29 ตุลาคม 2547 16:46 น.
ดาหลา & ปะการัง
ปวด หัว ตัวร้อน
อยากอ้อนให้อยู่ใกล้
อยากให้ พี่คอยตามใจ
อยู่ใกล้ใกล้ คอยเอาใจ
เมือยขบ ไปทั่วตัว
ตอบแบบมั่ว ๆ ว่ายากินแล้ว
ไม่ชอบกินยา เห็นแล้วต้องรีบแจว
แต่นอนแซ่ว กับเตียงไร้เรี่ยวแรง
พี่บอกจะต้มข้าวปลาจะหาให้
กินเข้าไป เรี่ยวแรงจะกลับมา
ขอร้องนะคนดีกินนะข้าวปลา
นะแก้วตาคนดี๊คนดี ของพี่
ไม่กินข้าว แล้วพี่จะทำโทษ
พี่จะโกรธ คนดีแม่ยาหยี
จะหนีไป ให้ไกลไม่ดูดี
ปล่อยใจเจ๊บปางตายไร้คนดู
นะนะนะคนดีกินเสียหน่อย
รึให้ป้อนสักสามคำจะได้ไหม
หายแล้วจะพาเจ้าออกก้าวไป
เที่ยวชมไพรสวนสนุก สุขใจ
เมื่อยอีกแล้วพี่จ๋าปวดขาหล่ะ
เอาซิจ๊ะพี่นวดให้จะได้หาย
กินยาก่อน บีบแล้วก็จะคลาย
หายปวดเมื่อย ทั้งหมดมวล
พี่ชายเราเขาน่ารักแบบนี้แหละ
ก้เพราะมีกันเพียงสองประคองขัวญ
ขาดญาติมิตร คอยดูอุ้มชูกัน
จึงรักกันกลมเกลี้ยงหล่อเลี้ยงใจ
จะหาใครดีเหมือนพี่ นี้มีไม่
ยามเจ๊บไข้ ได้พี่คนนี้ดีที่สุด
ทั้งขู่ปลอบใจให้หายทุกข์
จากโรคาพญาภัยทั้งหมดมวล
ป่วยครานี้ ไม่มีพี่ยาคอยเฝ่าไข้
เจ๊บหัวใจถูกทำร้ายกลายเป็นหนอง
จะทำอย่างไรเล่า ครานี้ น้ำตานอง
เจ๊บปางปวดร้าว โอพี่จ๋า อยู่ไหนเอย
คิดถึง....พี่ชายที่รักพี่ชายที่รักที่สุด เวลานี้อยู่ที่ไหนนะ
เจ๊บไข้ไร้คนดุแลนะ....รู้รึเปล่า......
28 ตุลาคม 2547 17:44 น.
ดาหลา & ปะการัง
เกิดอะไร กับฉันวันนี้ ไมคิดถึง
เกิดคำนึง ถึงคุณได้เต็มที่
แล้วเที่ยง กว่าไม่โทรมานิ
แล้วจะห่วงดี หรือเปล่าเรา
ดูซิจะรู้ไหมว่าใครคอย
บ่ายคล้อย ข้อยอยากงอน
ได้แต่ง้ำเง้างอนงอด
อดใจรอไป ถึงเที่ยงคืน
เออ สิน่า ว่าทำไม มันหงิดหงิด
เพราะว่าพิษคนไกลไม่โทรนี่
กิกิ ทำเป็นหงิด ไม่โทรคงยุ่งจิ
อย่างอนเค้าเลยหนอ คนขี้งอน
เค้าคงยุ่ง หรือไม่ก้ไม่ว่าง
อย่าทำตัวน่ารำคาญจนเค้าเบื่อ
จงอยู่อย่างที่เป็นและจงเชื่อ
ว่าคงอยู่ ใกล้ คอยมองมา
มาละเมอเพ้อไปได้เวลาบ่าย
เริ่มค่อยคลายพิษที่คิดถึงจ๊ะ
ที่คิดถึงใครที่ไหนก้ไม่รู้นะ
อายอ้ายอายบอกได้ไงเรา
คิคิ งอนชาวบ้าน ไป เรื่อยเปื่อย คิคิ
งอน..ชาวบ้านเล่น ๆ
28 ตุลาคม 2547 12:36 น.
