5 ธันวาคม 2547 11:34 น.
ดาหลา & ปะการัง
.........
ในความเป็นจริงของวันนี้ ............
ความจริงที่ หัวใจเรา มีให้กัน
มันเป็นเพียงความฝัน.........ฉันรู้ดีและรู้หน้าที่
ฉันเข้าใจ ว่า อะไรคืออะไร..........ตลอดไป............ฉันรู้ดี
แต่ ทำไมวันนี้ .......
ทำไม จิตใจของฉัน อยากเข้มแข็ง
แต่ทำไม มันไม่เข็มแข็งเลย
รู้สึก ว่า อ่อนล้า ล้า อ่อนแรง ที่จะต่อสู้ กับอะไรอะไรอีกแล้ว
อาการตอกย้ำ..............
อาการย้ำคิด ย้ำทำ............
ว่าฉันคิดถึงคุณ............
มันเกิด จาก ส่วนไหน ในสมองนะ.................
แต่ฉันเชื่อว่า..........
ความรู้สึกนี้ ส่งไป ถึงคุณได้นะคนดี.............
และฉันก้อเชื่อว่า...........
ความรักและความคิดถึงที่ฉันมีให้คุณคงไม่น้อยไปกว่าคุณที่มีให้ฉัน...............
ในวันนี้ ............และคงไม่แปรเปลี่ยนไป ...........
ดาหลา & ปะการัง
05-12-2004
5 ธันวาคม 2547 00:22 น.
ดาหลา & ปะการัง
คิทาโร่...........มาอาละวาด
ทำให้บาดหัวใจอีกแล้ว................
เหงา.........เหงาอะไรอย่างนี้หนอ.............
ยามไกลกันนี่............
อ่อนไหวลื่นไหลอารมณ์เหงาไปกับเขา
จนถึงคุณ........
ไม่รู้เวลานี้ คนดีที่รัก............เป็นอย่างไรบ้างหนอ
คุณจะรู้ไหมใจห่วงหาแล..........อาทร
คุณจะรู้บ้างไหมว่าคิดถึง...........
หนาว และหนาวหัวใจเสียจริง ๆ เวลานี้
ยามนี้มีแต่เพลงนี้เท่านั้น ที่ทำให้รู้สึก............
รู้สึกถึงคุณ........คุณอีกแล้ว
สัญญาต้องเป็นสัญญา จ๊ะไม่ลืม
จะคงที่และคงอยู่.............
เพียงแค่นี้.........ไม่มากไปกว่านี้...........
อีกไม่นานเราจะต้องได้พบกันอีก......ใช่ไหมที่รัก
ฉันเคยได้ยินว่า...........
เมื่อเกิดความรัก หัวใจจะสดใส และมีความสุข
เมื่อเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แลดับไป ฉันท์...ใดฉันท์นั้น
รักที่ บอกกันไว้ว่ามั่นคงเที่ยงแท้ มันมีแน่ และจริงใจ
หากคุณใช้หัวใจสัมผัสซึ่งกันและกัน
มันคือความผูกพัน..........ของความรักและความรู้สึก
รักย่อมเข้าใจในรักและรักยอมรู้จักตัวตน ของตนเอง
ความรักในความเป็นจริงมันคือนามธรรมที่จับต้องไม่ได้
แต่ความรักคือรูปธรรมที่ บอกถึง..........ตัวตนของคน
ขอบคุณค่ะ ...........สุดที่รักของฉัน...........
ที่สอนฉันให้รู้จัก............
ความรักที่เราร่วมสร้าง
ให้เกิดจากนามธรรม แล เป็นนามธรรมที่เป็นรูปธรรมของตัวตน
รู้ว่า เวลานี้คุณคงไม่แตกต่างจากฉันเท่าไร.............
ฉัน.........ฉัน.........
ไม่ได้ยินสำเนียงเสียงหวาน ๆ
ไม่ได้ยินน้ำเสียงบ่งบอกว่าห่วงใย.......คิดถึง.......หลายเพลาแล้ว
แต่สิ่งหนึ่งที่ ฝากผ่านสายลมไปที่ปลายฟ้า
ว่า..........
ทุกห้วงคำนึงของฉัน..............
มีคุณ.........เป็นทุกลมหายใจของฉันเสมอ...........
ฉัน..........ฉัน...........
อีกแล้วหรือ............คิดถึงคุณอีกแล้ว
กด.........กด.........จงกด.........
อารมณ์หวลให้...........อาวรณ์อย่างนี้ก่อนเถิดนะ
คืนนี้ คงยากที่จะข่มตา ให้หลับลงได้...........อีกครา
เหงาเหลือเกิน.........เหงาแทบขาดใจ
รู้ว่ายากไถ่ถอน...............
