13 ตุลาคม 2547 15:30 น.
ดาหลา & ปะการัง
เกิดอะไรอีกแล้วกันวันนี้ของฉัน
เดินไปเดินมา......วนไปและวนมา
อ่านหนังสือ .....
ทำขนมมจีนกินก้แล้ว
ล้างรถก้อแล้ว.....
หาอะไรทำก็แล้ว
ฮ่วย.............
อะไรมันจะแย่ขนาดนั้น หน๋อ
ไป....เดิน ด๋อม ๆ มอง มอง....
ร้านดอกไม้ ได้รูป สวย ๆ .........
ก็นะ ตื่นตา ตื่นใจ อีกนิด
แต่ก้ เหี่ยว ห่อ หน๋อ ใจ
ค่ำคืนแล้ว
นั่ง ๆ นอน ๆ มองหา
หา หา หา ........
มองหา ดวงดาราที่ปลายขอบฟ้า
ไม่ มี เลยนะนั่น
ฟ้าวันนี้ ช่างมองหาแสงดาวยาก ยิ่งนั่ก
ด้วยเห็นแต่ เงาจันทร์ สาย สวย
ดวงจันทร์สวยสดใส
แต่ไฉน หัวใจ เหงา
เหงา และเหงา เหลือ เกิน
เงียบและเงียบ...........ในหัวใจกระไรหน๋อ
จันทรา ครานี้ สิบห้าค่ำแล้ว
จัดดอกดวงไม้มะลิ ไป ที่ลานวัด
เตรียม ธูป เทียนหอม ดอมดอกไม้ถวายพระ
เดิน เวียน เทียนรอบ ที่ หนึ่งระลึกถึง พระทุทธเจ้าข้า
รอบที่สองระลึกไปยังพระธรรมอัศักดิ์สิทธิ
รอบสุดท้าย มาดหัวใจที่องค์พระสงฆ์ผู้ปฏิบัติธรรม
สืบทอดสืบสาน วัฒนธรรม ประเพณี
ใจเหงา ๆ ก้กลับกลายอิ่มเอม ผลแห่งบุญที่กระทำ
มองจันทรา แล้วอยากเพ้อหา หมู่ดาราฉาย
ดวงดารา งามระยัง ที่ปลายขอบฟ้า
ขอเพียงได้รับฟังว่า คิดถึง ซึ่งดวงดารา
ย้อนรอยวัน เก่า ๆๆ รูปหา เต็มดวงม่ายได้
12 ตุลาคม 2547 20:19 น.
ดาหลา & ปะการัง
อยากเขียนกลอนเว้าวอนอ้อนที่รัก
ว่ายังรักคิดถึงเธอ ละเมอหา
อยากบอกเธอ คนดีที่ปลายฟ้า
ว่า วันนี้เหงา เฝ้ารอคอย
จันทร์เอ๋ยจันทร์ที่อยู่ บนฟ้า
จะรู้บ้างไหม ใครคร่ำครวญ
มองจันทร์เห็นหน้า โอ้เนื้อนวล
เจ้า งามเย้ายวนใจให้ไหลหลง
อยากถามจันทรา เจ้าล้าไหม
คืนนี้ใจพี่ร้าวระทมแทบวายวาง
เพราะคิดถึง คนดี ไม่มีจาง
ยามที่ร้าง ห่างเธอ แสนไกล
อยากบอกไป ถึงคนดี ที่ไกล้โพ้น
ว่าคำโพน มองฟ้าเพลาเหงา
เพียรเฝ้ารอ คนดีกลับมา
รอและรอ ตามความฝัน วันที่ รอคอย
ดาหลา ละเมอ วุ้ย
12 ตุลาคม 2547 13:27 น.
ดาหลา & ปะการัง
หนาว หนาว ............
พลิกไป มาในผ้าห่ม ที่คิดว่าอุ่น
แท้นอนลุ้นต่อไป จะหนาวอีกไหมน๋อ
หนาว เฝ้ารอ พ้อ ผ้าห่มจ๋า
น่าจะเป็นฝนพรำยามนี้ ที่นคร
ประเพณีพณีงานเดือนสิยที่บ้านเธอ
ไม่รู้หรอกอะไรแต่อยากไป อยู่
อยากไป เป็นชาวเล เท่ห์ ทีตัวดำปี๋
เธอ บอกว่าเป็นชาวเล ไม่เท่ห์ นะที่รัก
เล็บจะหัก ตัวจะดำไม่ ขาวหมวยสวยอึ๋ม
กลัวหมุ่นเท่ห์ ริมเลมา ติดตรึม
และจะทั้ง งามงอน ด้วยสายตา
บอกว่าหวง และหวงแม่ดวงสมร
อยากให้นอนสบายๆๆที่ ปลายหนาว
แล้วพี่จะคล้องดารามาประดับราว
ให้แม่นวลนาง ชมราวไม่หนาวใจ
ฉันอยากเถียง ออกไป ว่าไม่ได้
อย่าปล่อย ให้นอนหนาว เคล้าเหงา
ขอเพียงเรา เอื้อมโอบ เพียงบางเบา
แล้วรักเรา จะหอมหวล รัญจวนใจ
ได้แต่เงียบ เอาไว้ เพียงในใจ
เธอบอกใ นดวงนี้พี่ รักหวงนักหนา
ไม่อยากให้ ระคายแม้เพียง สายตา
ขอเก็บคนดีไว้ เชยชม เพียงผู้เดียว
ฟังแล้วรู้ได้ ดี ว่าพี่รัก
แจ้งประจักษ์ หัวใจไม่รห่างหาย
ใจโอบเอื้อ ไม่หน่ารัก แม้ ชีพ มลาย
ขอโอบเอื้อ อรุณี พี่นี้ ทุกวี่วัน
แสนดีใจ หอรักจะไม่ร้างรัก
สุดที่รัก จะมาหา พี่คนดีจ๋า
อยากให้ ถึงคืนวัน ที่เธอมา
จะจ๊ะจ๋า คนดีพี่ ทั้งคืนวัน
ดาหลา & ปะการัง
๑๑-๑๐-๒๐๐๔
สงวนความ เรื่อยเปื่อยฯ
ให้เครดิต ภาพ จาก โรงแรม ที่ หัวหิน
12 ตุลาคม 2547 10:30 น.
