16 ตุลาคม 2547 11:16 น.

บินลัดฟ้า ภาค 1 คริคริ

แอบหนี บ้าน ไทยโพฯไป นั่งเล่น
เพระอยากป็นนางฟ้า ลีลาสวย
เลยนั่งไป บินไป แบบว่าคิคิรวย
คิดเองสวยสวยสวยที่สุด สะดุดใจ

มองสาวงามบนฟ้า แม่งามเหลือ
ยิ้มแม่เจือ สีสัน บนแก้มใส
เดินเหิรไป ช่างงามพริ๊งติดตรึงใจ
นางฟ้าไทย เอื้องหลวง กลัวช้ำทรวง

วันนี้ ตื่นแต่เช้า เตรีม ตัวไป ชมฟ้า
ไม่รู้ว่า ฟ้าวันนี้ต่างจากวันก่อนเก่า
นานแล้ว นะที่มองฟ้าแบบหมัดเมา
สวย ขาว จับใจ ละลายใคร่ กลิ้งไป

หาที่นั่ง ของฉันมันอยู่ไหน
อ่อนั่นไง หกสิบแปดเคเท่ห์ไหมล่ะ
อยู่ ท้าย ท้ายเครื่อง ส่งเสียงจ๋าจ๊ะ
เชิญค่ะ ที่นั่ง ริมหน้าต่าง นะคะ

แต่ขุ่นใจ คนข้างๆๆ ช่าง ใหญ่ยักษ์
ตัวกลม ป้อมนั่งเต็ม ตัวจัง จัง
แล้ว ยังกางแขนขา หนังสือมา บดบัง
อยากเป็นลม ล้มไป กับมุม

รับกาแฟหรือชา ไหมเพิ่มคะ
เจรจานะะงามจริงแม่ยอดหญิง
อยาก บินไปแล้วแนบและแอบอิง
กาบินไทยไฉไล ม่เกินเลย.....

ไปทริปปนี้ ไมเก็ตกัปตัน แอะ
บินแบบแว๊บ แบบนินจาว้าเวียนหัว
เฉิด เริ่ดหัว เหมือนทยานตัว
แสนจะเมาหัว เอา พิมเสนมาดม แทบสิ้นลม.................

โปรด ติดตาม ตอน ต่อ ปายยยยยยยยยย

คริคริ....ขอ ปายนอนก่อง มึน อ่ะ

ไข๋ หลับ

737

love

comment

14 ตุลาคม 2547 19:42 น.

คิดถึง..........คุณ

ดาหลา & ปะการัง

คุณจะรู้ไหม ว่าเวลานี้ เหงา เป็นที่สุด
คุณจะรู้ไหม ว่า เวลานีคิดถึงคุณ มากมาย
คุณจะรู้ไหม กอดลุก แล้ว ร้องให้เพระคิดถึงคุณ
คุณจะรู้ไหมนะ .........ใจแทบขาด รอนรอน

เวลานี้ คุณอยู่ที่ไหนกัน
เวาลานี้คุณคนดี ที่รัก เป็นไรบ้าง
เวลาน้ หนาวร้อน ผ่อนสบายกายหรือไร
เวลานี้ บ้านเ หนาว แล้ว นา

ทำงานไปไกล แสนไกล ฉันไม่รู้
ทำงานเดินไปไหน ตาม ไม่ได้
ทำงานไกลต่างแดน แสนทรมาน
ทำงานแทนฉัน วันนี้ตรม

กลับบ้านเดพี่จ๋า นะขอร้อง
กลับบ้านเรา มีบ้านที่อบอุ่น
กลับมาเถิดบ้านนายังรอคอย
กลับบ้านมาพร้อมกอดอ้อมแม่พ่อกัน

ดาหลา & ปะการัง
14-10-2004

668

love

comment

14 ตุลาคม 2547 11:10 น.

คิด..........ไปคิด..........ไป

ดาหลา & ปะการัง

สิ่งที่มองข้าม
สิ่งเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ในคุณค่า...

เคยนั่งมองหยดน้ำทีละหยดที่ อ่างน้ำ
เคยนั่งมอง หยดหมึก 1 หยดที่ แหมะบนผ้า
เคยนั่งมอง เม็ดทราย กำหนึ่งในมือ
เคยนั่งมอง น้ำตาลทราบขาว 1 ช้อนในการชงกาแฟ
เคยนั่งมองผงแป้ง ฝุ่นทาตัวที่ขาว ๆๆนวลเนียน
เคยนั่งมอง ฝุ่นผงเล็กๆๆที่ อยู่บนโต๊ะ

คิดถึง......กรวดเม็ดเล็ก ๆ รวมกันเป็นภูเขาสูงใหญ่ และแข็งแกร่ง
คิดถึง......ทรายเม็ดเล็ก ๆ รวมกันเป็นสิ่งก่อสร้างใหญ่ ที่สวยงาม
คิดถึง......รอยเท้าที่กก้าวเดินก้าวเล็ก ๆ เป็นระยะทางได้ไกล และ ยาวนาน
คิดถึง......การกระทำเล็ก ๆ ด้วยความรัก ด้วยหัวใจ
สามารถสร้างโลกใบย่อม ๆ สดใส

สร้างรอยยิ้มจากหัวใจที่เปี่ยมด้วยความสุข

ด้วยคำพูดเล็ก ๆ จาก หัวใจของตัวเราเอง
คำพูดสั้น ๆ แต่สามารถ ทำให้ชีวิตเราผันแปรได้
สามารถบรรเทาปัญหาที่แสนจะยากเย็น ได้
หรือแม้แต่ ทำให้เกิด ไฟ ประลัยกัณฑ์ ได้

