15 พฤษภาคม 2547 22:06 น.
ดาวเหนือ
ฉันมันเป็นเจ้าหญิงตื่นสาย
ที่ตื่นได้เพราะมีเจ้าชายขี่ม้าขาว
ที่คอยมาปลุกถึงที่...ทำให้เจ้าหญิงคนนี้ตาลุกวาว
รีบตื่นมาทักทายเจ้าชายตื่นเช้าทุกๆวัน
ที่เจ้าหญิงตื่นขึ้นมาได้เพราะเจ้าชายคนนี้
เป็นเจ้าชายที่ไม่มีในความฝัน
เป็นเจ้าชายแห่งความจริงที่รักกัน
เป็นเจ้าชายในใจของเจ้าหญิงอย่างฉันคนเดียว
15 พฤษภาคม 2547 20:33 น.
ดาวเหนือ
อยาก...บอกเธอว่าฉันคิดถึง
ให้...เธอได้ซาบซึ้งในความหมาย
เข้า...มาหาฉันแล้วฟังจังหวะหัวใจ
ใจ...ของฉันมันตะโกนบอกไว้ว่ารักเธอ
15 พฤษภาคม 2547 20:14 น.
ดาวเหนือ
ก็ชอบนายตั้งแต่แรกเห็น
ท่าทะเล้นๆก็โดนใจนักหนา
คบกับเธอตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันที่ต้องจากลา
ก็มีนายอยู่ในใจตลอดมาไม่เคยมีใคร
นานแล้วนะที่เราไม่เจอกัน
ระยะเวลานานขนาดนั้นบางทีฉันก็หวั่นไหว
แต่หัวใจก็ยังไม่แต่เธอไม่เคยเผลอไปมีใคร
ถึงได้บอกไง ว่ายังไง๊ยังไงก็ลืมนายไม่ลง
15 พฤษภาคม 2547 19:38 น.
ดาวเหนือ
ฉันไม่สำคัญอีกแล้วใช่ไหม
เธอถึงปล่อยฉันไว้ให้เงียบเหงา
กี่วันแล้วที่ไม่พบเธอแม้แต่เงา
ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่าให้พักพิง
เขาสำคัญกว่าฉันใช่ไหม
เธอถึงทิ้งความผูกพันธ์ของเราไว้ให้หยุดนิ่ง
ไหนล่ะคำที่เธอเคยบอกไว้ว่ารักจริง
แล้วทำไมเธอจึงทิ้งให้ฉันเดียวดาย
5 พฤษภาคม 2547 23:06 น.
ดาวเหนือ
ตั้งแต่วันที่เราห่างกันไป
ยอมรับว่าความรักที่เคยมีให้เริ่มแปรผัน
แต่เธอรู้ไหมว่ามีสิ่งหนึ่งที่มีให้ทุกคืนวัน
คือความห่วงใยแม้ในเวลาฝัน...ให้รู้ว่าฉันยังห่วงเธอ
หน้าส่วนตัว
939
