30 มิถุนายน 2548 23:01 น.
ดาวอังคาs
ลงทุนถอยในเสื้อผ้าราคาแพง
เคราที่พ้นคางโผล่แทงแต่งเกลาเกลี้ยง
ก่อนจะพรากจากชายคากระจกเมียง
ผมเผ้าเหวี่ยงปัดเป๋ไป๋จัดให้งาม
กลายจะดูผู้พูดน้อยคอยนั่งนิ่ง
แต่ความจริงความข้างในใจล้นหลาม
ก้อนหทัยเร่งระรุมเต้นตูมตาม
ตอนเมื่ออยู่ใกล้นงรามมาตามนัด
ใช้สายตาสื่อมากว่ากล่าววจี
รู้คารมไม่ค่อยดีจะชี้ชัด
กระพริบพรายเพ้อพร่ำพรอดกอดกระหวัด
โบกสะบัดความนัยน์ตาพากำจาย
สร้างเรื่องราวที่ลุ่มลึกดูลึกซึ้ง
ประโยคเด็ดให้ติดตรึงขึงความหมาย
คำประพันธ์ชั้นอุโฆษโลดแพรวพราย
จำเอามากรีดละลายใจนางพลัน
มีอาการขานสนองปองเรื่องไหน
โอเคครับ ไปก็ไป ได้ทั้งนั้น
นู่นก็ดี นี่ก็ได้ ใช่ตามกัน
สารพันฉันตามใจในอนงค์
ถึงกับเปลี่ยนรสนิยมวนกลับหลัง
ก่อนเคยฟัง Linkin Park ถากเสียงหลง
แปรเปลี่ยนไปฟัง บอย โกสิยพงษ์
เพลงแผ่วพลิ้ว chill chill ลงก็คงดี
เลี้ยวผิดซอยเดินลอยใจไปทางนั้น
โทรศัพท์กดผิดกันติดทางนี้
อยู่ทุ่งครุใจมุวน...........................
บรรยากาศประดามีสีชมพู
นอนไม่หลับขยับซ้ายป่ายพลิกขวา
มโนเห็นเป็นดวงหน้ากระซิบหู
"หลับฝันดี นะเจ้าคะ" ชะใจชู
กระสับส่ายก่ายคุดคู้คู่เพียงเงา
อีกอาการหนึ่งที่เห็นที่เป็นไป
เกิดนึกเบื่อมิเหลือใจในรสเหล้า
เคยสังสรรค์ร่วมฉลองเพื่อนของเรา
ผันกลับเฝ้าฮัลโหลเห่เจรจา
เคยบ้างไหมในยามนี้ที่คอยลุ้น
ยามใจวุ่นกรุ่นความรักมาทักหา
ดั่งนางดลเวทย์แห่งใจร่ายมนตรา
ซัดใจข้าบ้าเห็นแต่แค่นางเดียว
28 มิถุนายน 2548 22:01 น.
ดาวอังคาs
ลอยม้วนตัวขมัวดำก่ำขอบฟ้า
ฤทธิกล้าอัสนีที่กำแหง
พระพายพวยพัดโชกลมโบกแรง
เดชสำแดงแห่งพลังพร้อมพังภินท์
เจ้ายางยูงหักโยนโค่นหมดท่า
เชี่ยวกรากบ้าพาย-พากระแสสินธุ์
กระต่ายขาววิ่งอ้าวเข้าโพรงดิน
ผีเสื้อยับปีกวิ่นดิ้นแดวาย
อสนีขยี้เปิงเป็นเพลิงเผา
ช่างน่าเศร้าลูกนกตกรังหาย
คะเคียนล้มทั้งยืนบ่ฝืนกาย
ควันกระจายคลุ้งรับกับสายลม
ภูเขาหินดินดอนถอนหายใจ
มวลดอกไม้ย่อยยับราบทับถม
เหลือเพียงซากหักเฉาร้าวระบม
ริ้วแรงคมธรรมชาติบาดป่าไพร
เสียงคำรามห่ามเหิมเริ่มเบาจาง
แสงสว่างพร่างมาฟ้าสดใส
กระรอกโผล่คอชูดูดีใจ
พลิกฟื้นไข้ในพนาไม่ช้านาน
ความสงบแผ่ขยายรายรอบป่า
หลังฝนซาฟ้าซ่อนความอ่อนหวาน
สัตว์น้อยใหญ่กลับถิ่นดินสราญ
คืนดงดานยับย่อยค่อยเติบโต
25 มิถุนายน 2548 01:58 น.
