31 พฤษภาคม 2549 21:13 น.
ดาวอังคาs
กดคมมีดกรีดลงตรงข้อมือ
ความเจ็บหรือจะเทียมเปี่ยมใจข้า
ดูซิ่เลือดหยดพรำพร้อมน้ำตา
ด้วยมายาแห่งรักมาหักราน
ให้มันหยดอาบหล้าทาแผ่นดิน
ให้มันรินถึงฟ้านภาฉาน
ให้มันไหลลงหลั่งปริ่มฝั่งธาร
เซ่นวันหวานเก่าก่อนที่คลอนคลาย
แต่ยังรักภักดีไม่มีผัน
แม้ว่าวันสมหวังมิดังหมาย
ถึงประชดตัวตนจนต้องตาย
หยดสุดท้ายยังทะนงคงรักเธอ
23 พฤษภาคม 2549 21:18 น.
ดาวอังคาs
ฉันมองทอดสายตาสู่ฟ้ากว้าง
นกร่อนกางปีกสยายในเวหน
เห็นปลาแหวกผุดว่ายในสายชล
ช่างสับสนเหมือนไม่รู้อยู่ที่ใด
ฉันมองเห็นพวกเขาเหล่าฝูงชน
ไร้หมองหม่นแต้มยิ้มพิมพ์สดใส
มีความสุขถ้วนทั่วเปี่ยมหัวใจ
แต่ฉันไยเคว้งคว้างกลางสังคม
ดูเหมือนไม่มีคนสนใจฉัน
โดนกีดกันทิ้งขว้างช่างขื่นขม
ถูกจำกัดไว้เช่นเป็นเศษตม
แค่อาจมเน่าหมองกองสาธารณ์
ความสุขเอ๋ยคงไกลสุดปลายหล้า
แบกปัญหาสับสนจนฟุ้งซ่าน
มีความเหงาประทับจับวิญญาณ
คนเป็นล้านแต่เหมือนกูอยู่ลำพัง
คนมากมายก่อวางสร้างสังคม
มาประสมหลอมรวมร่วมปลูกฝัง
แต่ฉันนี้ถูกทิ้งเหมือนชิงชัง
ทรุดดินสิ้นความหวังไร้สังคม
15 พฤษภาคม 2549 23:08 น.
ดาวอังคาs
"หนูมาขอลาออกนอกใจพี่
เหตุเพราะมีคนอื่นชื่นใจกว่า"
นั่งทบทวนความหลังครั้งก่อนมา
มีอันใดอีกหนาข้าพร่องไป
โทรศัพท์คุยกันยันดึกดื่น
ทุกค่ำคืนต้องส่งนอนก่อนหลับใหล
พี่งุนงงจริงหนาว่าทำไม
เหลือช่องว่างตรงไหนให้ใครแทน
ตุ๊กตาก็ซื้อใส่ให้เต็มห้อง
กำไลทองเพชรพลอยทั้งสร้อยแหวน
อีกเงินตราหยิบยกให้ไม่ขาดแคลน
ที่วางแผนแต่งงานก็พังพินท์
เขาเป็นใครกันหนาถึงสามารถ
มีอำนาจน้าวโน้มดึงโฉมฉิน
พรากหายจากใจพี่พ้นชีวิน
คาบไปกินเกินยื้อยุดสุดประวิง
วันหนึ่งพบเจอนางอย่างบังเอิญ
ควงแขนเดินเคียงใครคล้ายผู้หญิง
ดูระรื่นนวยแนบชิดแอบอิง
พบความจริงไปเชยชู้อยู่กับใคร
แล้วเรื่องราวทั้งหลายได้เฉลย
เธอได้เผยปัญหาหน้าแจ่มใส
บอกให้รู้เนื้อความว่าทรามวัย
มีหัวใจบุปผาป่าเดียวกัน
14 พฤษภาคม 2549 20:11 น.
ดาวอังคาs
คนมีปากเอาไว้ใช้กิน-พูด
คนมีตูดเอาไว้ใช้ปล่อยขี้
จะพูดจาจงกรองตรองให้ดี
เพราะวาทีอาจกลายค่าเป็นอาจม
คอยเชือดเฉือนพูดมากปากตะไกร
เมื่อยามใดทรุดพับพูดทับถม
แหม!บางปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
ทำพูดข่มวางโตโอ่น่าชัง
บ้างปากหวานก้นเปรี้ยวเลี้ยวเรื่อยไป
ปากปราศรัย-ใจเชือดคอเลาะเนื้อหนัง
มือถือสาก-ปากถือศีลลิ้นธรรมมัง
จงระวังอย่าหลงใหลตรองให้นาน
กระจองงอง! กระจองงอง! ฆ้องปากแตก
คอยรับแลกเรื่องราวของชาวบ้าน
เรื่องปากยื่น-ปากยาวเราเชี่ยวชาญ
ประสบการณ์มีมากความปากบอน
รู้บ้างไหมปลาหมอตายเพราะปาก
เรียนรู้จากคนเก่าเขาพร่ำสอน
ถ้าปากเปราะ-ปากตลาดอาจม้วยมรณ์
จะจากจรสู่โลกหน้าเพราะวาที
คนมีปากเอาไว้ใช้กิน-พูด
คนมีตูดเอาไว้ใช้ปล่อยขี้
บ้างใช้ปากพูดจาเข้าท่าดี
บ้างใช้ปากกล่าวจีเยี่ยงขี้เอย
หน้าส่วนตัว
1190
