24 พฤศจิกายน 2547 18:50 น.
ดาหลา & ปะการัง
...เคยบ้างไหม..........ที่ มีความรู้สึกว่า
...............ไ ม่ มี ใ ค ร
..........................ไ ม่ มี ค ว า ม สุ ข
...........................................ไ ม่ มี ค่ า
.....................................................ไ ม่ มี ป ร ะ โ ย ช น์
แล้วเคยบ้างไหม ที่ รู้สึกว่ารอบข้าง
..............เ งี ย บ
........................เ ห ง า
..............................เ ศ ร้ า
..........................................โ ด ด เ ดี่ ย ว
.........................................................เ ดี ย ว ด า ย.
เวลาที่เรา เกิด ปัญหา
ทั้งหมด จะรุมล้อม เรียงรายเข้ามาหาเรา อันโนมัต
และเราก้อ ไม่สามารถ และไม่สามารถที่จะ กำจัด มันออกไป
ได้ด้วยตัวเอง รึเปล่า...
อยากบอกว่า .............
หากวันใด ที่มีปัญหา อย่าลืม ว่า เรา มี...ชายหญิง คู่หนึ่ง ....
ที่ คอยรัก คอยห่วงหาอาทร ไม่ห่าง แม้นไม่ได้ใกล้ชิดมากมาย แต่เรา ก็ เกิด มาจาก ความรัก ของเค้า
เมื่อเกิด ปัญหา
จง.....เดินกลับไปหา อ้อม กอด .....อันแสนอบอุ่นนั้น........
เพราะไม่มีอ้อมกอดใด ที่จะอบอุ่นเท่า.....
ก อ ด คู่ นั้ น เป็นแน่แท้.....หาก ว่าไกลเกินเอื้อม
..อ้ อ ม อ ก นี้.......นี้พร้อมเสมอ ให้พักพิง
อยากให้ เวลานี้ ที่ใคร คนหนึ่ง กำลัง ทุกข์ใจ
อยากให้ ข้อความนี้ ........ฝ่านไป ให้เป็น กำ ลั งใจ......
อยากบอกว่ารักและ ห่ ว ง ห า แ ล ะ อ า ท ร
ไม่น้อยไป กว่า .......ชายหญิง คู่ นั้น
และ
อยาก . . . . . .ก อ ด. .เอาไว้ แทน สิ่งที่ขาดหาย
อยากใ ห้. . ทุกอย่าง ที่มีให้ได้
อยาก.เ ติ ม เ ต็ ม . .ในสิ่งที่หายไป
อยากบอกว่า . . จ ริ ง ใ จ แ ล ะ จ ริ ง ใ จ . . ให้เสมอมา.....น ะ
กอดนี้...อุ่นใจนะจะบอกให้
24 พฤศจิกายน 2547 18:05 น.
ดาหลา & ปะการัง
จากคนๆ ที่เคยมีใจกันอยู่
ไม่รู้ว่า วันนี้ ใจเธอเปลี่ยนไป หรือยังนะ
มีเยื่อใยต่อฉัน เหมือนเดิม หรือไม่ ฉันไม่รู้
แต่ รับรู้จาก มธุรส วาจา ว่าคิดถึง
ไม่รู้ สับสน ดีไหม หรือไม่นะ
ปรับและปรับ หัวใจให้อยู่นิ่ง ๆ
อยากลืมๆ ทุกสิ่ง เรื่องวันวาน ที่ ยังค้างคา ใจ
ไม่ติดต่อไป แล้วเธอยังจะคิดถึงและติดต่อกลับมาอยู่ไหม
หนักใจตรงที่ความรู้สึกที่มีต่อเธอ
มันยังคงอยู่ และจำได้ มิลืมเลือน
กดดัน ทำให้ฉัน รู้สึก แย่ อยู่เลย
ยิ่งเจอใจก็ยิ่งเจ็บ มันทรมานเหมือนกัน
เคยคิดว่า ....ห่างกันไปให้ไกลมันคงดี
แต่ มันไม่ใช่ซิ ในวันนี้
ยิ่งไกล ยิ่งรู้สึก เหมือน ใกล้
แต่ว่าหนทาง ข้างหน้า ฉันต้องเดินต่อไป
จำได้ ว่าเจ๊บและคงอีกนาน นานเท่าไร
ฉันไม่รู้ว่าจบ เมื่อใด
อยากมีชีวิตใหม่ โดยลำพัง
ที่.....ไม่ต้องมีเธอมา
อยู่ ในห้วงของความคิด
เพราะ มันยัง...........เจ็บปวดเสมอ
เอ่ยบอกต่อกัน เหมือนคนใหม่
แสดง แกล้งแสร้ง ว่า ไม่มีอะไร
แต่ก้อ เอานะ ฉันจะคอยดู คอยมอง
ว่าเธอจะทำอะไร อย่างไรอีก
ในเวลาข้างหน้าต่อไป ............
เพราะ ถึงอย่างไร รักที่ แลกไป เต็ม ๆใจ
ยังคงอยู่..............เสมอ
lสมมติว่า....ใจเธอเปลี่ยน
24 พฤศจิกายน 2547 09:54 น.
ดาหลา & ปะการัง
พายุในหัวใจมันก่อตัว
มันทำให้ฉันเกิด อาการปั่นป่วนในหัวใจ
ในห้วงของความรู้สึก ที่บ่งบอกว่า..........