ดาวอังคาs
สลับทับเขาซับซ้อน..........................สอยดาว
หมอกชุ่มพรูพรมขาว.......................พร่างพริ้ว
ถึงยามค่ำดาวสกาว..........................คือดั่ง นามเฮย
ลมเฉียดเบียดร่างริ้ว........................สะท้านไหวกาย
เคยคายโคลงขีดไว้...........................บทเดียว
ย้อนกลับอ่านเฉลียว........................ก่อนนั้น
จิตชมชื่นดอยเขียว..........................เคียงหล่อน
วาระอันแสนสั้น...............................ค่ำนี้ไร้ดาว
มือในมือจับไว้.................................มั่นคง
เกรงหวั่นเจ้าล้มลง...........................ชอกช้ำ
เหยาะย่างถิ่นแดนดง.......................เคียงไหล่
ลิ้มภาพแสนสุขล้ำ............................คู่เคล้าภิรมย์
ก่อไฟทำกับข้าว...............................ค่ำคืน
เร่งรุกไฟรุนฟืน................................โชติเชื้อ
ต้มบะหมี่ซองกลืน...........................ยังอร่อย
พิศหล่อนก็ช่วยเอื้อ..........................ทุกมื้อหวานคำ
คืนนั้นดาวพร่างฟ้า..........................สมจินต์
ตามจิตเราถวิล................................ฝ่าด้น
ตระกองคู่โบยบิน.............................ตามหมู่ ดาวเฮย
วันที่ได้ผ่านพ้น................................สะอื้นท้าวความ
เจ่าจุกห้องเหลี่ยมเพ้อ......................ลำพัง
ไหลล่องมวลความหลัง.....................สะท้อน
น้ำตาลู่เกรอะกรัง............................บ่บอก ใครนา
ยิ้มสุขแต่ขังร้อน..............................บ่มไว้ห่อนลืม
ราววันเดือนผ่านพ้น........................ยากเย็น
เงยพักตร์พบจันทร์เพ็ญ..................น่านฟ้า
ดวงเดียวดั่งเคยเห็น........................บนยอด ภูเอย
แต่ขับแสงอ่อนล้า............................บ่คล้ายเดียวกัน
20 มิถุนายน 2548 23:02 น.
ดาวอังคาs
ผละกายเหงื่อไคลไหลซับร่าง
พิศนางนวลน้องนอนพริ้มไหว
ปลดราครุมเร้าเร่าพอใจ
สำนึกตรึกให้ใจโดนตี
อาบน้ำชำระหลับตาคิด
กูผิดก็รู้ดูบัดสี
สาวนั้นมีคู่อยู่รู้ดี
อเวจีคอยท่าแร้งการุม
ตราบาปสาปอกนรกแตก
ต้องทนขนแบกแทรกไฟสุม
หย่อนตัวกลั้วใกล้อบายภูมิ
ปล่อยกามควบคุมกุมวิญญาณ
คราวนี้สุดท้ายทำใจมั่น
ต้องห่างดวงขวัญอันแสนหวาน
หนามงิ้วลิ่วแว้งแทงดวงมาน
นงคราญขวัญแก้วขอแจวจาง
ลื่นไหลไล้สบู่ถูกายา
มือใครยื่นมาจากด้านหลัง
สะดุ้งตกใจไม่ระวัง
มือน้อยเรียวบางของนางนวล
ประกบติดหลังฝังตูมเต่ง
มือเร้าบรรเลงเล่นผันผวน
กลีบมัดทุกกล้ามหวามเย้ายวน
ลื่นลู่สบู่ชวนม้วนรวมกาย
พลิกกลับขยับร่างต่างจ้องหน้า
ผมตรงเคลียบ่าดวงหน้าใส
ผลิยิ้มมุมปากยากห้ามใจ
แนบก่ายดวงโฉมก้มคลึงเครา
ปล่อยให้ไหลตามกามกำหนด
ระยางเลี้ยวลดโชติไฟเผา
เสี้ยวสวรรค์ห้วงเดียวเกาะเกี่ยวเอา
โหมเร่าร้อนแทรกแตกละลาน
สำนึกหายวับลับล่วงไป
ข้าพร้อมพลีกายไม่คิดต้าน
ความลับสองเราเนาเนิ่นนาน
ลิ้มรับบาปหวานกันสองคน
20 มิถุนายน 2548 21:10 น.
ดาวอังคาs
เทพบนฟ้าบอกข้าก่อนมาเกิด
ปฏิบัติตามแผนเถิดประเสริฐผล
จงกลายร่างดังหมาน้อยคอยซ้อนกล
จับแม่มดสัปดนมาลงทัณฑ์
ยายนี่แสบแยบคายมากลายร่าง
เป็นนางฟ้าสวยสะอางดั่งความฝัน
ปลอมปนมาแล้วทำซ่าอันธพาล
ชอบเคาะหัวคนนู้นนั้นที่มันปอง
ข้าขอเสกให้เจ้ากลายเป็นหมา
หากใครมาเคาะหัวเจ็บเทพนิ้งหน่อง
ขอให้ตัวของมันน้ำตานอง
เพราะต้องกลับลับละล่องร่างของเดิม
จงไปเถิดรีบไปโลกมนุษย์
จงไปหยุดความระห่ำกำแหงเหิม
แม่มดร้ายชื่อไอซ์หนอขอคอนเฟิร์ม
เอาล่ะเริ่มลงมือได้ในบัดดล
บัดนั้น เชิด........
หน้าส่วนตัว
2347
