5 พฤษภาคม 2547 22:47 น.
ดาวเหนือ
ไม่รู้ทำไมต้องกลับมาที่นี่
ฉันคงยังทำใจกับการไม่มีเธอตรงนี้ไม่ได้
แต่กลับมาก็ไม่มีผลดีกับหัวใจ
ต้องคอยบอกตัวเองไว้ให้อยู่ได้โดยไม่มีเธอ
จะไม่กลับมาที่นี่อีก...ฉันสัญญา
แต่ขอเวลาพักใจจะได้ไหม
จะค่อยๆลืมเธอจนหมดใจ
แล้วจะเก็บที่ตรงนี้เอาไว้...แค่ในความทรงจำ
5 พฤษภาคม 2547 22:14 น.
ดาวเหนือ
ถึงแม้ว่าเราจะจากไกล
ความทรงจำอาจลบเลือนไป...คงมีบ้าง
แต่ความห่วงใยจะมีให้ไม่จืดจาง
และหวังว่าเธอคงมีให้ฉันบ้างไม่ห่างไกล
แล้วฉันจะฝันถึงเธอนะ
จะปลอบเธอในวันที่อ่อนไหว
เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป
ถึงจะไม่ใช่คนของหัวใจ...แต่เธอคือผู้ชายที่ฉันจะเก็บไว้ในความทรงจำ
5 พฤษภาคม 2547 21:33 น.
ดาวเหนือ
เธอจะโกหกกันไปถึงไหน
แค่พูดความจริงจะยากอะไรหนักหนา
ใช่สินะ...เธอคงหลอกฉันตลอดมา
แต่ขอเถอะ...พูดจริงสักคราก่อนจากไป
ขอแค่นี้...เธอคงไม่ลำบากมาก
คงไม่ใช่เรื่องยาก โปรดทำให้คนอ่อนไหว
พูดความจริงสักครั้งให้ชื่นใจ
อยากเหลือความทรงจำดีๆไว้...ว่าครั้งหนึ่งคนไม่จริงใจเคยพูดความจริง
4 พฤษภาคม 2547 22:00 น.
ดาวเหนือ
ฉันเป็นคนไม่ชอบทะเล
เกลียดความว้าเหว่ที่คลื่นเทมาหา
มันเหมือนทะเลได้รวบรวมน้ำตา
ของคนที่แวะเวียนมาด้วยความเหงาใจ
ทะเลดูเวิ้งว้างเงียบเย็น
ไม่อยากเห็นทะเลเลยขอได้ไหม
อย่าพาฉันมาที่นี่นอกนั้นฉันไปได้ทุกที่ไม่ว่าที่ใด
เพราะทะเลเอาเคยทำให้ฉันร้องไห้เพราะเสียใครบางคน
4 พฤษภาคม 2547 22:00 น.
ดาวเหนือ
สวัสดีจ้า...วันหยุด
รักเธอที่สุดเมื่ออ่อนไหว
เธอเติมกำลังใจให้ฉันทุกทีไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร
ชอบเธอจังเลย...ที่เข้าใจกัน
ขอบคุณนะ...วันหยุด
คือเพื่อนที่ดีที่สุดของคนอ่อนไหว
สัญญากันนะว่าจะไม่ทิ้งฉันไป
แต่ถ้าเป็นไปได้ รัฐบาลเพิ่มวันหยุดให้ได้มั้ย ขอที
หน้าส่วนตัว
929