ใครจะว่าอย่างไร............ให้ฉัน
ฉันไม่รู้หรอก...........
ฉันรู้แต่............มีคุณอยู่ เคียงข้างฉันเสมอ
เวลานี้....................
หนาวกายและหนาวใจ...........
คุณจะรู้ไหมนะ..............
ดาหลา & ปะการัง
๔ ธันวาคม ๒๕๔๗
4 ธันวาคม 2547 13:43 น.
ดาหลา & ปะการัง
อยาก.....
ไม่อยาก.............
อยาก.....
ไม่อยาก.............
อยาก.........
ไมอยาก ............
คำถามถาม 2 คำถาม ผุด ในหัว......
เคยคิดกันบ้างไหม ว่า อยู่ดีดี ........
อยู่เฉย ๆ ใจ ไม่นึกอยาก.......ไม่คิดอยาก ..........ก้อ ไม่อยาก.........
ไม่เกิด ทุกข์.........ใจสบายๆ ๆ โปร่ง ใส
สงบ เยือกเย็น.......และเป็นสุข...........
แล้ว เคยกันอีกไหม ที่.....อยู่ดีดี.........
พอใจมันนึกอยาก ขึ้นมาเท่านั้นแหละ.........
......... เกิด........
การเปลี่ยนแปลง ทั้งร่างกายและจิตใจ.............
ยิ่งออกอาการ อยากได้ อยาก อยากทำ อยากไป .........
โอ ........เกิด วิตกจริต........คิดไป คิดมา กระทำการซ้ำซาก
กลายเป็นร้อนรน อยู่ไม่ติดที่ ไม่นิ่ง ไม่สงบ............และเป็นทุกข์
เคยเป็นไหม เคยเห็นมั่ง รึเปล่า...........
เคยเห็น........เคยเป็น.........เป็นคำตอบที่ มี ในทุกคนแหละ
แต่ เราจะทำอย่างไร ให้ ใจเรา สงบ......
ลองดูไหม..........
ทำตัวเองให้เป็นแค่.......ผู้หญิงธรรมดา ....ไม่มีบ้านใหญ่โต
มีเงินทองพอใช้พอจ่าย
มีรอยยิ้ม และความสดใสร่าเริง
ร่ำรวยอารมณ์ ขัน........มีความคิดดีเสมอ.
มีความรักและความอบอุ่น จากครอบครัว.....( แม้ว่า อาจจะไม่สมบรูณ์นัก)
และ........ เพียง...... ไม่อยาก เพียงอย่างเดียว
ไม่หลงไหล ใน ลาภ ยศ สรรเสริญ.......
จะมีมาก หรือน้อย ก็พอใจ ใน ชีวิตที่เป็นอยู่.........
น่าจะเป็นหนทาง แนวทาง ดับทุกข์ ได้ ม้าง.......
ไม่อยาก และ พอใจ ...............
คุ้มค่า สำหรับการใช้ชีวิตหนึ่งชีวิต นี้แล้ว .....
ดาหลา & ปะการัง
04-12-2004
4 ธันวาคม 2547 00:49 น.
ดาหลา & ปะการัง
อารมณ์อ่อนไหว..............
พลิ้วไปกับ คืนแห่งความเหงา...........
มันร้าวรอน..............มันเศร้า...............
มันซึมเซา...............
เห้อ........บรรยากาศคืนที่ลมหนาวโชยมา
แต่ไกลจากไหนไม่รู้...........รู้แต่หนาวใจ
หนาวใจ ไร้ความอบอุน
ไม่รู้เหมือนกัน..........คิดถึงคนดีมั้ง...............
จนรู้สึก............
เหมือนขาดอะไรสักอย่างของชีวิตไป
ความเหงานี่แปลกนะ.........
ชอบทำร้ายจิตใจคนเหลือเกิน
รู้นะ.........หยาดน้ำใส ๆ ไหลริน
เพราะอะไร.........
ไม่อยากเห็นน้ำตาคนดีของผมนะ
ในเมื่อสิ่งนั้น ๆ ๆเราเลือกแล้ว
เส้นทางที่เลือกเดินแล้วรู้แล้วนี่นะว่า.............
มันจะเป็นอย่างไร.............
มันเหงาแน่ ๆ มันเงียบแน่ ๆ
และมันเหนื่อยแน่ ๆ
แต่ก็นะ ยอมรับมันซะ
แล้วค่อย ๆเดินไปบนทางที่เลือกเอง............ไปด้วยกัน
แล้ว ปรับใจด้วยนะคนดี.......
