8 ตุลาคม 2547 16:14 น.
ดาหลา & ปะการัง
ดงดอกเสี้ยว เลี้ยวลด หมดหัวใจ
ดงดอกไม้งามตามถนน
เดินไป ชมไป ไร้นฤมล
ร้างไปไกลห่างแค่เสี้ยว ไม่เหลียวมอง
ขาวขาว พราว พรางเนื้อนวลนาง
ระลายรื่นร้างหัวใจยามเธอเย้ายวน
อยากประคองน้องนางเนื้อนวล
แนบและแอบอิ่งมิ่งสมรประคองนอน
ยามนี้เราสอง น้องนางพี่มีแต่รัก
รักระรวยโรมรินสิ้นทั้งใจ
จะรักน้องแนบอุราแน่แน่วตลอดไป
อยาก ประคองน้องนางเคียงแนบไม่ห่าง
น้องเนื้อนวลชวนพี่นี้ให้ไหลหลง
โอ แม่โฉมยงช่างอ้อ ล้อ อ้อ อ้อนออด
เกรงใจพี่ละละกลายเป็นมอด
แต่ขอกอดคนดีแม่คนงามนามดอกเสี้ยวเอย
8 ตุลาคม 2547 09:38 น.
ดาหลา & ปะการัง
กริ๊ง กริ๊ง เสียงกริ่งดังสองสามครั้ง
สวัสดีค่ะต้องการเรียนสายใคร
หุหุ แสนดีใจหน้าบานเสียงหวานใจ
เหตุไฉนคนดีกริ๊งเบอร์บ้านมา
เสียงคนดีบอกมาตามสายเส้น
บอกว่าเย็นนี้วันคิดถึงเธอคนนี้
บอกอีกที อ้ออ้อนมารักคิดถึงแม่คนดี
อยากไปหาแม่ยาหยีที่เรือนชาน
เราแอบขำนานนาทีจะเซอร์ไพรซ์
นานนาน ทีที่รักจะหวานฉ่ำ
นานนาน ทีจะบอกว่าอยากมาหา
อยากหาพาจับดาวดวงที่ฝันกัน
เมื่อคืนได้ผลดีไม่ต้องมียานอนหลับ
เพราะว่าอิ่มเอมรักตามสายลม
แม้เพียงแค่ ลมปากเป่าเล่าคำชม
ฉันก็เพียงอิ่มใจไร้ความงอน
7 ตุลาคม 2547 09:53 น.
ดาหลา & ปะการัง
อย่า........หาเหตุ เหตุผลว่าทำไม
อย่า........อ้างว่า ผิดหวังไม่อยาก อยู่
อย่า.......อ้างพวก มันนันเป็นศัตรู
อย่า.......อ้างว่ามันเจ๊บ เจ๊บ สุดจะทน
แทนที่.......จะถามถาม.......ตัวเองผิดตรงไหน
แทนที่.......จะถามทำ........อะไรดีดีให้ชีวิต
แทนที่.......จะถามถาม.....ในใจอะไรเป็นแนวคิด
แทนที่.......จะทำทำ.........อะไรแล้วเป็นสุข
ถ้าปล่อยปล่อบ...........ใจให้วุ่นและจุ้นจ้าน
ถ้าปล่อยปล่อย..........ใจฟูมฟายไร้เหตุผล
ถ้าปล่อยปล่อย..........ใจให้มันเตลิดไปไกลผู้คน
ถ้าปล่อยปล่อย..........มันบ้างแล้วจึงดึงกลับมา
มองมองหา.............ความทุกข์บนทางที่ขรุขระ
มองมองถนน..........ขุขระที่ล้มแล้วเจ๊บ
มองมองถนน..........ขรุขระให้ดูเรียบแล้วเก็บ
มองมองถนน..........ให้เรียบง่ายบนความขระขรุ ดู
เริ่ม ...........เริ่มต้น ทำสิ่งที่ดีแต่วันนี้
เริ่ม............สร้างรอยยิ้มละไมบน ใบหน้า
เริ่ม............เพิ่มเติมสายใยความดีที่ตัวเรา
เริ่ม............เสียแต่วันนี้ ไม่คำว่าสายเกิน
6 ตุลาคม 2547 11:34 น.
