5 ตุลาคม 2551 00:58 น.
ดาวแสงหม่น
เธอบอกว่าฉันทำสิ่งผิด
ที่คิด คุย ปรึกษากับคนที่เรีกว่า..คนอื่น
เค้าคนนั้นแค่ที่ปรึกษายามขมขี่น
จากสิ่งที่เธอหยิบยื่นให้ฉันเอง
เค้าก็แค่คนเข้าใจความรู้สึก
ที่เมื่อฉันนึก..พบแล้วปวดร้าว
เค้าก็แค่คนที่เข้ามาเข้าใจ..รับรู้เรื่องร้าว
และให้กำลังใจยามเจ็บ..ปวดร้าว..เท่านั้นเอง
ถ้าฉันให้เธอคิดใหม่หล่ะ
เปลี่ยนความคิดบางอย่างซะ ไม่ยากเข็ญ
อย่าทำให้ฉันเจ็บปวด เช้า เย็น
แล้วหันมาฟังความคิดเห็นแล้วเข้าใจบ้างเทานั้นพอ
ถ้าเป็นได้อย่านั้น
ไม่ว่ากี่คืนวัน..ฉันคงไม่ต้องร้องขอ
หาคนเข้าใจฉัน..ในวันเหนื่อย..เจ็บ..ท้อ
แล้วฉันจะรอวันที่มันกลายเป็นเธอ
17 กรกฎาคม 2551 16:20 น.
ดาวแสงหม่น
ผิดไหมนะกับความรู้สึก
ที่ลึกๆ อยากมีเธออยู่เคียงข้าง
แม้ความจริง เป็นไม่ได้แม้แค่เลือนลาง
เพราะเธอมีคนเคียงข้างทั้งกายใจ
รู้ว่าผิดที่ทำอยู่ตอนนี้
แต่มันรู้สึกดีจริงๆ ห้ามไม่ได้
นี่แหละ..ถึงเรียกว่า..หัวใจ..
ไม่อาจบังคับ.. ห้ามได้ว่าไม่ทำ
เป็นคนเลวก็ยอมตอนนี้
เพราะเธอเป็นเหมือนคนในฝัน
พูดคุย..พักพิง..ให้ความอบอุ่นกัน
แม้แค่เพียงเศษเสี้ยวของเวลา
17 กรกฎาคม 2551 16:08 น.
ดาวแสงหม่น
แค่ความฝันใช่ไหม ความใกล้ชิด
แค่ความฝันเหมือนสนิท แนบเสนอ
แค่ความฝันใช่ไหม ใกล้ชิดเธอ
แค่เพียงฝัน เพียงละเมอ ไปคนเดียว
เพราะรู้อยู่ ว่าเธอ มีเจ้าของ
เพราะรู้อยู่ มีคน จองเธอไว้
เพราะรู้อยู่ ว่าเค้า เจ้าของใจ
และรู้อยู่ แก่ใจ ใครคนจอง
ฉันทำผิด ฉันรู้ แต่ยังผิด
ฉันทำผิด ที่คิด เป็นเจ้าของ
ฉันทำผิด ทำไป เพราะใจปอง
ฉันทำผิด ครรลอง ต้องหมองใจ
รู้ที่ทำ ทำทั้งรู้ ดูใจฉัน
รู้ที่ทำ ทำกัน ไร้ความหมาย
รู้ที่ทำ ทำให้ช้ำ ช้ำหัวใจ
รู้ที่ทำ คงได้ เพียงข้ามคืน
14 กุมภาพันธ์ 2550 02:39 น.
ดาวแสงหม่น
แม้ไม่เคยเห็นหน้า
แต่ก็เข้าใจว่ารู้จักกันเพียงไหน
มีแค่ความรัก...ความห่วงใย
ก็เป็นสายใย...ที่แสนหวังดี
แม้จะเป็นความรักที่อาจผิวเผิน
แต่ก็ดูไม่ร้ายเกิน...คำๆนี้
"เพื่อน"...ก็คือความรู้สึกที่ดีๆ
ที่ไม่มีคำใด...มาทดแทน
แม้ฉันจะเหนื่อยยากมากี่ครั้ง
คำๆนี้ยังคงเป็นเสมือน
ที่ๆพัก...พึ่งพิง...ร่วมทางเดิน
ที่ไม่เคยห่างเหิน...ทอดทิ้งกัน
(สำหรับเพื่อนที่รู้สึกดีแม้ไม่เคยเจอกันแม้แต่ครั้งเดียว)
17 พฤศจิกายน 2549 01:13 น.
ดาวแสงหม่น
ในวันเหงาเปล่าเปลี่ยว
เหมือนอยู่คนเดียนในโลกกว้าง
ชีวิตฉันดูอ้างว้าง
มันว่าง.......ว่าง เดียวดาย
นั่งมองดาวบนท้องฟ้า
แล้วคิดว่ามันเหงาบ้างไหม
แล้วก็คิดว่าคงไม่
เพราะดวงดารามากมายบนนั้น
ฉันตัดสินใจแทนได้อย่างไร
ก็เหมือนตัวฉันไงมีคนเคียงข้าง
แต่ก็รู้สึก...รู้สึกอ้างว้าง
เหมือนคนเคียงข้างไม่มี
คงเพราะเราคงไปกันไม่ได้
คุยกันทีไร...ความรู้สึกใหม่ๆ ไม่เคยแทนที่
รัก...ห่วงใย...ใส่ใจ ไงคนดี
คงเป็นฉันเองที่ไม่เข้าใจ
แล้วจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
จะยังอยู่หรือ ต้องแยกทางกันจนได้
ก็คงเป็นที่ฉันอีกที่ขาดตกบกพร่องไป
ดูแลเธอไม่ได้อย่างที่เธอต้องการ
ก็ไม่เป็นไรถ้าวันนั้นจะมาถึง
เพราะฉันคงซึ้งกับคำพูดที่เธอบอกผ่าน
ว่าเธอดูแลฉันอย่างดีมานานแสนนาน
แต่ที่ไม่ผ่านคือ...ตัวฉันเอง
ดวงดาวจ๋า...
อยากมีเพื่อนเป็นคนธรรมดาบ้างไหม
คนที่พยายามแล้วที่จะทำทุกสิ่งให้ได้
แต่ก็บอกแล้วไง...ว่าแค่คนธรรมดา
หรือฉันเป็นเพื่อนกับเธอไม่ได้
เพราะเธออยู่สูงเกินไปฉันเอื้อมไม่ถึง
เหมือนกันที่ฉันพยายามทำทุกสิ่งกับคน..คนหนึ่ง
แต่ยังไม่พอซึ่งที่...เขาต้องการ
หน้าส่วนตัว
992