ให้นิ่งและเรียบ สงบ..........
อย่าจมอยู่กับความเหงานะคนดี
ความเหงาไม่ได้ช่วยทำให้ชีวิตเราดีขึ้น
มันทำให้เราจมดิ่งสู่ห้วงแห่งความทุกข์ระทม...........
ไม่สุขใจ...........โลกกลายเป็นสีเทา ดำ ไม่สวยหรอก
ลุกขึ้นเถิดที่รัก............
ก้าวเท้า เดินออกจากความเหงานั้น............
มองมาที่ฟ้าไกลนะ
เห็นไหม...........
เห็นอะไรในท้องฟ้านั่นไหม..........
แสงระยิบระยับปลายฟ้านั่น...........
ผมมองคุณอยู่นะ..........รู้ไหม
อย่าร้องให้นะคนดี
เช็ดน้ำตาที่อาบแก้มนั้น
แล้วยิ้มให้ผมนะคนดี..........
แล้วอีกไม่นานเราจะพบกัน........สัญญา
ก่อนนอน...........คืนนี้
อยากบอกผ่านสายลมไป ให้ถึงคุณนะ
ว่ายังคิดถึงและคิดถึงอยู่
แม้กายห่าง แต่ใจยังคงกอดคุณแน่นแน่นอน.........
บอกราตรีสวัสดิ์ก่อนนอนคืนนี้
ขอให้คนดี ที่รัก หลับฝันดีนะ.............
ดาหลา & ปะการัง
๓ ธันวาคม ๒๕๔๗
3 ธันวาคม 2547 22:22 น.
ดาหลา & ปะการัง
เพลงเพราะหวาน...........ในคำคืนนี้
คืนแห่งจันทรา ฉายส่องหล้า.............ยามราตรี
ใครจะรู้บ้างไหม..............
คิดถึงคุณ............อยู่............รู้บ้างไหม
ยืนมองดวงดาราและดาวที่จรัสแสงนั้น
แววตาคุณ.................
ฉายมาที่ดวงตาฉัน...........ที่รอคุณที่ปลายฟ้านี้............
ท่ามกลางไออุ่นที่ คุณส่งมาให้..........
เพื่อปลอยใจฉัน............ในยามนี้
ยามที่คิดถึงคุณ.........
ยามที่เราห่างไกล...........สุดขอบฟ้า
เปียโน บรรเลง หวานลำลึกถึงขั้วหัวใจ
ทำให้ หวลคิดถึง.............
วันคืนที่ไม่รู้ว่าหวานไหม?
รู้แต่ว่า.................
เป็นเวลาที่ สุข...........สุขใจ
เวลาที่เรา ...........มีให้กันแม้มันน้อยนัก
แต่มันช่างอบอวล และเต็มไปด้วยความอบอุ่น
นับแต่ สองเท้าเราก้าวเดินมาพบกัน...........
จะจาก สวรรค์บนดาล...........หรือกรรมเวรที่มีต่อกัน
ไม่รู้................
รู้แต่เราพบกัน.....สายไป
สายไปสำหรับโลกแห่งความจริง............ในวันนี้
แต่แม้นว่าสาย.....สำหรับโลกแห่งจริงนี้
เรายังคงมีโลกแห่งความฝัน...............
ที่เรายังเดินไปพร้อม ๆ กัน บนทางคู่ขนานนี้.............
ทางคู่ขนานที่ไม่มีวันบรรจบได้
เราจะเดินเคียงข้างกันไป ตลอดเส้นทางที่เราต้องเดิน
คนละหน้าที่และคนละความรับผิดชอบ
ต่างมีหน้าที่ต้องทำ...........ทำไปตามหน้าที่ที่มี
แต่หน้าที่ของหัวใจ............
ระหว่างเรา...............
มันจะดำเนินไปอย่างที่เรา..........ร่วมสร้าง
เราจะสร้าง............จะสานฝันที่สวยงาม
ไร้.........ซึ่งความไม่เข้าใจ.............
ไร้.........ซึ่งความหวงหึงกัน.............
เราจะเป็นกัลยานมิตรที่ดีต่อกัน
อยู่เคียงข้างกัน.........
ยามทุกข์ ยามสุข ยามเศร้า.........
ฉันรู้ว่าคุณอยุ่เคียงข้างฉันเสมอ........
แม้นมิได้สมหวัง......ในความรักที่เป็นอยู่
แต่หากสวรรค์รู้ว่าเราจะรักและคิดถึงกัน
ตราบฟ้าดิน.........
สิ้นจิตและวิญญาณ.............
ดาหลา & ปะการัง
๓ ธันวาคม ๒๕๔๗
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
771
