16 กรกฎาคม 2549 23:00 น.
ดาวอังคาs
เชือกตึงเปลี่ยนท่าหน้าพยัก
โดนชักขวาซ้ายส่ายสนุก
กลบกลืนรอยช้ำห้ามทำทุกข์
กระตุกเยื้องย่างได้อย่างคิด
อยากเห็นน้ำตาหน้ากำสรด
ปรากฏไหลคลอรอผลิต
อยากเห็นรอยยิ้มพิมพ์ยามพิศ
ประดิษฐ์ได้รัวเสียงหัวเราะ
หุ่นไม้ธรรมดาตามืดบอด
ตัวมอดเจาะไชใจบางเปราะ
ร่วงโรยสีสันมันกระเทาะ
เย้ยเยาะตามสบายคลายเศร้าโศก
ฉงนจริงหนาน่าแปลกนัก
เพราะรักหรือไรให้สับโขก
บนหลังตั้งแอกแบกลูกโลก
วิปโยคเจียนบ้าน่าอนาถ
ดึงหน้าดึงหลังไม่ยั้งหยุด
ประทุษเกินไปสายจะขาด
ฉันยังเป็นคนทนปรามาส
ใช่ทาสคอยสั่งได้ดั่งคิด
วันนี้ยังไหวทนให้เชิด
ละเมิดอกขมระบมจิต
ชักใยคอยขู่อยู่เป็นนิตย์
อาจจะขอสิทธิ์คิดจากจาง
เป็นเพราะยังรักอยู่รู้บ้างไหม
หากจำต้องลาไกลใช่เมินหมาง
เมื่อสายขาดขอห่างพ้นคนละทาง
จะลาร้างไปทั้งยังรักเธอ