20 ตุลาคม 2547 20:26 น.
ดาหลา & ปะการัง
คนทุกคน เกิดมาพร้อม กับปัญหา
แรลืมตา หายใจไม่มีเงื่อนไข
วิสัยกว้าง สร้างอำนาจที่บาดใหญ่
ก่อกิเลส ตัณหา ลาภะน่าขบขัน
เกียรติยศ อำนาจ สรรเสริญ
จักจำเริญได้ด้วย ฆ่าเข่นมัน
จาก ใจมักละโมบ ดั่งสลาตัน
กลายเป็นปัญหา อิจฉา ฆ่ากรรม
คนเรา เกิดมา ปัญหา ก็หลากหลาย
คงคล้ายคล้าย กัน เดินไป ไขว่คว้า
มองตามหา ความฝัน ตามกันมา
แล้ว วิ่งไป ไขว่คว้า และฆ่าฟัน
อำนาจ สรรเสริญ และ เยินยอ
ก่อเป็นกิเลส ตัณหา น่าสงสัย
เข่นฆ่ากัน ทุกวัน โลกบรรลัย
ใครทำไร ช่างเถิด ชีวิตมัน
ชีวิตฉัน เดินไป ไร้จุดหมาย
ไม่ห่างหาย ดื่มกิน ไม่สิ้นสุด
ใครจะเป็นอย่างไรช่างไร้ทุกข์
ขอเพียงกูได้เพียรกินดื่ม สุขสมใจ
19 ตุลาคม 2547 13:16 น.
ดาหลา & ปะการัง
มาเดินเล่น เกี่ยวก้อย ร้อยอรรถรส
ชมพฤษภา ภาษรภมร แลหมู่ผึ้ง
แลดอกเรือง ไรไรราว ตามรำพึง
เก็บภาพงาน อิงในฝัน พลันละเมอ
อีกตั้งนาน คนดีอย่าเพิ่ง บอกไม่ว่าง
จะขอมอบ เวลาที่เหลือ เพื่อคุณ
อยากมีกลิ่น อายที่หอม นุ่มละมุน
จะหอมกรุ่น กลิ่นอาย ละลายฝัน
คุณรู้ไหม กลิ่นไอ ความหนาวเหน็บ
มันอาจเจ๊บบ้าง แต่ สุขปนหวาน
ให้ มีหวังหวาน เคียงโฉมสคราญ
คงอิ่มสำญ ความรัก ทะลักใจ
มานะมาคนดี พี่รอ อยู่
มานะพธูศรี คนดี พี่เคียงข้าง
จะไม่เหินห่างร้าง ให้ อ้าวว้าง
กลางหนาวเหน็บ เจ๊บ เจ๊บ ที่กลางดอย
มามะมาคนดี เพียงกอดห่ม
ใจอยากให้ มา จะพาไปเดินหาฝัน
ดินแนนั้น อินทนนท์ แม่งามเหลือ
หมอกขาวๆๆ พราวงาม ทุกเมื่อ
หวังดอกรัก บานในใจใคร ได้หรือบ้าง
มานะมา ฉลองวันดี เคียงข้างพี่
มานะมี ใจสองประคอง เพียงน้องขัวญ
มานะมา ยืนเคียงกัน สุขสวรรค์
มามะมา อิงแอบ แนบหัวใจ
หากไม่มา พี่นี้ คงหนาวแน่
และคงพ่าย แพ้แรงลม ล้มหนีหาย
และจักเป็น ควาหลังเจ๊บ แทบมะลาย
เพราะรักร้าง ราไป ไร้คนใยดี
อยากไป อินทนนท์ ยามนี้ หนาวเหน๊บ เจ๊บหัวใจ
ดาหลา &ปะการัง
18-10-2004
18 ตุลาคม 2547 19:12 น.
ดาหลา & ปะการัง
ออก อาการ เหงา เศร้า อีกแล้ว
ออกอาการแบบนี้แต่เมื่อไรกัน
ออกมาแบบนี้ ใครจะรู้ อารมณ์ มัน
ว่าเกิด อะไร อีกแร้ว ล่ะ ตู
บรรยากาศ วันแสนย่ำแย่
มีข้อแม้จากเธอ เมื่อคืนนี้
ว่าให้ตัดสินใจเลือกอะไรดี
ระหว่างเน็ต เวลาที่มีกับฉัน
โห หนักใจ ทำไมข้อสอบเลือก ยาก
รักเธอมาก แต่เน็ตก็เป็นเพื่อนอยู่
แล้วจะทำอย่าไรเล่านี่ ยอดพธุ
พี่รักหนูนะคนดี อย่าทำให้หนักใจ
เดินท่ามกลาง ฝน ให้ชุ่มฉ่ำ
คิดอะไรจำได้ไหม ไอ้ อ้วนเอ๋ย
คิดจะเลือกเน็ตแล้ว แม่พธูจะเฉยเมย
เดี๋ยวไม่สเบยหรอกเอง
ไม่สบาย ประท้วงขอความเห็นใจ
จาก แม่เนื้อ อิ่ม คนดี ทีรักจ๋า
ขอ มีทั้งเธอแล้ว เน็ตและดารา
นะนะคนดี พี่ขอร้อง กลางละอองฝน
ร้องไป ตั้งนาน หาคำตอบไม่
จำไหมใจ อ้ายอ้วน เด๋วแม่งงอน
เพราะว่า ครองเน็ตเป็นเงาแม่ร้าวร้น
กลับไปเถิดง้อแม่หน่อย เด๊ยวได้เล่น
อินเตอร์เน็ต ไม่ใช่ ที่หนึ่งของชีวิต
แต่แฝงจิตใจให้ สนุก ทุกครั้งเข้า
คิดอยู่นาน งอนง้อเธอก่อนเพราะแฟนเรา
แล้ว ค่อย แว๊บแจมเน็ตอีกที่ ที่เธอ เผลอ.............