ดาหลา & ปะการัง
เมื่อคืนแอบมอง ฟ้าและดาว เง้า งอด กัน
เมื่อคืนแอบมองฟ้าพร่ำรำพรรณ
เมื่อคืนฟ้าบอกดาวจ๋าฟ้ารักดาวน้า
เมื่อคืนดาวงอนหน้าง้ำค้อนฟ้า
ปล่อยให้เหงา เศร้าใจเนืองๆ ๆ
ปล่อยให้เงียบเดินเดียวเปลี่ยวอุรา
ปล่อยให้นั่งอิ่มหนำไม่สำราญใจ
ปล่อยให้เศร้าราวรอนทอดถอนใจ
นอนงอนนอนพ้อฟ้าทำไมใจร้ายนัก
นอนร้องให้ เหงาใจเพราะอะไรนะ
นอนเหงาเศร้าไป ไร้เงาเธอ
นอนไม่หลับเพราะคิดแล้วคิด จิตปั่นป่วน
อยากถามคนดีที่รักฉัน
อยากถามอีกสักทีผ่านมา
อยากถามคนดีฉันทำอะไรให้เคืองขุ่น
อยากถาม ถามอีกสักที....จะได้ไหม
หากวันนี้ไม่ดีพอจะขอไป
หากวันนี้ไร้ค่าและความหมาย
หากวันนี้ไม่มีสิ่งใดให้จดจำ
ขอให้ฝันที่ร่วมสร้าง...........มลายไป
5 ตุลาคม 2547 17:14 น.
ดาหลา & ปะการัง
หวั่นใจ หวั่นไหว ต่อ คำว่าความรัก.......
การมีความรัก มันทำให้ โลกนี้ แสนจะสดใส แสนจะโสภา
.... เมื่อเริ่มมีความรัก ...ในเวลาที่ดอกรักเบ่งบาน
ดวงตาที่ เคยมองเห็นทุกอย่างที่ชัเดจน
ในบางครั้งเริ่ม มืด ลง จน บอดสนิท เหมือนคำพังเพย ที่ว่า
ความรัก ทำให้คนตาบอด ไม่เชื่อ ไม่ฟังใคร มองเห็นว่าดีที่สุด
ซึ่ง มันก็เป็นความจริง ซะด้วย........ใช่ไหม
ความรักสร้าง อะไรได้ มากมาย........
..........ตั้งแต่ความสุข.....เสียงหัวเราะ
และบัดดล....มันก็อาจจะกลายเป็นอสูรร้าย
ที่ทำให้ความรักที่สดใส กลายเป็นความเศร้า ขึ้นมาทันที
และยัง แถมท้ายด้วยการเติมหยดน้ำพิษ
...........ทำร้ายให้ ใจสลายและ ร้าวราญ...............
หากเรารู้จักความรัก ..............
รู้จักที่จะเอาใจใส่ มันนะ ไม่ละเลยที่จะเติมเต็ม...
ด้วยการสื่อสารกันด้วยความเข้าใจ ประคับประคองความรัก
ช่วยเหลือกัน ยอมรับการเป็นตัวของตัวเอง ของกันและกัน
ยืดหยุนเวลา และท้ายสุด.......... มีเวลาให้กันและกัน
.............จะเป็นการเติมไฟรักให้เต็มอยู่เสมอ...............
พูดง่าย แต่ทำยากมากเลยนะ ............
จำได้ว่าเคยอ่าน หนังสือ อ ะไรไม่รุ้นะ
เค้าบอกว่า ...........
ความรักและความคิดถึงมักจะเป็นเงาชีวิตของกันและกันเสมอ
ฉันเชื่อ และ.ฉันรู้แจ้งและเห็นจริง แล้ว ณ.....เวลานี้ ...........
เมื่อรักและ ความคิดถึงติดตามเป็นเงาตามตัวเลยทีเดียว...........
มันจึงเดินตามเข็มนาฬิกาเสมอๆ........ซึ่งบางครั้งเกเร บ้าง ในบางครั้ง
แต่ถ้าความรู้สึกที่คิดถึงไม่คลาย
จงเชื่อมั่นและศรัทธาในความรักและจริงใจ
เพราะว่า..................
.........ไม่มีใครสามารถมาแทนที่เธอได้......
และฉันมั่นใจว่า...เมื่อความรักที่เรามีให้กันและกัน.............จะประคองไปจนจนถึงปลายฝัน.........ที่สุดขอบฟ้านั้น...........ให้จงได้
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
1483