ดาหลา & ปะการัง
เป็นเรื่องยาก จะหักใจ ไ ม่ให้คิด
ความหลังติด ตรึงใจ ให้เศร้าเหงา
แม้นนานเนาว์ ใจเฝ้า ไม่บรรเทา
ร่องรอยเก่า คอยย้ำ สุดรำพัน
เพราะว่ารัก ยังติดตรึง ถึงเธออยู่
ด้วยเพียงผู้ ห่างไกล ไกลเกินเห็น
จิตวิญญาณ พันผูก ทุกเช้าเย็น
ยังคงห่วง หวงคนดี พี่เสมอ
ในราตรี วันนี้ ฟ้า มืดมิด
ด้วยดวงจิต หัวใจให้ ห่วงหาและอาทร
ภาพวันเก่า เฝ้าจดจำ ฝังใจให้อาวรณ์
เหมือนเจ้าทำ ให้ร้าวรอน ทอดถอนใจ
เหงาเหงา หัวใจ ที่สุดของชีวิต
เพราะมัวแต่คิด ถึงเธอ จนใจหวั่นไหว
อยากให้รู้ สักนิด คิดอย่างไร
อยากให้ใจ สองดวง สมหวังดังใจจินต์
ดวงดารา แต่งแต้ม ห้าคืนนี้
ดวงฤดี แสนจะเหงา และเฝ้าคอย
เหม่อมองจันทรา นัยน์ตาพร่า น้ำตาพลอย
ให้ใจล่อย ลองไปไกล ให้ถึงเธอ......
ดาหลา & ปะการัง
12-10-2004
11 ตุลาคม 2547 15:09 น.
ดาหลา & ปะการัง
บ่ายสองนั่งจ้อง จอสี่เหลี่ยม
บ่ายสองสิบสาม ง๋มห๋าแก้วกาแฟเก่า
ง๋มไปง๋มมา ป๊ะแก้วงามในหลืบเจ้า
แบบว่าหลืบก่อหลืบจ่างมันเต๊อะ
ได๋แก้วแล้วส่องหาน้ำฮ้อนน๊อ
หิวแล้วเจ้ากาแฟคั่ว บะมีเอานี่ก่อน
ขอซักจ้อนเนสกาแฟแม่หละอ่อน
ป้อไค๋หลับจับใจ๋น๊อแม่น๊อ
โฮ๊ะ น้ำบะฮ้อนฟั๊งชงกาแฟ
มันบะลำแต๊บะลำว่านี่แม่มัน
เอากาแฟค้างปี๋ มาแก๋งกัน
มันบะลำแถมสาบเยี่ยว แมงสาบโต๊ย
แม่มันฟังแล้วผ่อหน้าป้อหละอ่อน
ไหนไหน๋เอามาจิมหน้อยลอ
ไหนอี่แก้วมันว่ากาแฟใหม่หน้าหม้อ
มันว่าตึงบดคั่ว มาใหม่เมื่อตะเจ้า
เอามานี่แม่จะไปถามมันบ้านอี่แก้ว
ว่าแล้ว เตี่ยวจ่างซินวิ่น วิ่นไป
ถามอี่แก้วฮื้อฮู้กำว่าจะได
กาแฟมันสาบเยี่ยวแมงสาบได้จะได
ถึงหน้าฮ้านอี่แก้วแม่เอิ้นถาม
อี่แก้วงามน้องกาแฟอันตะเจ้า
มึงคั่วคนเดียวตะวากะตะวา
มันเหม็นเยี่ยวแมงสาบปู้ดาบโวย
คำแก้ว เอิไว่กาแฟคั่วตะวาบนตะเจ้า
อี่ปี้ว่ามันสาบแต้กาเอามาแล่
เอามาฮื้อเจ้า แลกเอไปใหม่แน่
จะได้ขายคัวแหม่ใหม่ในวันหน้า
แม่หละอ่อนดีใจ๋ได้กาแฟใหม่
เดินไปบ้านเอินถามอ้ายดาบกินแห๋มก่อ
เจ้าได้มาอันใหม่ลองผ่อลอ
กิ๋นของฟรีของอีแก้ว ท่าจะลำ
เอิ้นจาดเมินเยี๊ยหยั๋งมันดักแส๊บ
ลักหย่องๆๆขึ้นส่องที่จานฮ่อม
หันอ้ายดาบไหวไล่ๆ วื๊ด วื๊ด
ได้กะเอ๋อ ป้อมันขนฝืด ฝืด .........
ปล. ลองเอากำเมือง มาเขียนเล่นเว่าไค๋หลับขะหน๋าด
ง่วง มาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
823