คิคิ .......ถ้ารู้จะ งอนอีกมะเนี๊ย
18 ตุลาคม 2547 17:20 น.
ดาหลา & ปะการัง
ความรู้สึก หนึ่ง
ความรู้สึก ที่มี ให้
ความรู้สึก ที่ดี ที่มีให้
คิดถึงเมือ ห่างไกล
คิดถึงเมื่อยามจะนอน
คิดถึงเธอ เสมอ ทุก เวลา
ไม่อยาก เศร้า
ไม่อยาก ร้องให้
แต่ก้แค่รู้สึก เจ๊บ เจ๊บ
กับวันเวลา ........ที่ผ่านมา เท่านันแหละ
พบเพื่อจาก
ฉันไม่อยากจะคิด
เร็วไป สำหรับการ พบเพื่อ จาก เธอ.....ในวันนี้
เร็วไป กับความรู้สึก ดีดีที่ มีให้
เร็วไป สำหรับการพบเพื่อจาก ........จาก กัน ในวันนี้
จำไม่ได้ ...........หรือไม่จำ
อะไรบ้างที่คน มักลืม
ความเป็นคนที่ไม่มีค่าที่จะจด จำป่ะ
คนไม่มีอะไรให้ การจด จำ
คนไม่มีสิทธิ พอ สำหรับ ที่จะจดจำ
อะไรบ้างนะที่ควรค่าแก่ การจด จำ
อะไรบ้างที่จำแล้วไม่อยาก ลืม
เออ นะ คนเราจด จำอะไรกันบ้างนะ
สำหรับ 1 ชีวิต .ของคน
ฉันไม่มีอะไร ให้จด และจำ
วันนี้ เวลานี้ ชีวิตไร้ เป้าหมาย รึเปล่า
เปล้า ..........วันนี้ มีจุดหมาย มี อนาคต แต่
เพียง แต่ เดิน สะดุดุ ..........หัวแม่ตีนคน
เลย นะ อดไม่ได้ ง่ะ
สับสน ของ งง งง กับ ใจ กับ เวลานี้ ง่ะ
17 ตุลาคม 2547 09:51 น.
ดาหลา & ปะการัง
เท่าที่รู้ แล เท่าที่เห็น
มันจะเป็นแบบนี้ มิใช่หรือ นั่น
บินขึ้นฟ้า พาระดับทีละชั้น
ไต่ระดับกดอากาศ อย่างช้า ช้า
แต่ไหงเพ่ กับตัน พี่ท่านน๊อ
ไม่ไต่เหรอระดับ ที่จัดไว้
ท่านวนนำเครื่องวิ่งทางบินไว
ถึงทางโค้วไร้รีรอเร่งไปในทันที
เท่าที่เห็น เท่าที่นั่ง คงใจร้อนเป็นแน่
เพราะอุแม่เจ้า เร่งทยานฟ้าแบบตั้งเริด
ไม่ไต่ฟ้า ต่างระดับแต่กลับเชิด
เกรงจะไม่เริด สิท่าน เรา เวียนหัว
สามหมื่นสามพันฟุต หลุดจากพื้นโลก
อยากละโมบ หอมเฆม มาแอบแนบใจ
แต่ทำไม่ได้เพราะ อยู่ไกลแสนไกล
ต้องทำใจ อยูบ้านฟ้า ไม่ใช่นก
ที่จะโฉบไป ฉาบมาร่าเริ่งฝัน
แต่ก็นั่นแหละนะ แค่ฝันก็เอมอิ่ม
เสียงใสๆ สยการบินขอต้อนรับ
ท่านผู้โดยสารสารการบินเอื้องหลวง
นั่งมองฟ้าบนฟ้า อีกคราวแล้ว
ไม่ต่างแววทะเล ด้านล่าง มหาสมุทร
แปลกดีจัง ไหงฟ้า สวยราวสมมติ
ทะเลเวหา คล้ายดัง ทะเลไทย
เบื้องหน้า มองฝ่าน หน้าต่างไป
แอบเผลอใจ บนฟ้า มานาเสน่หา
ขาว ๆๆอวบอิ่มงามจับตา
อย่าเอื้อมมือจับ เสียจริง ไอ
ก้อนขาว ขาว ถ้าจะนุ่ม,nv นะ
ขาวขาวระราวนุ่น แสงสาดส่อง
เหมือนวิมาน นางฟ้า ที่พึงมอง
สวยแล้วก็สวยจับหัวใจ
ผ่านไป 2 กลอนที่ ค่อนแต่ง
เพราะร้อนแรงอารมณ์ ที่ได้พบ
ไม่หนุกหนาน เดินทางเหมือนไปรบ
เพราะประสบ อาการไม่ดีที่ชอบใจ
ว่าแล้วไป ตั้งหลัก ก่อนนาพี่ที่รัก
กลอนบ้าบ้า แบบนี้ ไปแอบเขียน
เพราะเวียน ศรีระษะ มากนา หายาดม
ดมๆ โลกกลึงกลม ซบหน้านิ่ง ที่หมอนอิง............
ดาหลา มาเพี๊ยน เปลียนไป๋
เอิ๊ก ๆ ๆ
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
723
