ยามเช้าของฉัน

ดาวเคียงเดือน

ปัง..ปัง..ปัง...ปัง.ๆๆๆ..เสียงเคาะฝาบ้านดังถี่ยิบขึ้นเรื่อยๆ   เป็นเสียงสัญญาณบ่งบอกให้รู้ว่าถึงเวลาตื่นแล้ว  เด็กหญิงสะดุ้งลืมตาตื่น พร้อมกับลุกขึ้นจากที่นอน..รีบก้าวออกจากห้องนอน..มองออกไปนอกห้องที่มีน้องชายนอนอยู่อีกมุมหนึ่งของบ้าน เด็กชายก็รีบตืนเช่นเดียวกัน..

      อากาศยามเช้าช่างเยือกเย็นเสียนี่กระไร..มองไปทางไหนก็มืดสนิท..พระอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้า..บ้านใกล้เรือนเคียงยังคงเงียบสนิท..ผู้คนกำลังหลับใหลอย่างมีความสุข...พอก้าวลงจากบันไดบ้าน เด็กหญิงรีบก้าวขาไปที่ยุ้งข้าว เพื่อตักข้าวเตรียมไว้ สำหรับตำ..ไม่นานเสียงตำข้าวก็ดังขึ้น ป๊อก ..ป๊อก ป๊อก..ๆๆๆๆๆๆ .ก้องสะท้อนในความมืดของเวลาใกล้รุ่ง ..สักครู่ใหญ่เสียงไก่ขันก็เริ่มแว่วมา...เอ้กอีเอ้กเอ๊ก.ๆ..ตามด้วยเสียงตีปลีกพรึบพรับ.ๆ เป็นระยะๆ ..แสงสว่างค่อยๆ คืบคลานเข้ามาเยือน..ความเย็นยะเยือกกำลังจะจางหายไปพร้อมกับแสงสีทองโผล่พ้นขอบฟ้า ร่างกายค่อยๆ ปรับอุณหภูมิให้เข้ากลับเช้าวันใหม่  ผู้คนที่หลับไหลในเวลาใกล้รุ่งสาง .ค่อยๆ ทะยอย..ออกจากบ้านหุงหาอาหารเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันใหม่..

      ความเงียบในยามเช้ามืดก่อก่อให้เกิดความเหงาและความสุขในเวลาเดียวกัน