แต่คุณรู้ไหม ว่า

สิ่งที่จรรโลง ให้โลกนี้..มีค่า มีความหมาย
มีไม่มากนัก นะ ..อ้อมกอดเล็ก ๆ 1 อ้อมกอด
สามารถ ..เช็ดน้ำตาให้เหือดแห้ง ภายใน 1 วินาที
สามารถทำให้ ความหนาวเหน็บหายในบัดดล

เทียนไข เล่ม หนึ่งมีค่า มากกว่า ส่องแสงนำทางในความมืดมิด
สิ่งเล็กน้อยที่เรา มองข้าม เสมอ
สิ่งเล็กน้อย เหล่านี้ เราไม่เคย ใส่ใจแม้น อยู่ ชิดติดหัวใจ

แต่กลับ เก็บสิ่ง เล็กน้อยที่ไม่มี ค่า แก่ การจดจำมา ไว้ รก สมอง
ความจดจำสิ่งเล็ก ๆ คงอยู่นานหลายปี ..แล้วก็บอกว่า เจ็บ ๆ ร่ำไป

หันมา มองสิ่งเล็กน้อยที่เอ่ยมา แล้ว

สร้าง ความฝันใฝ่เล็กๆ นำไปสู่ความยิ่งใหญ่ ให้ตัวเอง
มีชัยชนะเล็กๆ นำไปสู่ความสำเร็จที่ปรารถนา
และใฝ่หา ความสุขที่นิรันดร์
มันเป็นความสุขใจอันสุดแสนจะบรรยาย
.. เสมอและตลอดไป ..

ดาหลา & ปะการัง

631

love

comment

14 ตุลาคม 2547 09:18 น.

กำลังใจ...........

ดาหลา & ปะการัง

........บนเส้นทาง การเดินทางของคนเรา 
เราเดินไป ในโลกกว้างๆๆใบนี้ ด้วย 2 เท้าของตัวเรา
พบปะผู้คนมากมาย........
บ้างก็วิ่ง บ้าง ก็ เดิน บ้างล้มลุกคลุกคลาน..........แตกต่างกันไป

.........ตัวฉัน เดินไป บนเส้นทาง เส้นนี้เหมือนกัน
เปรีบยเป็นลู่ วิ่ง ที่ มีเป้าหมาย ในการ วิ่งไป...........เช่นกัน

.........ในวันนี้ .....การเดินๆๆหยุดๆๆของชีวิต.....
..........ได้ค้นพบอะไรมากมาย.........
เรียนรู้ ตั้งแต่ลืมตามาดูโลก ที่เค้าบอกว่า โสภา และศิวิไลย์
มีความฝัน มีความหวัง มี สุข ทุกข์ เหงา เศร้า อยู่ประปราย


........ในบางเวลาที่ รู้สึกว่า ต้องการ กำลังใจ...........
เคยคิดว่าร้องขอจากผู้อื่น ...........ฉันร้องขอได้เสมอ 

แล้ว ทำไม ฉันไม่ค้นหา........... กำลังใจ ตัว ฉันเอง .......ล่ะ
เพราะ การที่เราบอกว่า ต้องการกำลังใจ และฝาก คำ คำนี้ ไว้ที่คนอื่นๆๆๆๆ
แล้วคิดว่า ............เค้าจะมีให้เราได้ตลอด หรือ ???

.......ในวันนี้ .........ค้นหาความเป็นตัวของตัวเอง .....กันนะ
เพื่อที่เราจะได้เข้มแข็ง และ เดินไปข้างหน้า 
แต่ละก้าวย่าง..ที่มั่นคง .......ปลอดโปร่ง........


การเรียนรู้ ที่จะค้นหาความเป็นตัวของตัวเอง ..........
ซึ่งฉันไม่รู้หรอก ว่า ค้าหาจาก ที่ใด ได้บ้าง 

ฉันต้องขอบคุณ...เจ้าลุกชาย ที่ส่ง ต้นกล้า นัยนา มาให้ 
ฉันจึงรู้ว่า การค้น หาความเป็นตัวเอง นี่ ยาก จริงๆๆ 
คงไม่ยากเกินไป ถ้าเราจะเปิด ใจของตัวเอง 
ให้ค้นหา ตัวเอง.....จงอย่าบอกว่าคนอื่นเป็นกระจกส่องให้เห็นได้ 


..............ใช่ ไม่ปฎิเสธ ว่าจริง ...............

แต่ ทำไม เราต้อง ให้คนอื่น มาเป็นผู้ชี้ทางตรงนั้น ให้กับเรา 
ทำไม ไม่เริ่มที่ตัวเราเอง ก่อน........ล่ะ

ทำอย่างไรจึงจะรู้จักตัวเอง.............
........จะเชื่อมั่นในตัวเอง ....และ......ยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น 
........ไม่เอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน ...และ.....ยอมรับผู้อื่นเชื่อ บ้าง
.........คิดในสิ่งที่ทำ ทำในสิ่งที่คิด.........แต่.......ไม่เป็นคนขวางโลก............. 
.......เดินไป บนทางข้างหน้า โดยมองคนรอบๆๆข้าง ทั้ง ด้านหน้าด้านหลัง ข้างๆๆเสมอ........


.....จงซื่อสัตย์ต่อ ตัวเอง............
............จงเป็นคนธรรมดาสามัญ...........ที่ไม่เหนือใคร........... 
                                                                                      		ดาหลา & ปะการัง

1132

love

comment

13 ตุลาคม 2547 16:05 น.