8 มกราคม 2549 21:49 น.
ดาวอังคาs
ก็ไม่มีอะไรมาก
แค่อยากมาอวดรูปที่ไปเที่ยวแม่ฮ่องสอนมาตอนปีใหม่น่ะ มีประสบการณ์ใหม่ ๆ หลายอย่าง
เช่นการขึ้นเครื่องบิน เอาน่า ก็ครั้งแรกน่ะ ขอฝอยหน่อยละกัน : )
14 พฤศจิกายน 2548 02:37 น.
ดาวอังคาs
เดาอังคัน : "เฮ้ น้าเซ็งอ่ะ หาที่เที่ยวกัน"
เรรวน : เออ เบื่อเหมือนกัน ไปนั่งหาที่เย็น ๆ นั่งกินน้ำผลไม้กัน ดีไหม
เดาอังคัน : "แถวนี้ไม่เอานะ เสารีย์เบื่อแล้ว อยากไป ต่างจังหวัด"
เรรวน : อืมม นั่นสิ มีเพื่อนบอกทางเมืองกาญอากาศกำลังดี สนใจป่าว
เดาอังคัน : "แบบว่าได้ตกปลา เล่นกีต้าร์ ล่องแพ เงี๊ยะนะ"
เรรวน : งั้นเขื่อนดีป่าว เขื่อนศรีฯเป็นไง
เดาอังคัน : "เออแฮะ เข้าท่า มีข้อมูลป่ะ"
เรรวน : ก็มีอยู่เหมือนกัน ราคาประมาณ 2500 ต่อคืนมั้ง นอนได้20 กว่าคน
เดาอังคัน : "อื่มม เจ๋ง แต่อย่างนี้ต้องหาเพื่อนแชร์นะ ดีป่ะ"
เรรวน : ก็ดีเหมือนกัน แต่ว่าใครเขาจะไป อาหารการกินก็ทำกันเอง ไม่มีกิจกรรม อะไรเลย นอกจากนั่งคุยกัน กินน้ำผลไม้ ตกปลา เล่นกีต้าร์ อาจจะได้กลอนกลับมาสัก 2- 3 บท
เดาอังคัน : "ผมว่าไม่มีกิจกรรมก็ดีนะ นั่งคุยกันก็สนุกแล้ว จะได้รู้จักตัวเป็น ๆ กันมากขึ้น"
เรรวน : แล้วไปวันไหนดีล่ะ ได้ให้เพื่อนที่อยู่ที่โน่นไปจองให้
เดาอังคัน : "บ๊ะ แหม มีเพื่อนที่โน่นด้วยหรอน้า เอาง่าย ๆ แบบ เสาร์-อาทิตย์ ดีไหม"
เรรวน : ก็ดีวันหยุดวันที่เท่าไหร่ละ
เดาอังคัน : "ปกติก็ทำงานวันเสาร์นะ แต่อยากเกซักวันละ ซัก 26-27 เป็นงาย"
เรรวน : ไม่เร็วไปหรือ
เดาอังคัน : "จะคอยนานเนิ่นไปใย เมื่อหัวใจเราต่างเรียกร้อง 555"
เรรวน : เดี๋ยวฟ้าผ่าตาย ก็ดีเหมือนกันแล้วจะชวนใครมั่ง
เดาอังคัน : "ใจจริง ก็อยากให้ไปกันเยอะ ๆ นะ เพื่อนในเว็บเรานี่แหล่ะ แต่เราจัดกันเอง ไม่รู้จะมีใครสนใจมั่ง
เรรวน : ก็ลองๆชวนดูดีไหม หารๆกันค่าใช้จ่ายคนละไม่กี่ตังค์มั้ง
เดาอังคัน : "ไหนน้าลองคำนวณดิ๊ ค่ารถ ค่าเรือ ค่าแพ ค่าอาหาร ค่าน้ำผลไม้ ฯลฯ"
เรรวน : ก็ค่าแพ 2500 ค่ารถน่าจะประมาณคนละ 150 ต่อเที่ยว ต่อคน ค่าอาหารก็น่าจะสัก 200 - 300 ช่วยๆกันทำ มันจะแพงไอ้ค่าน้ำผลไม้นี่แหละ
เดาอังคัน : "555 งั้น น้ำผลไม้ต่างคนต่างหิ้วมากันดีกว่า"
เรรวน : ก็ดี เรือใคร ใครบรรทุก
เดาอังคัน : เออ แล้วเอาอะไรไปบ้างละ
เรรวน : มีเต้นท์ป่าว
เดาอังคัน : เอาไปด้วยหรือ นอนแพไม่ใช่หรือไง ?