ดาหลา & ปะการัง
อนิจจา ฆ่า ฟัน เหมือนหั่นผัก
ไม่คิดรัก กันเลยรึ ผ่องพี่น้อง
คิดเพียงแบ่งแย่งแยกครอบครอง
เพื่อ เหตุผลใด ไม่ชัดเจน
เปิดทีวีมีแต่ข่าว หลายศพ
พบจุดจบไร้อากาศขาดใจ
เห็นถาพเหล่านั้นเศร้าไหม
มองไป ลึกใจเราก้เศร้าหมอง
ทำไมต้องจองจำทำกับคน
รึฮึดฮัดขัดใจใครประท้วง
มาประท้วง แล้วรู้ถึงผลพวง
บางไหม ใครรู้ อยู่ไหน คำตอบ
นั่งดูข่าว หลายวัน ไม่เข้าใจ
สร้างทำไม สถานะการ์ณ รึจริง
ข่าวว่า การเมือง ครอบงำสิง
อยากรู้ตายไป ได้อะไรติดมือมั่ง
มุ่งเข่นฆ่า ตัดตอนชีวิตบริสุทธิ์
ขอสาปสุด สุด หัวใจเท่าที่ได้
ขอให้ อ้ายอีที่สั่ง ทำไว้
ตกนรก หมกไหม้ไม่ผุดเกิด
ข่าวตายภาคใต้ดังไปทั่วโลก
เขาโจทย์ขาน ประนามการกระทำ
ไร้มนุษยธรรมบนความโหดย้ำ
กระทำยิ่งเดรัชฉาน มาร
ใคร อ้ายอีคนไหนที่ไผ่แยก
กลับหลังแหกตาตาดูผู้ไม่ผิด
ต้องถูกปลิดจิต สังเวยด้วยชีวิต
ไรสาระการตาย ครานี้ ที่ บ้านเมืองเรา
อยากให้ผู้ถูกปลิดจิตไปนั้น
เป็นญาติพี่น้องมัน ผู้ใดที่ส่งการไว้
คงได้รู้สึกสำนึกถึงใครเสียใจ
พ่อแม่ลูกเมียเขา ต้องเข้าใจ
ไม่เข้าใจเมืองไทย ไม่ดีตรงไหน
จึงอยากแยก แบ่งไป ทำไมคน
เอกเทศ ตั้งตัวได้ รวยล้นพ้น
แต่ไร้ที่พึง พักพิงอิงแหล่งใจ
ผู้ ประท้วงก็นะ ไม่เข้าใจ
ประท้วงไปทำไม ให้เสียเวลา
ถุกจ้างวานด้วยอะไร ไม ไม่คิดว่า
เจ้าจะตายขาด ชีวิตเดินผิดทาง
อยากรู้จริงรู้จัก ประท้วงนี้
รู้จริงดีแท้แค่ไหน สิ่งร้องขอ
เพื่ออะไร ยังไม่ขอกูไปพอ
รู้ไหม รอความายทุกเวลา และนาที
คราบน้ำตา พ่อแม่แลพี่น้อง
คลอหน้า นองน้ำตา รินไหล
เหมือนใจจะขาด พลัดพรากจากไกล
แล้ว จะอยู่อย่างไรไร้เงาเธอ
27 ตุลาคม 2547 17:25 น.