รู้สึก หวง และหวง บอกไม่ถูกกับอาการนี้
มันเกิด ขึ้นได้อย่างไร กับใจฉัน
ใครๆๆ เคยบอกว่า ......
พายุอะไรไหน ไม่รุนแรงเท่าพายุของหัวใจ และพายุของความหึงหสวง
แล้วมันมาจากไหน ความรู้สึกนี้..........
มาได้อย่างไร.............
มาทำไม..................
เจ้ามาทำให้ ......ปั่นป่วนใจ
กลับไปซะ กลับไป ยังที่เจ้ามา
แล้วอย่ามากร่ำกราย ถึงใจฉันอีก ............
ฉันต้องปรับใจ ให้กลับสู่ สภาพ เดิมๆๆ
ซึ่ง...............
ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะ ปรับได้ไหม................
เพราะ .....รื้อแล้วน้ำตา ..............
อีกแล้วหรือ...............หัวใจร้องให้อีกแล้ว.................
23 พฤศจิกายน 2547 11:50 น.
ดาหลา & ปะการัง
อากาศ เย็น......เย็น ย ะ ...........เยือก
เย็นเข้าขั้วหัวใจ
ไม่อยาก ลุกจาก เตียง
ผ้าห่ม แสนอุ่น นั้นเลย
พลิกไป พลิกมา ...เย็น เย็น
ลมหนาว ปีนี้ ทำให้หนาวทั้งกายและใจ
ถึงแม้นว่า จะมีผ้า ห่ม แล้วก็ตาม
ลืมตาม กลั้นลม หายใจ แล้วตัดใจลุกขึ้น
จาก ผ้าห่มแสนอุ่น อย่าง อาลัยและอาวรณ์
เดินลงมา เจอลม เย็นพัด มาปะทะ หุ่น อันกลมกลึง ( อุอุ )
ต้องห่อตัวเทียว.......
นึกถึงโปรแกรม ไป อินทนนท์ แล้ว
ให้นึก ถึงอากาศ หนาวเย็น แบบสุดๆๆ
คงสนุกดี .................
อยู่ท่ามกลาง แมกไม้ ป่า เขา และ ความเป็นธรรมชาติ
ไม่รู้จะสนุกแค่ไหน เหมือนกัน
นึกถึง ......หมูย่าง
นึกถึงข้าวหลาม.........ว้าว
นึกถึง ข้าวจี่............ร้อนๆๆ หอม ๆๆๆๆ
น่ากินจังเลย
อีกไม่กี่วันแล้ว
จะได้ไป นอนนับดาว
สัมผัส หนาว .......ที่ไม่ได้ สัมผัสมานานนับ ปี
เตรียม อะไรไปบ้างละเนี่ย
นึกไม่ออก .......ได้แต่ นึกถึงความสุข
ที่จะได้รับจาก วันนั้น ......จริง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ใครอยากไป บ้าง ยกมือขึ้น............
ดาหลา & ปะการัง.........อยาก ฝอย
23 พฤศจิกายน 2547 11:20 น.
ดาหลา & ปะการัง
ลมหนาวพัดมาระรอกแล้วระลอกเล่า
ฉันนั่งมองมอง.......ฟ้ายามนี้
ค่ำคืนที่เหน็บหนาว.....ที่เงียบสงัด
นอนผ่อนลมหายใจ เบาๆ
มองไปข้างหน้าที่.ปลายฟ้า
เห็นดาวระยิบระยับ.......เต็มฟ้า
มองหาดาวดวงเดียว ที่สวยที่สุด
ที่ กำลังทอแสงอ่อน ข้างดาวกลุ่ม ใหญ่นั้น
อยาก เอื้อมมือ คว้าเอาดาวนั้นมาแนบหัวใจ
พลันจินตนาการ ไป ว่า
ฉันเป็นลูกโป่งที่กำลังถูกเป่า ให้ พองออก ๆ
ยืด ออกไป ในอากาศ
แล้วลอยล่องไป ยังดาวดวงนั้น
ระหว่างทางนั้นๆๆ ฉันรู้สึกว่า
มีความเป็นธรรมชาติ.......นุ่มนวล
เหมือนฉันคือ อากาศ อย่างไรอย่างนั้น
มีคนถามฉันว่า คิดอะไร เมื่อ ดูดาว ..........
ตอบไป เบาๆ ว่า คิดว่าตัวฉันเล็ก แล้วก้อเล็กมาก
จนไม่มีค่า และราคา เมื่อเทียบ ดวงดา
แต่ ผู้ที่ถามกลับบอกฉันว่า
เวลาที่เรามองดาว เรา มองอกไป
ไกลจากตัวจะรู้สึกว่าเราเล็ก แต่ลอง ก้มลง ดู เบื้องล่าง
เธอจะรู้สึกว่าเธอ ตัว ใหญ่ กว่า ต้นหญ้า อีก หลายแสนเท่า
ฉันทำตาม และ ได้รับรู้ว่า
คำอธิบายนั้น เป็นจริง.........
และผู้ที่ถาม ก็บอก ฉันว่า ...........
ตราบใด ที่เธอยังคิดว่าเธอด้อยค่า
ก็ยังไม่มีใคร มองเธอเป็น ...ดวงดาวที่ อยู่สูงกว่าเป็นแน่ แท้
จงหันมา ดูตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง และ
ปรับหัวใจ มองตัวเอง ให้มีค่า
เหมือน ...........อากาศที่มนุษย์
ต้องการ ใช้หายใจ.................
ดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
816
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
