28 มีนาคม 2549 22:49 น.
ดาวอังคาs
หวิวหวานแว่วเคยเผยคำคาย
วันนี้ออกลายกลายเหี่ยวเฉา
รันทดยิ่งนักรักของเรา
น้องเขลามามากขอจากจร
พี่เอาสมบัติพัสถาน
ใส่พานเขารับนับเงินฟ่อน
อีกเดี๋ยวไทยถิ่นทั่วดินดอน
คงต้อนเป็นทาสหมดชาติไทย
พี่ริบสื่อสารของบ้านเมือง
ใช้เขาคุยเขื่องเรื่องโปร่งใส
กรอกหูแยบยลจนตายใจ
ลื่นไหลคารมในคมคำ
อีโก้สูงจัดฟัดไม่ยั้ง
ไม่ฟังใครว่าทำท่าขำ
แล้วอ้างแต่ว่า "ขาประจำ"
"ผู้นำ" อะไรไม่เคยพบ
ปวงชนไพร่ฟ้าเสียภาษี
ตัวพี่ไฉนไยเลี่ยงหลบ
ทำงานแทบเขาจ่ายครบ
ซุกกลบซ่อนไว้ไร้จริยา
พลิกลิ้นดีเบตเหตุประหลาด
เพราะขลาดหรือนี่พี่แมวจ๋า
สับปลับเสียจริงกลิ้งไปมา
ใครเขาก่นว่ายอมหน้าทน
หลังครัวหลังบ้านพี่ผลาญฟาด
เครือญาติร่วมด้วยช่วยไปขน
ลูกน้องใช้จ่ายสบายตน
เหตุผลเพียงพอขอลาไกล
โปรดเถิดถอยไปไม่อยากคบ
ขอจบเรื่องราวไม่เอาไหน
สุดท้ายอยากบอกจง "ออกไป"
มิอยากเคียงใกล้คนใจทราม .... ฮื่อ.!!!!
20 มีนาคม 2549 21:39 น.
ดาวอังคาs
แม้นเธอจากพ้นไปไม่หวนกลับ
ถึงนอนหลับไม่ลงปลงไม่ไหว
แต่ยังบอกคนสวยส่งอวยชัย
ที่ขอให้พบพานวันแสนดี
แม้นร้องไห้นอนคู้คดหมดความฝัน
ใจหวิวสั่นสะอื้นฮั่กรักหน่ายหนี
ยังเอื้อนเอ่ยพูดพร่ำคำวจี
ตัวฉันนี้ยังสบายโปรดคลายใจ
แม้นฉันต้องนั่งบ่นเหมือนคนบ้า
หยาดน้ำตาเกินยื้อยุดมิหยุดไหล
แต่สามารถแสร้งขบขันในทันใด
เมื่อเธอมาคียงใกล้ในบัดดล
แม้นต้องส่งฉันไปที่ศรีธัญญา
ถ้าเธอมาถามถึงซึ่งเหตุผล
บอกว่าเพราะหุ้นตกต่ำช้ำเกินทน
เลยสับสนความคิดล่มสมประดี
หรือหากแม้นต้องลอยลิ่วปลิวติดดิน
ชีวิตสิ้นจากไปกลายเป็นผี
หากถามเหตุที่ล่วงลับดับชีวี
แค่ฉันนี้ซ่อมหลังคาตกมาตาย
8 มีนาคม 2549 22:14 น.
ดาวอังคาs
ปราศอาวุธอันใดให้ต่อสู้
แต่จงรู้เอาไว้ไม่คิดหนี
สองมือเปล่านี้หนอพร้อมต่อตี
แม้นชีวีต้องสิ้นดับวิ่นวาย
ต่างแย่งยื้อช่วงชิงสิ่งมีค่า
เร่งยาตรารณรงค์ส่งความหมาย
ใช้อาวุธในคลังอย่างมากมาย
ล้วนหลากหลายกระบวนท่าน่าหวั่นกลัว
กระสุนเงินกระสุนทองกองกำนัล
ถูกเยาะหยันเย้ยหยามเหยียบข้ามหัว
เห็นรถศึกแซงทะยานใจสั่นรัว
เข้าถึงตัวยากนักหนอรักเรา
ถึงจะแพ้ศึกนี้ยังดีกว่า
ต้องโศกาเพราะไม่สู้แอบดูเขา
ชิดผูกพันอิงแอบแนบเป็นเงา
คอยเคียงเคล้าคู่กายผ่านสายตา
ไร้วัตถุอันใดมอบให้เธอ
เพียงเสนอหนึ่งให้ดวงใจข้าฯ
ที่มั่นคงแน่นเน้นเป็นศาสตรา
พร้อมฟันฝ่าชิงชัยครองใจเธอ
2 มีนาคม 2549 21:32 น.
ดาวอังคาs
ภาพเก่าเก่าอวลกรุ่นใต้ถุนตึก
ความรู้สึกหนหลังประดังกลับ
หยุดนั่งลงที่เดิมเริ่มซึมซับ
แอบมาหลับตรงนี้ที่ประจำ
เสียงรุ่นพี่ก้องดังสั่งโวยโวย
อ่อนระโหยซ้อมเชียร์จนมืดค่ำ
เหล่ากระเทยลีดเดอร์เธอเต้นนำ
แหกปากก้องร้องรำทุกย่ำเย็น
อัดบุหรี่ควันโขมงดังโรงยา
ตอนอาจารย์ผ่านมาคราเมื่อเห็น
อ้าววิ่งหนีกันแหลกแตกซ่านเซ็น
ต่างหลบเร้นกันแยกแตกทิศทาง
เป็นที่ปั่นวุ่นวายทำรายงาน
ลอกการบ้านเออหนอก็มีบ้าง
เป็นที่ติววิชาตำรากาง
มิพร่าจางย้อนย้ำความเจือจุน
และเคยเป็นเวทีที่ชกต่อย
ได้แต่คอยรั้งเหนี่ยวเพื่อนเฉียวฉุน
พอหลุดมือมันก็ซัดฟัดชุลมุน
เป็นเรื่องวุ่นที่ยังคงความทรงจำ
รอยรั้วแยกชำรุดตรงจุดนั้น
ตรงที่กั้นสถาบันและแม่น้ำ
เคยผลัดผ้ามุดลอดดอดว่ายดำ
บัดนี้ทำรั้วใหม่แทนแสนเสียดาย
เป็นแหล่งรวมความสรวลเสความเฮฮา
หลงแว่วยินเสียงกีตาร์คราขึ้นสาย
เสียงกระป๋องเคาะขวดวาดลวดลาย
เสนาะก้องกำจายตามสายลม
กลับมานั่งตรงนี้ตรงที่เก่า
มิเห็นเงาเพื่อนเคยชิดสนิทสนม
เหลือแต่ภาพความหลังครั้งนานนม
จากอารมณ์ที่รัดร้อยรอยอาลัย
หน้าส่วนตัว
1229