ดาหลา & ปะการัง
อยากต่อพ้อต่อว่า ที่หนีหาย
อยากตัดพ้อว่าไม่รักอีกแล้วฤา
อยากตัดพ้อต่อ ว่าหากร้างลา
อยากตัดพ้อและต่อว่า ทำร้ายใจ
เคยแค่คิดจะตัดใจไปจากเขา
เคยแค่คิดว่าจะไป ให้ไกล
เคยแค่คิดว่าปิดออกไปจากใจ
แค่ เคยคิดเท่านั้น แล จักแดดิ้น
อาจน้อยใจ ไปบ้างบางโอกาส
อาจน้อยใจ หาก เธอลืมเลื่อน
อาจน้อยใจน้อยเเมอน คอยเตือน
ว่าต่อไป จะต้อง ทำใจ ซะมั่งดิ
วันนี้แค่รู้สึก อยากตัดพ้อ
แต่ก็พ้อไม่นานเพราะรักอยู่
แต่คิดอยู่เขาห่างไปใจอาดรู
อย่าเลยนะ คิดดีเอาไว้เถิด
เพราะมัวแต่ เพ้อ ไป ไม่ได้ดี
มัวแต่ตีความหมายจาก จิตที่คิดมั่ว
ว่าเขามีคู่ควงคนใหม่ มั่นใจชัวร์
เอาอย่างนี้ วันนี้โทรไป ดิ
จะน้อยใจทำไม เล่า เจ้านี่ก็
น้อยใจไป อยางไรเคาก้ไม่เห็น
จะน้อยใจไปทำไม เจ๊บใจเล่น
เค้าไม่รู้ไม่เห็นหรอก ชอกช้ำใจ
ปรับซิปรับใจเจ้า ให้ได้คิด
ปรับซิปรับจิตใจเราให้ คงมั่น
ปรับซิปรับใจเข้มเต็มตึกตัน
ปรับแล้วจะไม่ไหวหวั่นพรั่นพรึง
วันนี้ มั่ว ๆ ๆ ขอรับกาป๋ม ท่านปู้ชม ฯ
27 ตุลาคม 2547 16:31 น.
ดาหลา & ปะการัง
คนแปลกหน้ามาเยือนเป็นเพื่อนใหม่
ขอคบไว้ฐานะเพื่อนใหม่จากไกลโพ้น
ขอเพียงเป็นเพื่อนคอยปลอยประโลม
ยามเพื่อนท้อแท้ใจไร้สุขแลเรื่งทุกข์
เพื่อนคนดีจากแดนไกลใคร่เรียนรู้
เพียงแค่อยู่ห่างห่างคอยไถ่ถาม
ขอเพียงใกล้คล้ายเงาเฝ้าติดตาม
ปกป้องภัยภยัต์อันตราย
เพื่อนรู้ไหม ได้ยินสำเนียง เสียงเพื่อนนั้น
อ่อนหวาน ทำเอาใจเพื่อนนั้นหวั่นไหว
เสียงเพื่อนอ้อดอ้อน ยากเย็น ยากทำใจ
ให้เป็นเพียงเพื่อน เพื่อนเท่านั้นนา
อยากขอใจเพื่อนไว้ เรียงเคียงข้างฉัน
เป็นของกำนัลประทับไว้กับขัวญ
ดั่งเช่นแสง ตะวันเคียงคู่เงาจันทร์
ชุบชีวินให้ฉันมีหวังพลังให้ยั่งยืน
ทุกทุกวันอยากได้ยินเพียงเสียง
ย้ำสำเนียง พร่ำมาวาจาหวาน
เธอรู้ไหม เสียงหวานปานละลาย
ประทับจิตประทับใจไม่รู้คลาย
แม้นบอกไว้พูดน้อยไม่ค่อยเชื่อ
นุ่มเจือหวานระบายตามสายมา
รู้ไหมว่า ทุ่มนุ่มลึกบาดใจแม้ไกลตา
มันล้ำค่า มิตรใหม่ ตรึงไว้ด้วยหัวใจ
วันนี้ฝากความรู้สึก ระลึกถึง
ที่ตราตรึงอยู่กับใจไร้ความหวัง
ขอแค่มีเพียงมิตรคู่ใจพอกระมัง
ดีกว่าชิงชังแต่รักกัน..........
จะจบแล้วกลอนเล่า เป่าสาระ
เพราะว่าจะเดินไป ตามทาง ที่วาดไว้
ทางที่คนเดินเดียวแต่เปลี่ยวใจ
เพราะไม่ไว้ใจให้ใครได้ครอบครอง...........
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
868
