9 มีนาคม 2548 08:41 น.
ดาหลา & ปะการัง
คงจะดื้อ อยากจะเขียน ไม่สัมผัส
คงเพราะมัด ใจสุข ใครให้ได้
คงไม่เก่ง แต่ภากบ้า พาเพียรไป
ขออะไร สักอย่าง ที่อยากทำ
คงไม่สวย คงไม่ดี แต่มีสุข
คงจะทุกข์ หาไม่เขียน ความทรงจำ
คงจะหาย หากไม่ เพ้อจนขำ
คงระกำ ช้ำทรวง จิตปั่นป่วน................
เอิ๊ก บ่น แต่เช้า
ดาหลา & ปะการัง
๙ มีนาคม ๒๕๔๘
แง๊ว...........
8 มีนาคม 2548 09:27 น.
ดาหลา & ปะการัง
แม่จ๋าแม่ แม่เจ็บไหม ลูกเจ็บปวด
เห็นเอาขวด น้ำเกลือ แขวนข้างแขน
พยาบาลลง เข็มจิกเนื้อ ลูกเจ็บแสน
อยากเป็นแทน พระเจ้า เขายอมให้
เลือดแม่ไหล ติดเตียง เพียง นิดหน่อย
เหมือนตอกรอย ความเจ็บ ทรมานหลาย
แม่จ๋าแม่ ทนอีกนิด เดี๋ยวก็หาย
เดี๋ยวเจ็บคลาย หายแล้ว กลับบ้านกัน
อยากขอเจ็บ แทนแม่ ที่แก่เฒ่า
ขออยู่เฝ้า กำลังใจ ไม่ห่างหาย
แม่คือพระ ของลุก ขอทุกข์คลาย
ขอให้หาย จากโรคา มาเบียเดบียน
อันโรคา พยาธิ ที่ทำร้าย
อันตราย จากอะไร ใคร่ขอเขียน
ขอบอกล่าว เล่าว่า ที่เคยเรียน
สะสมเวียน เป็นอยู่ ในครอบครัว
กรรมพันธุ์ เป็นส่วนหนึ่ง ของโรคร้าย
แวดล้อมราย แลอาหาร เป็นตัวช่วย
ทำให้โรค ที่ซ่อน มันย้อนรอย
จำต้องคอย ดำเนิน เดินตามมัน
ขอให้แม่ คนดี ของลูกจ๋า
หายป่วยมา เป็นขวัญ แล้วสุขสันต์
โรคาร้าย ขอให้ไป ไกลไกลกัน
ขอชีวัน แม่จ๋า ลูกกลับคืน...............
ปล. เขียนให้ คุณแม่คุณ หน่อย คนรู้จัก เห็นน้ำตาลูกแล้ว เจ็บ ปวด หัวใจแทน เหลือ ..........
ดาหลา & ปะการัง
๘ มีนาคม ๒๕๔๘
5 มีนาคม 2548 12:24 น.
ดาหลา & ปะการัง
เห็นคนเรา สมัยใหม่ รับแต่ชอบ
แล้วชอบกอบ โกยเอา ดูน่าขัน
ทำดีแค่ รับชอบ มอบให้กัน
เพียงแค่ฉัน ได้รับชอบ ไม่แบ่งใคร
น้ำใจนั้น หาได้ ยากยิ่งนัก
มีแต่รับ จากเขา มิเคยให้
อันคนเรา ชอบแต่รับ ชอบร่ำไป
ผิดไม่เคย มองโยน ไกลตัวตน
โดยส่วนใหญ่ ทำงานดี แค่เหน๋อหน้า
แล้วตั้งตา รับความชอบ กอบคำชม
มิคิดทำ ดีให้ เขานิยม
ชอบแค่โลม ลูปไล้ แค่หน้าตา
ทำการงาน หวังได้ เพื่อเลี้ยงชีพ
ขอเพียงkeep สัมมา ไปภายหน้า
ทำงานให้ สำเร็จ ลุล่วงไป
อย่าทำให้ พร่องพลาด ขาดสติ
อย่าได้เพียง ลวกลวก พอผ่านพ้น
จงคิดค้น เอาจริง ไร้ที่ติ
องค์ปฎิมา ปิดไว้ ด้วยทองดี
เกิดสง่าศรี ต่อตน วงศ์ตระกูล.................
2 มีนาคม 2548 23:16 น.
ดาหลา & ปะการัง
เพื่อนบอกว่า ตัวฉัน นั้นเปลี่ยนไป
เพราะเหตุใด กันหรือ บอกได้ไหม
จากร่าเริง ยิ้มรื่น มันไปไหน
เหตุไฉน ไร้สุข ดูระทม
เป็นเพราะใคร หรือไร บอกได้เปล่า
เพราะคอยเฝ้า ตามดู เหมือนตรอมตรม
เพราะอะไร เล่าจึง ร้าวสะสม
เห็นเจ้าจม เศร้าใจ ไม่เว้นวาย
ขอเพื่อนรัก คนดี นั้นคืนกลับ
อยากให้รับ สิ่งดีดี ห่างสิ่งร้าย
อยากให้เพื่อน คนเก่า ของเราคลาย
ขอให้หาย เศร้าโศก วิโยคที
ยิ้มหน่อยนะ เพื่อนรัก อยากให้สุข
ไร้ความทุกข์ มีแต่สุข ที่สุขี
อย่าเลยนะ ทิ้งไป สิ่งไม่ดี
แล้วยิ้มปรี่ ต้อนรับ กับพวกมัน
หวังไว้ว่า ต่อแต่นี้ จะยินสียง
ซึ่งสำเนียง เสียงใส ใจสุขสันต์
พรุ่งนี้นะ เริ่มต้นกัน หวังเป็นวัน
ที่เพื่อนฉัน คนเก่า เค้ากลับคืน..............
ดาหลา & ปะการัง
๒ มีนาคม ๒๕๔๘
2 มีนาคม 2548 09:25 น.
ดาหลา & ปะการัง
ห่างกันไกล หลายพัน กิโลลี้
แต่ก็มี รักมั่น ไม่หวั่นไหว
ห่างกันแค่ ร่างกาย ใช่ห่างใจ
โปรดรู้ไว้ สี่ห้องใจ มอบให้คุณ
จันทร์อังคารผ่าน ไป พุธ ศุกร์เสาร์แล้ว
เสียงเจื้อยแจ้ว ส่งให้ ใจละมุน
กระซิบผ่าน ให้คิดถึง แม่เนื้อนุ่ม
ใจเต็นตูม ตามไป พบดวงใจ
เธอคงรู้ ว่าแม้ไกล ใจห่วงหา
ยามหลับตา คิดถึง ว่าเคียงใกล้
หากบินได้ ติดปีกแล้ว จะบินไป
ทนไม่ไหว ขอไป อยู่ข้างเธอ
ได้แต่คิด ติดขัด ไปเสียหมด
เหมือนรันทด หมดใจได้แต่เพ้อ
แม้อยากเจอ ก็ได้แต่ นอนละเมอ
คิดถึงเธอ ยาหยี ทุกวี่วัน................
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
711