เรรวน : ถามเฉย ๆ น่ะ ว่ามีหรือป่าว เผื่อคราวหน้าเที่ยว ก็ไม่ต้องเอาอะไรไปหรอก แค่เสื้อผ้า ใครมีอุปกรณ์ตกปลาก็เอาไป
เดาอังคัน : กีตาร์ด้วย
เรรวน : กิจกรรมก็ไม่มีหรอกน่ะ ใครอยากทำอะไรก็ทำ ไปสบายๆ แต่อย่าลืมน้ำผลไม้ของใคร ของมัน เอาไปเอง
เดาอังคัน : ใช่เผื่อคนไม่ทานน้ำผลไม้จะร่วมแชร์ก็น่าเกลียด เหอ ๆ
เรรวน : เรื่องกินไม่น่ามีปัญหา ที่นั่นเขามีเครื่องทำครัวให้แล้ว ช่วยกันทำ ใครทำได้ก็ทำ คนกินก็มีหน้าที่กินกับตาย ดีไหม 555
เดาอังคัน : แหม ไม่มีใครใจจืดใจดำหรอกม๊างงงง
เรรวน : ชุดว่ายน้ำมีก็ไม่ต้องเอาไป แต่ถ้ากิ๊กหน่องจะเอาไปอย่าลืมกำชับนะว่าขอเป็น ทูพีช
เดาอังคัน : 555 แล้วจะชวนใครไปบ้างละ
เรรวน : ก็ลองชวนเพื่อนในเวปไปแล้วกันดีไหม
เดาอังคัน : ดีเหมือนกันใครอยากไปก็ไป แต่อยากเห็นบรรยากาศอ่ะ
เผื่อเรียกน้ำลายเพื่อน ๆ ได้
เรรวน : งั้นรอแป๊บนะ
นี่ ๆ http://www.kanchanaburi.com/paelongpai/
เดาอังคัน : โอ้วเกรท ใช้ได้ งั้นน้าช่วยสรุปค่าใช้จ่ายให้ที
เรรวน : ก็ค่าแพ 2500- 3000
ค่ารถคนละ 300
ค่าอาหารไม่น่าเกิน 300
ค่าน้ำผลไม้ผ่านกรรมวิธี ก็ตัวใครตัวมัน
แค่นี้แหละก็หารๆกันไป
เดาอังคัน : อาฮะ
เรรวน : ฝากหน่องช่วยโพสต์ชวนเพื่อนทีเด่ะ ไวหน่อยก็ดีนะเดี๋ยวจะไม่ทันการ
เดาอังคัน : ได้ ๆ ชื่อกระทู้ "ตะลุยเขื่อนชวนเพื่อนเที่ยวดีไหม" แบบว่าใครอยากไปก็ชูจั๊กกะแร้ LogIn แสดงความประสงค์ในคอมเมนต์ได้เลย
เรรวน : เอ้อดีแล้วก็อย่าลืมบอกไปว่าใครมีอะไรสงสัยก็ถามมาได้ด้วยล่ะ
เดาอังคัน : อื่ม ๆ หวังว่าจะมีคนร่วมเดินทางสนุก ๆ แบบนี้นะ
เรรวน : โอเค งั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปดื่มน้ำผลไม้ก่อนแล้วกัน
เดาอังคัน : 555 ไม่กวนแระ แล้วจะลงกระทู้ให้คืนนี้
เรรวน : ดีครับ บายยย...
เดาอังคัน : บาย น้า..
23 สิงหาคม 2548 21:22 น.
ดาวอังคาs
"ผมรักคุณ"
"ผมรักคุณ รักมากที่สุดในโลก"
"ผมรักคุณชั่วฟ้าดินสลาย"
"ผมจะรักคุณจนลมหายใจสุดท้าย"
"ชาติหน้ามีจริง เราจะรักกันอีก"
11 กรกฎาคม 2548 23:56 น.
ดาวอังคาs
เสียงพึ่บพั่บระรัว มีอากาศแหวกตามใบหน้า
ขนนุ่มนวลของพวกมันเฉียดโดนร่างกายโดยรายรอบ
21 มิถุนายน 2548 00:31 น.
ดาวอังคาs
มือนิ่งค้างอยู่ที่คีย์บอร์ด ดั่งเหมือนเครื่องมือระบายอารมณ์อะไรสักอย่างที่พร้อมจะดึงสิ่งที่คั่งค้างข้างในผ่านหัวใจ ปลายนิ้ว สู่จอ สายโทรศัพท์ เพื่อไปปรากฏบนหน้าเพจ
มันคงหยุดอยู่แค่นี้
วงจำกัดมันมีเท่านี้
เป็นมนุษย์ใครว่ามี "เจตจำนงค์เสรี" ตราบใดมันยังมีขอบเขต มีกำแพงแห่งความสามารถ ก็อย่าจะได้คิดถึงคำนั้นเลย "เสรี" หวานหอมและยิ่งใหญ่นักเกินที่มนุษย์จะไขว่คว้า พัฒนาการที่เรียกว่า "อภิมหาศิวิไลซ์" ก็ยังเอื้อมไม่ถึง
ฉันไม่ใช่พระเจ้านี่ ในความหมายนั้น ฉันไม่ได้หมายถึงการมีตัวตนของผู้วิเศษ แต่ฉันกำลังเปรียบเปรยถึง "อำนาจ" แห่งความสุดขีดของอำนาจ
อย่าพูดถ้อยคำสวยหรูเลยว่า ไม่มีกรงขังสำหรับจิตใจ ฉันมิอาจตกอยู่ในโตรกแห่งความฝันได้นานนัก หรือคุณอยากอยู่กับมันนาน ๆ นอกจากคนเขียนนิยายและจิตรกรแล้ว ก็ไม่มีใครให้เงินเดือนคนช่างฝันอีก มนุษย์เงินเดือนอย่างฉันและนอกนั้นก็เป็นพวกสร้างวิมานในอากาศ แล้วหลอกตัวเองว่ามันหล่อเลี้ยงชีวิตเรา ฮึ!
หน้าส่วนตัว
4038
