้อย
จนถึงพลบค่ำ ตะวันหลับขอบฟ้าไปแล้ว
ท้องฟ้าก็เริ่ม เป็นสีดำ
เป็นสีอมตะ สี แห่งนิจ นิรันดรN
คิดถึงเธอทุกครั้งที่ ว่าง
คิดถึง.ที่ที่ เราเคยไป ด้วยกัน
เคยกินข้าว ด้วยกัน ซื้อ ของเดินเล่น
หัวใจในวันนี้ ยังระบาย ความคิดถึงเธอ อยู่เสมอ ๆ
และคิดว่าถ้าหัวใจมันมีปีกได้จริงๆจะบินไป หา
บินใบอยู่ ข้าง ๆ ๆ หัวใจเธอ
เขียนไดอารี ถึงเธอ ก่อนนอนเสมอ
บอกเธอว่า * เธอเป็นคนที่ ฉันคิดถึง
ความรักและความคิดถึง
เปรียบเหมือน เหรียญ ที่ หยอดกระปุก
เป็นความสุขอย่างหนึ่ง ของการที่ได้รัก
และได้เป็นคนที่ถูกรัก.
1 ตุลาคม 2547 15:49 น.
ดาหลา & ปะการัง
จิงมะ.... เวลาที่ สงสัย ในความรู้สึกของตัวเอง
ว่า..........เรื่องของความรัก
ของตัวเองเป็นแบบไหน บางครั้งรอได้
บางครั้งรอไม่ได้ ต้องเดี๋ยวนี้.....หรือรอต่อไปจนกระทั่งกลายเป็น
พรุ่งนี้ก็สายเกินไป บ้างหรือเปล่า
ถ้า เกิดสงสัยตัวเอง
ให้หาเวลาสำรวจจิตใจตัวเอง
ให้เวลาที่จะทดสอบและ ตรวจสอบใจตัวเองบ้าง
อย่าให้เวลามันพาให้ หลุดลอยไป
จนไกลสุดเอื้อม............และไม่สามารถที่จะไขว่คว้ามาได้
หากรักใครสักคน
จงมีความกล้าที่จะบอกและกล้าที่จะแสดงออกให้
เค้ารู้วา มีควารู้สึกอย่างไรกับคนคนนั้น
แต่ถ้าเค้าไม่รักเรา และ มีให้แค่ความเป็นเพื่อน
เท่าน้น ? ............
จงเก็บความรู้สึกที่ดี ดี ไว่เป็นความทรงจำที่ดีไว้
เก็บเป็นความสุขกับหัวใจ.........
และปล่อยให้เค้ามีความสุขกับคนที่เค้ารักต่อไป
ปล่อยให้เค้าอยู่ กับคนที่เค้าอยากอยู่..........
ดีใจที่เค้ามีความสุข..........
ดีซะอีก ที่ยังได้ลิ้มรสของความสุขที่ไม่สมหวัง
สักครั้งหนึ่งในชีวิต
1 ตุลาคม 2547 09:11 น.
ดาหลา & ปะการัง
อ่อนไหวก็อย่าได้อ่อนแอ
เส้นทางชีวิต มีอะไรมากมาย
เส้นทางนี้ที่ต้องเดินไป มีสิงที่ต้องคิด
ทบทวน ต้องพิจารณา เสมอ ๆ
บางครั้ง นั่งคิด นอนคิด เดินคิด
มองสายน้ำ สายลม ชมจันทร์ ที่ปลายฟ้า
เค้าเคยหยุด พักกันบ้างไหม ? สงสัย
ลมพัดเอื่อย เรื่อยๆ ต้องผิวกาย
นึกว่า สายลมยังมีการหยุดพัดบ้าง
พัดบ้าง หยุดบ้าง
หยุดพักนี่เหนื่อยหรือเปล่า ฉันไม่รู้
เปรียบชีวิตเหมือนสายลม ได้ไหมนะ
ที่ บางช่วง วุ่นวาย สับสน คงไม่ต่างกับ พายุ
ที่สามารถจะ ทำลาย ทุกสิ่งให้ราบเรียบไปในพริบตา
แต่..บางครั้งราบเรียบคล้ายลม รำเพย
อ่อนโยน .นุ่มนวล หอมหวานได้
บางเวลาของชีวิตนั้น
คงเหมือนกับวันคืนที่ ว่างเปล่า และหนาวเหน็บ
จนทำให้ รู้สึกว่า อ่อนไหวไปกับสายลม
โอนอ่อนในความรู้สึก ที่ สามารถ ซึมซับได้
ถึงแม้อ่อนไหวก็อย่าได้อ่อนแอ
อย่าได้รู้สึกแพ้พ่าย กับความรู้สึกของตัวเอง
จงเติม ฝัน และ ความอบอุ่นให้กับตัวเอง
แม้บางครั้ง ..อาจจะไม่มีใครให้ไออุ่นได้
ตัวเราก็สามารถเติม อุ่นไอให้กับใจเราได้
ดาหลา & ปะการัง
1 ตุลาคม 2547 08:07 น.
ดาหลา & ปะการัง
อ ย า ก ลื ม ก ลั บ จำ, อ ย า ก จำ ก ลั บ . . ลื ม
มีบ้างไหมที่คุณรู้สึกอยากลืมใครบางคน
ไม่อยากมีเค้าอยู่ในความทรงจำของคุณ
แน่นอน ความรู้สึกนี้ย่อมเคยเกิดกับทุกคนแน่
แล้วจะมีใครให้คำตอบได้มั้ยว่า
ทำไมต้องลืมเค้า
เค้าไม่มีค่าพอให้เราได้จดจำอะไรเลยหรือ
เวลาที่เรามีความรู้สึกดีๆกับใคร
ช่วงเวลานั้นทุกคนล้วนรู้สึกประทับใจ
และอยากจะจดจำความรู้สึกนี้ไปนานๆ
แต่เมื่อวันใดมีเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องแยกจากกัน
หรือต้องบาดหมางกัน
ยิ่งถ้าเป็นคนที่เคยรักกันด้วยแล้ว
เรากลับคิดว่า
เมื่อไหร่เธอจะออกไปจากความทรงจำของฉันซักที
แล้วความรู้สึกดีที่เคยมีให้กันที่คุณและเค้าเคยได้รับมา
มันก็ไม่มีความหมายต่อหัวใจของคุณเชียวหรือ
ทั้งที่ตอนนั้นคุณเองยังบอกกับตัวเองเลยว่า
อยากจะจดจำความรู้สึกนี้ไปนานๆ
ฉันอยากให้ทุกคนลองมองดูใหม่
ความทรงจำที่ไม่ดี ก็ควรปล่อยมันทิ้งไป
ให้จางหายไปพร้อมกับกาลเวลา
และความทรงจำที่ดี ก็ควรรักษามันไว้
ให้อยู่กับเราตลอดไป เป็นเครื่องเตือนใจเรา
แล้วเราจะรู้สึกว่า ชีวิตนี้มีความหมายมากขึ้น
เพราะครั้งหนึ่งในชีวิต
ก็ยังมีความทรงจำที่ดีกับใครบางคนเหมือนกัน
เมื่อคิดอย่างนี้
คุณก็ไม่ต้องทุกข์ใจกับความพยายามที่จะลืมใครอีกต่อไป
สุดท้ายนี้ก็อยากบอกเพื่อนว่า
อดีตเป็นเหมือนประสบการณ์ชีวิตของเรา
ไม่ควรที่จะลืมมัน ...........แต่อย่าให้อดีต
มาบั่นทอนปัจจุบัน และอนาคตของเรา
เท่านั้นเป็นพอ
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
941
